کاربرد بلاک چین در صنایع برای تولیدات سریع‌تر و ارزان‌تر

حوزه‌های مختلف صنایع می‌توانند با بلاک چین متحول شوند. در این میان، به‌نظر می‌رسد که بخش تولید می‌تواند بیشترین بهره را از این تحول ببرد. برای نمونه، ماشین‌آلات مختلف می‌توانند در کنار یکدیگر روی یک شبکه قرار گیرند و داده‌های مختلف را با هم به اشتراک بگذارند. این قابلیت امکان تبادل الگوهای نوین کارکرد بین این دستگاه‌ها را فراهم می‌سازد. این دستگاه‌ها می‌توانند در کارخانه‌هایی در سراسر دنیا مشغول به کار باشند و به این ترتیب محصولاتی با کیفیت بیشتر را تولید کنند.

پژوهشگران با استفاده از یک نسخه نیازمندِ مجوز (permissioned) اتریوم توانستند یک ماشین سی‌ان‌سی (CNC) را به یک شبکه کوچک بلاک چین متصل کنند. آنها نشان دادند که با استفاده از قراردادهای هوشمند می‌توان این دستگاه را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرد که بتواند داده‌های مربوط به خود را به صورت خودکار ثبت کرده و در بلاک چین به اشتراک بگذارد. در این طرح آزمایشی، دستگاه کارکرد مستمر ۸ ساعته‌ی خود را به شبکه بلاک چین اعلام می‌کرد.

نمونه‌ی اولیه ساخته شده بسیار ساده است. بااین‌حال، بینیل استارلی که سرپرستی این پژوهش را بر عهده داشته می‌گوید که این پژوهش به پاسخ‌گویی به این سئوال که «چطور می‌توان یک دستگاه را به ثبت داده‌ها بر روی دفتر کل توزیع شده واداشت؟» کمک می‌کند.

اما اصلا چرا باید دست به چنین کاری زد و چه ضرورتی برای ما دارد؟ برای پاسخ به این پرسش، فرض کنید یک استارتاپ کوچک در حوزه‌ی زیست‌فناوری در بوستون، طرح جدیدی برای تولید یک دستگاه بیوالکترونیک دارد و با بررسی به این نتیجه رسیده است که تولید این دستگاه در یک کارخانه‌ی کوچک در کارولینای شمالی بیشترین صرفه‌ی اقتصادی را به همراه خواهد داشت. سازندگان دستگاه‌های مرتبط با پزشکی و سلامت با انبوهی از قوانین و مقررات سخت‌گیرانه روبرو هستند. ابتدا این استارتاپ باید اثبات کند که شرکت تولیدی مورد نظر همه الزامات قانونی را برآورده می‌سازد. آن شرکتِ ساخت و تولید نیز باید فرآیندی مشابه را برای اثبات التزام خود به مقررات پشت سر بگذارد. هر دوی این فرآیندها بسیار زمان‌بر و البته پرهزینه‌ هستند. اگر در میانه‌ی مسیر هم طرح دستگاه اولیه تغییر یابد، باز هم همه این فرآیندها باید از ابتدا طی شود.

یک دفتر رمزنگاری شده‌ی به اشتراک گذاشته شده (که همان بلاک چین است) می‌تواند از هزینه‌های این فرآیندها بکاهد و سبب شود اطلاعات مورد نیاز (نظیر گواهینامه‌های مربوط به دستگاه تولید) شفاف شود و در دسترس قرار گیرد. به این ترتیب، استارتاپ مستقر در بوستونِ مثال ما می‌تواند به راحتی بهترین تولیدکننده‌ی مدنظر خود را بیابد. قراردادهای هوشمند نیز می‌توانند کاربردی باشند. از قراردادهای هوشمند می‌توان برای معرفی قابلیت‌های یک دستگاه تولیدی در سراسر شبکه استفاده کرد. از بلاک چین می‌توان برای کمک به هماهنگ‌سازی سایر دستگاه‌ها در کارگاه‌ها و کارخانه‌های دیگر نیز بهره گرفت.

نینیل استارلی می‌گوید:

هنوز اقدامات زیادی باید در این خصوص به انجام برسد. برای نمونه، اطمینان‌یابی از اینکه داده‌های دستگاه غیرقابل‌دستکاری است یکی از الزامات کار به شمار می‌رود. همچنین نحوه تشویق صنایع تولیدی برای حضور در این شبکه غیرمتمرکز نیز یکی دیگر از چالش‌های پیش رو است.

بیت کوین و اتریوم با ارائه‌ی پاداش‌هایی در قالب ارزهای دیجیتال خود، کاربران را به حضور در شبکه تشویق می‌کنند. برای رسیدن به این هدف باید داده‌هایی که شرکت‌ها مایلند به اشتراک بگذارند و طرف‌های دریافت‌کننده‌ی این داده‌ها را مشخص کرد. این چالش حتی از تنگناهای فنی کار نیز پیچیده‌تر خواهد بود.

منبع: technologyreview

کاربرد بلاک چین در صنایع برای تولیدات سریع‌تر و ارزان‌تر

بلاک چینبلاک چین صنایعبلاک چین و بخش تولیدتولید ارزان تر با بلاک چینصنایعصنعتکاربرد بلاک چین در صنایع

بلاک چین برای اولین بار در یک رستوران متولد شده است !

ایده‌ی اولیه‌ی بیت کوین و فناوری بلاک چین حدود ۳ دهه پیش به ذهن یک فیزیکدان در یک رستوران در نیوجرسی ایالات متحده رسیده بود!

بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال در چند سال اخیر به شدت مورد توجه قرار گرفته‌اند و همین امر روی قیمت آنها نیز تأثیر گذاشته است. ارزش هر بیت کوین در یک بازه‌ی زمانی کوتاه ۱۰ برابر شد و به ۲۰ هزار دلار رسید، سپس در مدتی کوتاه نصف شد. همچنین هویت ایجادکننده‌ی بیت کوین نیز همواره رازآلود بوده و همین بر جذابیت آن افزوده است. بسیاری از علاقمندان به فناوری و سرمایه‌گذاران در همایش‌های پرهزینه مربوط به بیت کوین شرکت می‌کنند، به این امید که بتوانند به سود قابل توجهی از آن دست یابند.

اما این‌طور نیست که بیت کوین از ناکجاآباد ظاهر شده باشد. فناوری بنیادین بیت کوین (یعنی بلاک چین) حدود ۳ دهه قبل توسط دو پژوهشگر دانشگاهی شکل گرفت، اما کمتر کسی به آنها توجه کرد. هدف این دو نفر، چیزی ایده‌آل‌گرایانه‌تر از تحول در دنیای پول بود. آنها به دنبال راهی برای ایجاد امنیت در ذخیره‌ی داده‌ها و حفاظت از آنها بودند.

در سال ۱۹۹۰، فیزیکدانی به نام اسکات استورنتا (Scott Stornetta) حین صرف بستنی با خانواده‌اش در یک رستوران در شهر موریس‌تاون (ایالت نیوجرسی) به ایده‌ی بلاک چین رسید. او و همکارش یعنی استوارت هابر (Stuart Haber) که متخصص در حوزه‌ی رمزنگاری بود، مدت‌ها به دنبال یافتن راهی برای تکثیر فایل‌های دیجیتال به شکلی که سابقه‌ی آنها دست‌نخورده بماند بودند. در آن زمان کامپیوترهای شخصی به شدت فراگیر می‌شدند و هر کسی می‌توانست به راحتی فایل‌ها را تغییر دهد. بنابراین چگونه می‌شد جلوی دستکاری سابقه‌ی یک فایل را گرفت و این اطلاعات را برای آینده حفظ کرد؟

تنها راهی که تا آن زمان به ذهن‌شان می‌رسید، بهره‌گیری از یک مدیریت مرکزی بود. اما در همان رستوران بود که ایده‌ی جدیدی به ذهن اسکات استورنتا رسید. او به این نتیجه رسید که به جای بهره‌گیری از یک مدیر متمرکز، کپی‌هایی از دفتر کل را در شبکه‌ای غیرمتمرکز ولی متصل توزیع کنند. اگر تعداد زیادی نسخه در این شبکه وجود داشته باشد، دیگر کسی به راحتی نمی‌تواند محتوای مورد نظر را تغییر دهد.

دکتر اسکات استورنتا و دکتر هابر مدتی در پژوهشگاه بلکور (bellcore) با هم روی این پروژه همکاری کردند. پژوهشگاه بلکور یکی از مراکزی بود که جایگزین مرکز معروف بل لبز (Bell Labs) شد. این دو نفر با هم می‌خواستند یک بایگانی امن و رمزگذاری شده را ایجاد کنند تا به کمک آن بتوان اعتبار سوابق مختلف را بدون مشخص شدن محتوایشان ارزیابی کرد.

این دو پژوهشگر، یافته‌های خود را در مقاله‌ای با عنوان «چگونه سوابق زمانی یک سند دیجیتالی را مشخص کنیم؟» (How to Time-Stamp a Digital Document) در نشریه‌ی پژوهشی «کریپتوگرافی» منتشر کردند.این فناوری بلاک چین نامیده می‌شود، زیرا یک دفتر کل توزیع شده‌ی الکترونیکی داده‌ها را در یک سری گروه‌های دارای سوابق زمانی مشخص به نام بلاک جای می‌دهد. هر بلاک دارای یک کد ویژه است که «هش» نام دارد و به نوعی نشانگر داده‌های موجود در آن بلاک است. این کد دربردارنده یک سری حروف انگلیسی و نیز اعداد است. هش موجود در هر بلاکِ تکمیل شده در ابتدای زنجیره‌ی بعدی نیز ظاهر می‌شود. به‌این‌ترتیب برای تغییر داده‌های یک بلاک باید همه بلاک‌های متصل به آن را نیز تغییر دهید. این الگوی رمزگذاری سبب جلوگیری از دستکاری یا تقلب می‌شود.

دکتر اسکات استورنتا و دکتر هابر مقالات بیشتری را درباره‌ی این موضوع منتشر کردند و در نهایت، بلکور این فناوری نوین را به نام آنها ثبت کرد. در سال ۱۹۹۴، این دو نفر یک شرکت با نام شورِتی (Surety) را تأسیس کردند. این شرکت به ارائه‌ی خدمات مربوط به ثبت سوابق زمانی داده‌ها (اعم از نتایج آزمایشگاهی یا قراردادها) و گنجاندن آنها در یک بلاک از تراکنش‌ها می‌پرداخت. این شرکت هر هفته کد (مجموعه‌ای از حروف و اعداد) را به عنوان نتیجه‌ی هفتگی این بلاک چین منتشر می‌کرد. این کد به صورت مکتوب در نشریه‌ی ساندِی نیویورک تایمز نیز منتشر می‌شد. خلاصه اینکه دفتر کل راه‌اندازی شده توسط این دو پژوهشگر (که اولین در نوع خود بود) قدیمی‌ترین بلاک چین در جهان به شمار می‌رود.

دکتر استورنتا: ارتباط بلاک چین با بیت کوین خیلی جذاب است!

دکتر استورنتا سه سال در شرکت شورِتی ماند و سپس به تدریس ریاضی در یک دبیرستان و مشاوره مشغول شد. دکتر هابر نیز پس از مدتی حضور در این شرکت به پروژه‌های دیگر پرداخت. شورِتی هنوز هم مشتریانی (از جمله شرکت‌های داروسازی و سازمان‌های فعال در زمینه‌ی مالکیت معنوی) دارد. این شرکت خصوصی هنوز نیز هش‌ هفتگی خود را منتشر می‌کند.

گواهی ثبت مالکیت این نوآوری در سال ۲۰۰۴ (حدود ۴ سال پیش از ظهور بیت کوین) به خاطر عدم پرداخت هزینه‌های مربوط به آن باطل شد. دکتر اسکات استورنتا و دکتر هابر که هنوز بخشی از سهام شرکت شورِتی را در اختیار دارند، به خاطر از دست رفتن این فرصت ارزشمند که می‌توانست ثروتی باورنکردنی برایشان به‌همراه آورد اصلا ناراحت نیستند. دکتر هابر درباره یافته‌های خود می‌گوید: «مقاله‌ی جالبی بود که تبدیل به یک شرکت شد و البته اصلا انتظارش را نداشتم. بعد از آن دوباره به کارم در پژوهش بازگشتم.» دکتر استورنتا نیز ارتباط نوآوری‌شان با بیت کوین را «بسیار جذاب» می‌داند و می‌گوید که هر نوع حقوق معنوی را که در اختیار دارد برای توسعه‌ی غیرانتفاعی بلاک چین واگذار می‌کند.

البته نباید شکل‌گیری بیت کوین را فقط به خاطر پژوهش‌های این دو دانشمند بدانیم. وقتی ساتوشی ناکاموتو (اسم اختصاری یک یا چند نفر فرد ناشناسی که بیت کوین را ایجاد کردند) در مقاله‌ای به معرفی این ارز دیجیتال پرداخت، هشت مقاله را به عنوان منبع برشمرد که فقط سه تای آنها حاصل کار مشترک دکتر اسکات استورنتا و دکتر هابر بود.

دیوید یرماک (David Yermack) از دانشکده‌ی کسب‌وکار استرن دانشگاه نیویورک به‌تازگی به بررسی نقش کلیدی این دو پژوهشگر در شکل‌گیری فناوری بلاک چین پرداخت. او که تابستان سال گذشته می‌خواست اولین کلاسش درباره بلاک چین را آغاز کند متوجه شد که نشانی درج شده در مقاله‌ی این دو پژوهشگر در واقع محل زندگی خودش است. به همین دلیل توانست دکتر استورنتا را بیابد و در همان رستورانی که ایده‌ی بلاک چین به ذهنش رسید با او ملاقات کند. دکتر استورنتا هم‌اکنون در دانشگاه نیویورک تدریس می‌کند.

مقاله‌ی ساتوشی ناکاموتو توانست با افزودن یک مؤلفه‌ی نوآورانه یعنی استخراج ارز دیجیتال، دستاورد دکتر استورنتا و دکتر هابر را متحول کند. استخراج سبب می‌شد که انگیزه‌ای مادی برای مشارکت در حفظ و به‌روزرسانی دفتر کل بلاک چین شکل گیرد. به هر حال باید بدانیم آنچه ممکن است به پول آینده‌ی بشر تبدیل شود، در اصل حاصل تلاش عده‌ای برای حفظ داده‌ها در گذر زمان است.

منبع: wsj

بلاک چین برای اولین بار در یک رستوران متولد شده است !

ارتباط بیت کوین با بلاک چینایدهایده اولیه بلاک چینایده بلاک چینبلاک چینریشه بلاک چینمخترع بلاک چین

بیت کوین گلد به کابوس ارزهای دیجیتال تبدیل شده است!

بیت کوین گلد (bitcoin gold) یکی از فورک‌های بیت کوین است. بسیاری از کدهایی که بیت کوین گلد استفاده می‌کند همان کدهای مشابه بیت کوین هستند. همچنین ماینرهای بیت کوین گلد توان محاسباتی‌شان را برای پردازش تراکنش‌های جدید در اختیار شبکه قرار می‌دهند. بااین‌حال، این فورک نیز همان نقطه‌ضعف‌هایی را دارد که بیت کوین داشت، با این تفاوت که مانند بیت کوین از جانب گروه بزرگ و گسترده‌ای از مردم و سازمان‌ها (که کامپیوترهایشان به بلاک چین بیت کوین قدرت می‌دهد) حمایت نمی‌شود.

نمودار مقایسه قدرت هش استخرهای استخراج بر اساس درصد

در روزهای اخیر نگرانی شدیدی از جانب بیت کوین گلد در حوزه‌ی ارز دیجیتال ایجاد شده است. زیرا یک مهاجم توانسته است کنترل بلاک چین آن را به‌دست آورد و به کلاهبرداری از صرافی‌های ارز دیجیتال مشغول است. براساس داده‌های ارائه‌شده از سوی Coinmarketcap ، ارزش کل بیت کوین گلدِ در گردش معادل ۷۸۶ میلیون دلار است. بلاک چین‌ها در اصل به این دلیل طراحی شده‌اند که با ارائه‌ی یک سامانه‌ی غیرمتمرکز نیاز به یک قدرت مرکزی تأییدکننده را از بین ببرند. اما هنگامی‌که یک نفر یا گروهی از افراد کنترل اکثریت توان پردازشی بلاک چین را در دست بگیرند می‌توانند با دخالت در تراکنش‌ها راهی برای تقلب و کلاهبرداری باز کنند. به این کار حمله‌ ۵۱ درصدی گفته می‌شود.

سال‌هاست یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های بانک‌ها و مؤسسات فناوری درباره‌ی استفاده از بلاک چین برای تراکنش‌ها همین حمله ۵۱ درصدی بوده است. برخی از آنها نگران هستند که دولت چین با کمک ماینرهای چینیِ بیت کوین دست به چنین اقدامی بزند. البته بعید به‌نظر می‌رسد درباره‌ی بیت کوین چنین اتفاقی بیفتد اما برای ارزهای دیجیتال دیگر حمله ۵۱ درصدی واقعا نگرانی بزرگی به‌شمار می‌رود. اتفاقا در اپیزود اخیرِ سریال «سیلیکون ولی» که از شبکه‌ی HBO پخش می‌شود درباره‌ی همین حمله صحبت شده است. شرکت HBO یکی از بزرگترین پخش‌کننده‌های شبکه‌های تلویزیون کابلی در آمریکاست که در بهار سال ۲۰۱۷ مورد حمله‌ی هکری قرار گرفت و در این حمله، نمایشنامه‌ی سریال محبوبِ بازی تاج و تخت به سرقت رفت.

برای اضافه‌کردن تراکنش‌های جدید روی بلاک چینِ مرتبط با یکی از ارزهای دیجیتال، ماینرهای ارز دیجیتال باید توان محاسباتی کامپیوترهایشان را (که توان هش نامیده می‌شود) در اختیار شبکه قرار دهند. در ازای این کار، مقدار معینی از همان ارز به‌عنوان پاداش به آنها تعلق می‌گیرد. این مشوق سبب می‌شود ماینرها برای افزایش توان هش به زنجیره با یکدیگر رقابت کنند. هرچه توان هش بیشتر شود شانس دریافت پاداش نیز بیشتر می‌شود.

حمله ۵۱ درصدی چیست؟

حمله ۵۱ درصدی هنگامی رخ می‌دهد که یک ماینر به‌تنهایی بیش از نیمی از توان هش روی یک بلاک چین خاص را به خودش اختصاص دهد. در این صورت، این ماینر می‌تواند به چند روش تراکنش‌ها را دستکاری کند. به عنوان مثال می‌تواند یک سکه را دو بار خرج کند. این مشکل را «دوباره خرج کردن» می‌نامند که مدت‌ها پیرامون پول دیجیتال وجود داشت و دانشمندان علوم کامپیوتر واقعا از حلِ آن ناامید بودند. این مشکل در حال حاضر با بیت کوین حل شده است، اما به‌شرطی که هیچ ماینری به‌تنهایی نتواند اکثریت توان هش در یک زنجیره را به دست آورد.

کمتر از یک هفته است که ادوارد ایسکرا (Edward Iskra) مدیر انجمن‌های بیت کوین گلد اعلام کرد این ارز دیجیتال با حمله‌ی دوباره خرج کردن مواجه شده است. گزارش ایسکرا حاکی از آن است که فردی کنترل بیش از نیمی از نرخ هش (hash rate) بیت کوین گلد را به‌دست آورده است و در حال دو بار خرج کردن سکه‌هایش است. از آن‌جا که یک مهاجم فقط می‌تواند سکه‌های خودش را خرج کند و نمی‌تواند سکه‌های جدید را جذب کند این حمله تا اندازه‌ای محدود خواهد بود.

ادوارد ایسکرا مدیر انجمن‌های بیت کوین گلد

به‌گفته‌ی ایسکرا اولین اتفاقی که می‌افتد این است که صرافی‌هایی که به‌شکل خودکار سپرده‌های بزرگ را جذب می‌کنند هدف حمله قرار می‌گیرند. فرد متقلب بیت کوین گلد را در حسابش در یکی از صرافی‌ها قرار می‌دهد. هنگامی‌که این صرافی بیت کوین گلدهای حسابِ فرد مهاجم را تأیید می‌کند، مهاجم آن سکه‌ها را با ارز دیجیتال دیگری معامله می‌کند و سپس در آخرین مرحله‌ی تراکنش از معامله صرف‌نظر می‌کند. مهاجم می‌تواند بارها از همین بیت کوین گلدهایی که در اولین صرافی سپرده‌گذاری کرده است، استفاده کند و به این روش سود سرشاری به‌دست آورد.

دسته‌ای از ارزهای دیجیتالِ دیگر نیز به‌تازگی به‌همین شکل مورد حمله قرار گرفته‌اند. یکی از آنها که وِرجنامیده می‌شود، کمتر از دو ماه پیش دو بار مورد حمله قرار گرفت که طی این حملات ۲/۷ میلیون دلار ناپدید شد. به‌جز این‌ها سکه‌های عجیب و غریب دیگری مانند مونا کوین و الکترونیوم نیز هستند که هنوز مدت زمان زیادی از حملات ۵۱ درصدی به آنها نمی‌گذرد.

البته چنین حملاتی تا مدت‌ها برای بیت کوین اتفاق نخواهد افتاد و بسیار بعید است که بتوانند روی آن اثر بگذارد. بیت کوین گلد نرخ هش بسیار پایین‌تری نسبت به بیت کوین دارد و به‌همین دلیل امنیت آن نیز کمتر است. در حال حاضر قدرت پردازش ماینرهای بیت کوین هم یک میلیون بار بیش‌تر از ماینرهای بیت کوین گلد است. اگر می‌خواهید بدانید چقدر پول برای در اختیار گرفتن بیش از نیمی از شبکه‌ی بیت کوین نیاز است، باید بگوییم قدرت پردازشی روی شبکه‌ی بیت کوین در سال ۲۰۱۳ تا ۵۰۰ برابر قدرتمندتر از ترکیبی از ابرکامپیوترها بود و در حال حاضر به هشت برابر رسیده است. البته شایان توجه است که چنین مقایسه‌ای اصلا منصفانه نیست، زیرا تراشه‌های اختصاصی که برای استخراج بیت کوین به‌کار می‌روند به جای محاسبات عمومی فقط می‌توانند یک عمل خاص را انجام دهند. گفتنی است از ۵ سال پیش تا کنون، نرخ هش بیت کوین تا حدود ۱/۴ میلیون بار افزایش یافته است.

منبع: qz

بیت کوین گلد به کابوس ارزهای دیجیتال تبدیل شده است!

بیت کوین گلدتوان هش بیت کوینحمله ۵۱ درصدیکلاهبرداری در ارز دیجیتالمشکل دوباره خرج کردن

آموزش و بررسی کامل کیف پول کوینومی (Coinomi)

کیف پول موبایل کوینومی این روزها یکی از محبوب‌ترین کیف پول‌های ارز دیجیتال در میان کاربران است. در این مقاله ابتدا به معرفی کیف پول کوینومی (Coinomi) و بیان برخی ویژگی‌های آن خواهیم پرداخت و سپس، نحوه‌ی نصب و بازیابی این کیف پول را به شما دوستداران ارزهای دیجیتال آموزش خواهیم داد.

کیف پول کوینومی چیست؟

کوینومی، کیف پولی برای ارزهای دیجیتال بوده که در ابتدا برای تلفن‌های همراه هوشمند طراحی شده است اما نسخه دسکتاپ هم دارد. این کیف پول، پیشرفته‌ترین و امن‌ترین ویژگی‌ها را به کاربران خود ارائه می‌دهد و در عین حال امکان دسترسی سریع به دارایی دیجیتال را نیز به همراه دارد.

در مورد رابط کاربری آن می‌توان گفت که حتی بی‌تجربه‌ترین کاربران و آنانی که با ارزهای دیجیتال آشنایی زیادی ندارند نیز به راحتی و بدون هیچ نگرانی می‌توانند با این برنامه به مبادله بپردازند.

این کیف پول کاملاً رایگان است و در نتیجه، کاربران بدون نگرانی از ذخیره‌ی امن ارزهای دیجیتال خود، می‌توانند از خدمات این کیف پول استفاده کنند. کوینومی، علاوه بر آن که یک کیف پول همه کاره است، به کاربران این اجازه را می‌دهد تا بدون نیاز به ارسال پی در پی ارز دیجیتال به صرافی‌ها برای انجام معامله، به طور مستقیم از طریق رابط کاربری، این کار را انجام بدهند.

با آن که خود کوینومی برای ارائه‌ی خدمات هیچ کارمزدی دریافت نمی‌کند، اما صرافی چنجلی برای ارائه‌ی خدمات به کاربران، کارمزدهای مخصوص به خودشان را به تراکنش اضافه می‌کنند. کوینومی در سایت رسمی خود اذعان داشته که از انجام تراکنش با این صرافی‌ها سود می‌برد، با آن که به طور مستقیم از کاربران هزینه دریافت نمی‌کند. با وجود آن که چنین هزینه‌هایی وجود دارد، اما رابط کاربری، سرعت و امنیتی که این صرافی به کاربران خودش ارائه می‌دهد، باعث می‌شود همچنان از رقبای خودش برتر باشد.

این کیف پول، از فناوری رمزنگاری قدرتمندی به همراه طراحی کاربر پسندی که نصب و کار با آن آسان است، استفاده می‌کند و برای سیستم‌عامل‌های اندروید و آی او اس، ویندوز، لینوکس و مک در دسترس است.

برخی از ویژگی‌های مهم این کیف پول عبارت‌اند از:

• از صدها ارز دیجیتال و توکن مختلف، از معروف‌ترین آن‌ها تا سایر آلت کوین‌ها، پشتیبانی می‌کند.
• نصب آن آسان بوده و تنها با چند کلیک، می‌توان یک کیف پول ایجاد کرد.
• انجام معاملات با آن آسان است زیرا می‌توان از صرافی‌های تعبیه‌شده در آن استفاده کرد.
• امنیت حریم خصوصی آن بالاست و به مسائل امنیتی و کنترلی کاربر، اهمیت زیادی می‌دهد.
• از زبان‌های زیادی از جمله انگلیسی، روسی و چینی پشتیبانی می‌کند.

و اما یک خبر خوشحال کننده: نگران گم و یا خراب شدن تلفن همراه خودتان نباشید !

هنگامی که کیف پولتان را ایجاد می‌کنید، یک عبارت بازیابی به شما داده می‌شود و می‌توانید از این عبارت در هر زمان بر روی دستگاه دیگری، برای بازیابی حسابتان استفاده کنید. حتی اگر تلفنتان به سرقت برود، آن فرد نمی‌تواند به دارایی‌هایتان دسترسی پیدا کند و تمامی تراکنش‌هایتان با پسورد محافظت می‌شوند.

همچنین، با رفتن به لینک روبرو می‌توانید از کوین‌های پشتیبانی شده توسط این کیف پول مطلع شوید: https://www.coinomi.com/en/asset

تاریخچه‌ی کوینومی

در ماه ژوئن سال ۲۰۱۴، جورج کیمیونیس (George Kimionis)، سرباز با سابقه‌ی نیروهای ویژه و فارغ‌ التحصیل لیسانس علوم و تکنولوژی از دانشگاه منچستر، این پلتفرم را راه‌اندازی کرد. کیمینیوس همچنین، پلتفرم سرمایه‌گذاری ارزهای دیجیتال کریپتین (Cryptean) را که به طور جداگانه از کوینومی فعالیت می‌کند نیز بنا نهاد. علی رغم آن که بعدها کوینومی توسط شخص دیگری دوباره جان گرفت، خدمات منحصر به فرد آن به آرامی توانست نظر جامعه ارزهای دیجیتال را به خودش جذب کند.

این پلتفرم، بیشتر به دلیل سطح امنیت بالایی که به کاربران خود ارائه می‌دهد، به شهرت رسیده است. کیف پول کوینومی پیش از رشد ناگهانی صنعت ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۷، برای کاربران خود، امکان ذخیره‌ی امن دارایی‌های دیجیتال را به ارمغان آورده بود.

این کیف پول در ابتدا تنها برای سیستم‌ عامل آی او اس عرضه شد و امکان ذخیره‌سازی ارزهای دیجیتال محبوبی مانند بیت کوین، لایت کوین و اتریوم را فراهم آورد. نسخه‌ی اندروید این برنامه با امکاناتی مشابه با نسخه‌ی آی او اس، پس از آن منتشر شد و رفته رفته ارزهای دیجیتال بیشتری را به فهرست خود اضافه کرد. کوینومی همچنین به تدریج از ارزهای دیجیتال بیشتری پشتیبانی کرد، به طوری که امروزه، از بیش از ۱۵۰ ارز دیجیتال از جمله ارزهای جدید نیز پشتیبانی می‌کند.

کوینومی هم‌اکنون برای دسکتاپ در سیستم عامل های ویندوز، لینکوس و مک هم نیز قابل استفاده است.

این کیف پول برای تمامی کاربران از جمله کاربرانی که به تازگی با ارزهای دیجیتال آشنا شده‌اند و یا معامله‌گرانی که می‌خواهند از خدمات این سرویس برای ذخیره‌سازی و مبادله‌ی ارزهای دیجیتال جدید بدون آن که از فضای برنامه خارج شوند کمال استفاده را ببرند، مناسب است. در زمان نگارش این مقاله، کوینومی یکی از محبوب‌ترین کیف پول‌ها بوده و پایگاه کاربری رو به رشدی نیز دارد.

انتخاب بهترین کیف پول و پلتفرم معاملاتی

کوینومی تمامی این امکانات فوق العاده را بدون دریافت حتی یک پنی، به کاربران ارائه می‌دهد که به نوبه خود یک شاهکار محسوب می‌شود. به دلیل داشتن ویژگی‌های امنیتی سطح بالا، مطمئنا از نظر امینت در میان سه کیف پول ارز دیجیتال برتر موبایل قرار دارد. از نظر بیشتر کاربران کیف پول سامورایی بیشترین امنیت را دارد و بعد از آن کوینومی است.

علاوه بر امنیت، این حقیقت که صرافی‌های تعبیه‌شده در این کیف پول دسترسی کاربران را آسان می‌سازند و همچنین این که تمام سرمایه‌های کاربران به دلیل یک حمله‌ی ناگهانی هک به یک باره از دست نخواهد رفت نیز از ویژه‌ترین مزایا محسوب می‌شوند.

در همین حال، مسلماً هنگامی که بحث انتخاب سرویس معامله به میان می‌آید، کاربران، صرافی‌هایی مانند شیپ شیفت و چنجلی را انتخاب خواهند کرد نه خود کوینومی. با این حال نمی‌توان گفت که این صرافی‌ها بهترین کارمزد تراکنش و یا معامله را دریافت می‌کنند. دیگر صرافی‌های سنتی، سرویس‌های ارزان‌تری را ارائه می‌دهند.

با توجه به آسانی و سرعت انجام معامله از طریق این صرافی‌ها، آن میزان کارمزد تراکنش موجه خواهد بود. به هر حال، چه صرافی‌های موجود در کیف پول کوینومی را انتخاب کنید چه دیگر صرافی‌ها، انتخاب این کیف پول به عنوان اولین انتخاب، برای شما مزایای زیادی خواهد داشت.

اما با این حال، مانند همیشه باید گفت که در هر صورت، خودتان نیز به تحقیق بپردازید و مناسب‌ترین کیف پول و صرافی را انتخاب کنید زیرا هرکس بهتر می‌داند که به دنبال چه سرویسی است و در نتیجه، می‌تواند بهترین تصمیم را برای خود بگیرد.

کارمزد تائید تراکنش

خود کیف پول کوینومی برای انجام تراکنش‌ها هزینه‌ای دریافت نمی‌کند. با این حال، هنگامی که تراکنش را ارسال می‌کنید، کارمزد کمی را باید بپردازید. به گفته‌ی تیم توسعه‌دهنده‌ی این کیف پول، این هزینه‌ی پرداختی به حساب شرکت نمی‌رود بلکه به شبکه‌ی آن ارز پرداخت می‌شود.

امنیت کیف پول کوینومی

کیف پول کوینومی از تکنیک‌های حفظ حریم خصوصی و رمزنگاری پیشرفته‌ای برای بالا بردن امنیت خود استفاده می‌کند.

برخی از ویژگی‌های امنیتی این کیف پول عبارت است از:

• کیف پول اچ دی (HD)

کیف پول کوینومی یک کیف پول اچ دی است. HD مخفف Hierarchical Deterministic و به معنای سلسله مراتبی قطعی است و بدان معناست که از الگوریتم خاصی جهت ایجاد عبارت بازیابی برای حسابتان استفاده می‌کند. عبارت بازیابی که هنگام ساخت این کیف پول به شما داده خواهد شد، یک سری کلمات به ظاهر تصادفی بوده و حکم رمز عبور اصلی را برای حسابتان دارند.

الگوریتم سلسله مراتبی قطعی، پس از ۱۰۰ هزار دور استفاده از تابع درهم‌ساز اس اچ ای ۲۵۶ (SHA256)، برای هر کاربر، یک عبارت محافظتی ایجاد می‌کند و بدین ترتیب، عبارت غیرقابل رمزگشایی را تولید می‌کند. کارآمدی این الگوریتم را می‌توان با نحوه‌ی کارکرد آن در کیف پول سخت‌افزاری تزور (TREZOR)، یکی از معتبرترین کیف پول‌ها در جهان، قضاوت کرد.

• تخصیص محدوده‌ی آی پی به زیر شبکه

کوینومی همچنین از تکنیک تخصیص محدوده‌ی آی پی به زیر شبکه استفاده می‌کند و بدین ترتیب این اطمینان را می‌دهد که نشانی آی پی کاربران هنگام انجام تراکنش در بلاک چین، به هیچ عنوان به اشتراک گذاشته نمی‌شود. این کار سبب ایجاد یک لایه‌ی محافظتی اضافه شده و در نتیجه، آن دسته از کاربرانی که امنیت تراکنش با ارزهای دیجیتال برایشان مهم است را خاطر جمع می‌کند.

• پنهان‌سازی نشانی آی پی و منبع باز بودن

کوینومی همچنین با پنهان ساختن آدرس‌های آی پی از طریق سرورهایش، امنیت هویت شما را تأمین می‌کند. این کار سبب می‌شود تا اطلاعات شخصی و جزییات تراکنش‌هایتان در مقابل عاملان بد و فناوری رهگیری محافظت شوند. برخی از کدهای منبع در دسترس هستند. در دسترس گذاشتن برخی از بخش‌های کد منبع به هرکس این اجازه را خواهد داد تا نرم‌افزار پنهان‌شده در پشت این کیف پول را مورد بررسی قرار دهد و مشارکت جامعه ارزهای دیجیتال افزایش یابد.

صفحه دانلود کوینومی

اکنون که با این کیف پول آشنا شدید، با هم نحوه‌ی نصب آن در موبایل و بازیابی آن را فرا می‌گیریم.

مراحل ساخت کیف پول کوینومی در موبایل

قدم اول

برای شروع، باید به اپ استور یا گوگل پلی رفته و عبارت «Coinomi Wallet» را در آن جستجو کنید. پس از یافتن برنامه دکمه‌ی GET یا INSTALL را فشار داده و آن را روی تلفن همراه خود نصب کنید. همچنین می توانید با مراجعه به صفحه دانلود سایت رسمی Coinomi فایل را مستقیما دریافت کنید.

امتیاز فعلی این برنامه ۴.۶ است و در نسخه‌ی جدید آن، از ارز دیجیتال کرون (Crown) نیز پشتیبانی شده است.

توجه: این آموزش بر اساس نسخه‌ی ۱.۵.۷ صورت گرفته است.

---

قدم دوم

پس از آن که این نرم‌افزار را نصب نمودید، آن را باز کرده و روی گزینه‌ی ایجاد یک کیف پول جدید «Create a New Wallet» کلیک کنید.

توجه: در این بخش اگر از قبل کیف پول کوینومی داشته‌اید، می‌توانید با فشردن گزینه‌ی «Restore a wallet» آن را بازیابی کنید. مراحل این کار در پایان توضیح داده خواهد شد.

قدم سوم

پس از آن، صفحه‌ی عبارت بازیابی (Recovery Phrase) را مشاهده خواهید کرد. در این مرحله، برای اطمینان از سخت بودن عبارت بازیابی خود، حتماً گزینه‌ی ۲۴ کلمه‌ای (پارانویید) را انتخاب کنید. دقت داشته باشید که عبارت را به طور کامل و به ترتیب روی تکه‌ای کاغذ یادداشت کرده و از آن به خوبی نگهداری کنید. سپس گزینه‌ی دایره‌ای پایین صفحه را انتحاب کرده و Next  را بزنید. اخطاری را نیز مشاهده خواهید کرد که می‌گوید «اگر عبارت بازیابی خود را گم کنید، دیگر نمی‌توانید کیف پولتان را بازیابی کنید».

توجه: برای ذخیره‌ی عبارت بازیابی، از صفحه‌ی گوشی خود اسکرین شات نگیرید زیرا خود برنامه نیز به شما این اخطار را می‌دهد که روش امنی نخواهد بود.

---

قدم چهارم

پس از آن باید عبارت بازیابی را وارد و دکمه‌ی Next را فشار دهید.

 

---

قدم پنجم

پسوردی را برای استفاده روزانه‌ی خود انتخاب کنید. این پسورد باید بین ۱۰ تا ۲۸ حرف باشد. سپس، Next را بزنید.

---

قدم ششم

در بخش بعدی شما می‌توانید کوین‌هایی که می‌خواهید بیفزایید و استفاده کنید را انتخاب کنید. حتی اگر نمی‌دانید به غیر از بیت کوین از چه ارز دیجیتال دیگری استفاده خواهید کرد، نگران نباشید، می‌توانید متعاقباً آن‌ها را اضافه کنید.

---

قدم هفتم

دکمه‌ی پذیرش (Accept) شرایط و مقررات سرویس‌دهی (Terms of Services) را فشرده و به مرحله‌ی بعد بروید.

---

در این مرحله، ایجاد کیف پول به پایان می‌رسد. اکنون به بررسی برخی گزینه‌های این کیف پول می‌پردازیم.

یکی از ویژگی‌های خوب این برنامه آن است که می‌توانید با توجه به ارز رایج دلخواهتان، قیمت ارزهای دیجیتال را مشاهده کنید. در این مرحله، پیغام دریافت اجازه برای ارسال هشدار از سوی این کیف پول را مشاهده خواهید کرد که با فشردن Allow این اجازه را به آن بدهید.

 

---

اگر روی گزینه‌ی سه خطی بالا سمت چپ کلیک کنید، یک منوی جدید برایتان ظاهر می‌شود. اگر به بخش تنظیمات بروید، گزینه‌های زیادی برای تنظیم کردن خواهید داشت که به ترتیب عبارت‌اند از، اضافه کردن کوین، اضافه کردن توکن، اضافه کردن کوین آزمایشی با هدف انجام تست، نرخ مبادلات، قفل کردن صفحه نمایش، ذخیره اطلاعات در مقادیر جداشده با ویرگول یا سی‌اِس‌وی CSV، نمایش عبارت بازیابی، ذخیره کردن کلیدها در یک فایل، تغییر پسورد، ایجاد و برگرداندن کیف پول و در آخر نیز تغییر زبان قرار دارد.

---

برای دریافت ارز دیجیتال از دیگران، دوباره روی همان گزینه‌ی سه خطی کلیک کرده و این بار در منوی باز شده، روی کوین‌هایی که اضافه کرده بودید کلیک کنید. خواهید دید در تب Receive که در پایین قرار دارد، آدرسی برای شما نشان داده خواهد شد که در زیر آن نیز QR کد آن قرار دارد. این آدرس را کپی کرده و به فردی که می‌خواهید برایتان ارز دیجیتال بفرستد، ارسال کنید و یا آن را در صرافی که قصد ارسال ارز دیجیتالتان را از آن دارید، تایپ کنید.

---

برای بررسی موجودی کیف پول خود، دوباره همان مراحل بالا را تکرار کنید، اما این بار به جای تب Receive وارد تب Balance شوید. در این بخش تمام تراکنش‌های انجام شده را خواهید دید.

---

برای ارسال ارز دیجیتال، از گزینه‌ی سه خطی بالا سمت چپ، روی ارز دیجیتالی که قصد ارسال آن را دارید کلیک کنید و وارد تب ارسال (Send) شوید. در این بخش نیاز است تا آدرس مقصد و میزان مورد نظر برای ارسال را وارد کادرهای مربوطه کنید. از گزینه‌ی Scan QR Code نیز می‌توان استفاده کرد، بدین شکل که باید از بارکد آدرس مقصد عکس بگیرید. گزینه‌ی Use all funds نیز به معنی آن است که می‌توانید کل دارایی‌تان را یکجا ارسال کنید. پس از وارد کردن این اطلاعات، باید از صحت تک تک آن‌ها اطمینان حاصل کنید و سپس دکمه‌ی ارسال را فشار دهید.

---

پس از آن که تراکنش را ارسال کردید، باید منتظر تایید آن بمانید. وضعیت این تراکنش را می‌توانید در تب Balance مشاهده کنید. اگر روی تراکنش انجام شده کلیلک کنید، می‌توانید از جزییات آن مطلع شوید. برای مثال می‌توانید از تاریخ انجام، وضعیت آن، میزان جا به جا شده، کارمزد تراکنش و شناسه‌ی تراکنش با خبر شوید.

اگر قصد خرید ارز دیجیتال با کارت اعتباری خود را دارید، روی گزینه‌ی بالا سمت چپ کلیک کرده و از منوی باز شده گزینه‌ی Credit Card را انتخاب کنید. مراحل پس از آن کاملاً واضح هستند. البته این گزینه برای ایرانیان در دسترس نیست.

---

اگر می‌خواهید ارز دیجیتال جدیدی را اضافه کنید، روی گزینه‌ Coin+ که در پایین صفحه قرار دارد، کلیک کنید.

---

سپس از فهرست ارزهای دیجیتال، هرکدام را که می‌خواهید، اضافه کنید.

---

همچنین، این کیف پول در گذشته، از دو صرافی چنجلی (Changelly) و شیپ شیفت (Shapeshift) برای انجام معاملات پشتیبانی می‌کرد اما اکنون تنها صرافی چنجلی را پشتیبانی می‌کند.

اگر روی گزینه‌ی بالا سمت راست تصویر کلیک کنید، گزینه‌های همگام سازی دوباره و انتقال از کیف پول کاغذی به کیف پول کوینومی را خواهید دید. در صفحه‌ی Sweep، می‌توانید با وارد کردن کلید خصوصی خود و انتخاب ارز دیجیتال دریافتی، مبالغ کیف پول کاغذی خود را انتقال دهید.

---

از طریق این برنامه، کاربران می‌توانند با استفاده از صرافی چنجلی تعبیه‌شده، اعتبار کنونی ارز دیجیتال خودشان را به ارز دیجیتال پشتیبانی شده‌ی دیگری تبدیل کنند. روند انجام تراکنش با صرافی چنجلی در کیف پول کوینومی همچنان ساده است. کاربران می‌توانند به سادگی با انتخاب ارز دیجیتال مورد نظر برای سپرده‌گذاری، متوجه شوند که چه میزان ارز دیجیتال در عوض آن دریافت خواهند کرد. همچنین نوشته شده است که نرخ مبادله‌ی ذکرشده، شامل کارمزد تراکنش نمی‌شود.

 

بازیابی کیف پول

اگر به هر دلیلی می‌خواهید کیف پول خود را روی دستگاه دیگری بازیابی کنید، این مراحل را در پیش بگیرید.

گام اول

پس از آن که وارد برنامه‌ی کیف پول کوینومی شدید، در صفحه‌ی آغازین، روی گزینه‌ی «Restore A Wallet» کلیک کنید.

---

گام دوم

پس از آن نیاز است تا عبارت بازیابی خودتان را وارد کنید و گزینه‌ی ADJUST را فشار دهید.

گزینه‌ی گذرواژ‌ه‌ی BIP39 که مخفف Bitcoin Improvement Proposal (پیشنهادات بهبود شبکه بیت کوین) است، یک لایه امنیتی اضافه برای عبارت بازیابی شما محسوب می‌شود. این گذرواژه، پسورد شما نیست و در صفحه‌ی بعدی آن را تنطیم خواهید کرد. اگر به طور کامل با این استاندارد آشنایی ندارید، آن را فعال نکنید.

خطاهای بازیابی

• لیست کلمه خالی است (Word list is empty)

راه حل: اگر از نسخه‌ی اندروید استفاده می‌کنید، پیش از وارد کردن عبارت، کیبورد سیستمی تلفن همراهتان را ببندید. از کیبورد آبی که زیر قسمت عبارت بازیابی ظاهر می‌شود، استفاده کنید.

• عبارت بازیابی‌تان تایید نشد. لیست کلمه باید شامل چندین کلمه‌ی ۳ حرفی باشد.

 

راه حل: عبارت بازیابی تنها می‌تواند ۳،۶،۹،۱۲،۱۸،۲۱ و یا ۲۴ کلمه‌ای باشد که باید بین هر کدام نیز یک فضای خالی وجود داشته باشد. وجود یک فضای خالی را بین کلمه‌ها بررسی کنید. دقت کنید که کلمه‌ای را از قلم نیانداخته و یا تکراری ننوشته باشید. اگر طول عبارت بازیابیتان این اندازه‌های گفته‌شده نیست، احتمالاً آن را با استفاده از پسورد اضافی BIP39 ایجاد کرده‌اید. اگر چنین بود، گزینه‌ی استفاده از عبارت BIP39 را علامت بزنید و آن را وارد کنید.

توجه: کوینومی به صورت پیش‌فرض این نوع پسورد را ارائه نمی‌دهد.

جمع‌بندی

برای نتیجه‌گیری از مباحث گفته‌شده، به بیان مزایا و معایب این کیف پول می‌پردازیم و در انتها نیز تصمیم‌گیری در خصوص انتخاب کیف پول را بر عهده‌ی شما عزیزان می‌گذاریم.

معایب کیف پول کوینومی

• بخش‌هایی از کد آن برای عموم در دسترس است اما بخش‌هایی نیز به صورت خصوصی هستند.

مزایای کیف پول کوینومی

• در صورت دزدیده شدن تلفن همراهتان، سرمایه‌هایتان در خطر نخواهند بود.
• معامله سریع از طریق صرافی‌های تعبیه‌شده در برنامه
• امکان پرداخت برون زنجیره‌ای فراهم شده تا بتوان بدون گذراندن هیچ مرحله‌ی اضافی هر ارز دیجیتالی را به آدرس‌های بیت کوین ارسال کرد.
• کلیدهای خصوصی مرتبط با کیف پول کاربران تنها روی تلفن شخصی آنان ذخیره می‌شوند.
• با استفاده از عبارت بازیابی خود می‌توانید روی دستگاه دیگری حسابتان را بازیابی کنید.

آموزش و بررسی کامل کیف پول کوینومی (Coinomi)

امنیتبازیابی کیف پولپلتفرم معاملاتیساخت کیف پولکوینومیکیف پول

ترید (Trade) یا معامله ارز دیجیتال چیست؟

ترید (Trade) یا معامله‌ کردن جزو واژه‌هایی است که هرکسی در زندگی خود آن را به اشکال مختلف انجام داده‌ است. اساساً هر چیزی که از مغازه می‌خرید، مبادله پول با کالای موردنظر شماست. معامله‌ کردن تاریخچه‌ای به قدمت انسان‌های اولیه دارد. اولین اشکال آن به صورت مبادله کالا به کالا انجام می‌شد، تا اینکه مفهومی به نام پول به وجود آمد. پول نیز در گذر زمان دچار تغییر تحولات فراوان شد تا اینکه امروزه در نهایی‌ترین شکل خود یعنی ارز دیجیتال حاضر است.

زمانی که صحبت از ترید کردن یا معامله در بازارهای مالی می‌شود، منظور دادن چیزی (که می‌تواند پول، یک دارایی، کالا، ارز دیجیتال و یا هر شیء دیگری باشد) و گرفتن چیز دیگری است. فرضاً کسی را در نظر بگیرید که بیت کوین می‌خرد تا آن را با امید افزایش قیمت در آینده به قیمت بالاتری بفروشد. در واقع او پول داده و بیت کوین خریده و در آینده بیت کوین را با پول مبادله خواهد کرد.

تریدر کیست؟

تریدر یا معامله‌گر کسی است که در بازارهای مالی به دنبال خرید یا فروش هر نوع دارایی مالی است. این فعالیت می‌تواند از جانب شخص برای خود، فردی دیگر یا یک سازمان صورت پذیرد. تفاوت اساسی که بین یک تریدر و یک سرمایه‌گذار وجود دارد، مدت زمانی است که شخص دارایی‌ها را نگهداری می‌کند. سرمایه‌گذاران چشم‌انداز طولانی‌مدت را در نظر می‌گیرند اما تریدرها معمولاً به بازه‌های زمانی کوتاه علاقه‌مندند تا از روند‌ها کوتاه‌مدت کسب سود کنند. تریدرها خریدوفروش بیشتری در بازه زمانی یکسان نسبت به سرمایه‌گذاران انجام می‌دهند.

معامله‌گران در بازار ارز دیجیتال به کسانی می‌گویند که در بازه‌های زمانی یک روزه تا چند ماهه به خریدوفروش و مبادله ارزهای دیجیتال مختلف می‌پردازند. اما سرمایه‌گذاران با نگاه بلندمدت، به دنبال نگهداری یک تا چند ساله ارزهای دیجیتال در کیف پول‌هایشان هستند.

ترید ارز دیجیتال

ترید یا مبادله ارزهای دیجیتال به استفاده مناسب از نوسان‌ آن‌ها، اخبار و رویدادهای مختلف و به کارگیری استراتژی‌های مبادلاتی برای کسب سود اطلاق می‌گردد. ابزار کار معامله‌گرها با سرمایه‌گذاران تفاوت‌های جزئی دارد. برای نمونه آن‌ها اغلب از صرافی‌های آنلاین برای خرید و فروش لحظه‌ای ارزهای دیجیتال یا تبدیل آن‌ها به یکدیگر استفاده می‌کنند، محل نگهداری دارایی‌های دیجیتالشان متفاوت است و در مقابل ریسک کاری که انجام می‌دهند نیز به تبع بیشتر است.

معامله کردن نیازمند تحلیل قیمت ارزهای دیجیتال در بازه‌های زمانی مختلف است که مستلزم آن یادگیری دانش تحلیل تکنیکال و استفاده از تحلیل فاندامنتال است تا تریدر قادر به شناسایی فرصت‌هایی باشد که بازار در اختیارش قرار می‌دهد.

خرید و فروش ارزهای دیجیتال یا همان تریدینگ (Trading) انواع مختلفی دارد. نکته‌ای که در تمامی آن‌ها باید رعایت شود، عنصر اصلی معاملات یعنی صبر کردن است. همچنین هر کدام از سبک‌های مختلف باید برای مدت زمان قابل قبولی آزمایش شود تا مفید بودن یا نبودن آن در شما مشخص گردد. اما با این حال همیشه قیمت‌ها موافق تحلیل شما پیش نمی‌رود. کلید پیروزی در ترید کردن تعداد موفقیت‌های بالا نسبت به شکست‌های آن است.

گفتنی است که سبک مناسب خرید و فروش برای هرکس متفاوت است. نکته مهم دستیابی به سبکی است که در آن موفق هستید. انواع مختلف روش‌های معامله‌گری در ادامه توضیح داده شده است:

خرید و فروش فوری (Scalping)

اسکالپینگ یا خرید و فروش با هدف سودبری فوری به دنبال سود کردن (هرچند سود بسیار جزئی) از مبادله ارز دیجیتال در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه مدت‌ است. این نوع از تریدینگ می‌تواند در عرض چند دقیقه تا چند ساعت انجام شود. برای مثال شما اتریوم را در قیمت ۵۰۰ دلار خریداری می‌کنید و چند دقیقه بعد آن را در قیمت ۵۰۵ دلار می‌فروشید. سپس دوباره با پایین آمدن قیمت آن را در ۵۰۲ دلار می‌خرید و در ۵۰۴ دلار می‌فروشید. در چنین مواردی باید حدضرر خود را نسبت به قیمتی که خریداری کرده‌اید، بسیار نزدیک نگه‌ دارید تا از ضررهای هنگفت احتمالی در امان باشید.

این نوع از مبادله ارز دیجیتال نیازمند مهارت، تمرکز، صرف زمان، مدیریت ریسک و اندکی هم شانس است؛ هرچند اگر آن را خوب انجام دهید، سود خوبی در مدت زمان کمی نصیبتان می‌شود.

خرید و فروش روزانه (Day Trading)

ترید روزانه همان چیزی است که از واژه آن می‌توان فهمید. این نوع از مبادله مشابه نوع قبلی است اما به جای چند دقیقه، معاملات در طول یک روز انجام می‌شود.

در این معاملات نیز از حدضرر استفاده می‌کنید و معمولاً سودی که به دنبالش هستید، کمی بیشتر از معاملات اسکالپینگ است.

از آنجا که خرید و فروش در بازار ارزهای دیجیتال به ساعات خاصی محدود نمی‌شود و به صورت ۲۴ ساعته در جریان است، در نوع دیگری از سبک‌های معامله‌گری به نام Intra-day Trading بنا به تصمیم تریدر خرید و فروش می‌تواند به بیش از یک روز نیز بیانجامد.

خرید و فروش شناور (Swing Trading)

خرید و فروش شناور یا سووینگ در بازه‌های زمانی طولانی‌تری صورت می‌گیرد. در این روش شما با توجه به کف قیمت نسبی ایجاد شده، موقعیت می‌گیرید. پس از خریداری دارایی آن را در قیمتی که به تحلیل شما سقف نسبی قیمت است، به صورت یکباره یا تدریجی می‌فروشید. برای موقعیت فروش نیز عکس این مطلب صادق است.

خرید و فروش شناور معمولاً در بازه‌های زمانی چند روزه تا چند هفته‌ انجام می‌شود. این بدان معناست که شما پس از موقعیت‌گیری، شاهد افت‌وخیز قیمت خواهید بود و نیازی نیست در این باره نگران شوید.

اگر در تحلیل تکنیکال مهارت داشته باشید، یعنی مثلاً بتوانید الگوها را به خوبی شناسایی کنید و سطوح حمایتی و مقاومتی را تشخیص دهید، احتمالا بهترین گزینه خرید و فروش شناور خواهد بود. ارزهای دیجیتال نوسان بالایی دارند و یک تریدر با سبک خرید و فروش شناور به دنبال یافتن سقف‌‌ها و کف‌های احتمالی است تا از امواج قیمتی نهایت استفاده را ببرد.

معمولاً آن‌هایی که به صورت شناور خرید و فروش می‌کنند، توجیه بسیار بالایی برای نتیجه‌ای که می‌گیرند از زمانی که صرف می‌کنند، دارند. حدضررها در این نوع معاملات فاصله بیشتری با قیمت خریداری شده دارند.

موقعیت‌گیری (Position Trading)

این نوع خرید و فروش دیدگاه کلی‌تری نسبت به خرید و فروش شناور بوده و در واقع نسخه‌ای از ترید کردن در سرمایه‌گذاری است. در این سبک معامله‌گری موقعیت خرید یا فروشی می‌گیرید و سپس تا هفته‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها در آن باقی می‌مانید.

این ساده‌ترین نوع از تریدینگ است که با این حال قواعد مخصوصی دارد. مثلا کسی را در نظر بگیرید که از سال ۲۰۱۷ و زمانی که بیت کوین ۱۰۰۰ دلار بوده، موقعیت خرید خود را همچنان حفظ کرده است. یا شخص دیگری که با رسیدن قیمت بیت کوین به ۱۵ هزار دلار دلار تا به امروز در موقعیت فروش خود باقی مانده است. (در زمان نگارش این مطلب قیمت بیت کوین حدود ۵ هزار دلار است)

موقعیت‌گیری شباهت بسیاری به سرمایه‌گذاری دارد اما کاملاً به آن شبیه نیست. هدف نهایی در این نوع تریدینگ رسیدن به سود قابل توجهی در بلندمدت است.

سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال

سرمایه‌گذاری و تریدینگ دو مقوله مختلف است. ترید کردن به معنی گرفتن موقعیت و کسب سود از آن است. اما سرمایه‌گذاری به معنی داشتن مالکیت بر روی یک دارایی است که ابزار ذخیره ارزش محسوب می‌شود و هدف از آن افزایش ارزش دارایی در طول زمان است.

افرادی مانند وارن بافت یک سرمایه‌گذار هستند. آن‌ها سهام شرکت‌های مختلف را می‌خرند. اگر مالک بخشی از ۵۰۰ شرکت بزرگ آمریکایی باشید، به دنبال کسب سود از افزایش ارزش آن نخواهید بود بلکه تداوم رشد ارزش آن را در بلندمدت دنبال خواهید کرد.

سرمایه‌گذاران لزوماً از مفهوم حد ضرر استفاده نمی‌کنند. آن‌ها با برخی دلایل سرمایه‌گذاری خود را در ابتدا شکل می‌دهند و تا زمانی که این دلایل صادق است، به سرمایه‌گذاری خود اعتماد می‌کنند.

سرمایه‌گذاران، نگهدارندگان واقعی به حساب می‌آیند. آن‌ها خیلی به نمودارها نگاه نمی‌کنند، مگر زمانی که بخواهند موقعیت سرمایه‌گذاری خود را افزایش دهند.

افرادی که به دنبال سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال هستند، بیش از هر چیز دیگر باید مشخصه‌های بنیادین یا فاندامنتال یک پروژه را مورد بررسی قرار دهند. این افراد که قصد سرمایه‌گذاری چند ساله در بازار را دارند، باید کیف پول مناسبی انتخاب کنند (صرافی‌ها یا کیف پول‌های گرم به هیچ وجه انتخاب خوبی برای نگهداری ارزهای دیجیتال برای چندین سال نیستند) و پس از بررسی جوانب مختلف ارزهای دیجیتالی که قصد خریدشان را دارند، آن‌ها را به کیف پول منتقل کنند.

کجا ترید کنیم؟

ترید یا مبادله ارزهای دیجیتال معمولاً در صرافی‌های آنلاین یا همان اکسچنج‌ها انجام می‌شود. ملاک‌های مختلفی برای انتخاب یک صرافی مناسب برای ترید کردن وجود دارد که نقدشوندگی، حجم معاملات بالا، تعداد جفت‌ارزها و غیره از جمله آن موارد است.

در حال حاضر بیشتر معاملات ارز دیجیتال در صرافی‌های متمرکز مانند بایننس، کوین‌بیس و کراکن انجام می‌شود اما از طرف دیگر صرافی‌های غیرمتمرکز فضای زیادی برای رشد کردن و حذف برخی از خطرات صرافی‌های متمرکز را دارند.

بسته به نوع سبک خرید و فروشی که انتخاب می‌کنید، باید ارزهای دیجیتال خود را در کیف پول‌های مختلف نگهداری کنید. برای مثال کسی برای کسی که به صورت روزانه ترید می‌کند، انتقال از کیف پول سرد یا سخت‌افزاری به حساب صرافی دردسرساز است و کارمزد زیادی از این بابت از او کسر می‌شود. بنابراین این معامله‌گر باید احتیاط بیشتری در انتخاب صرافی به خرج دهد تا امکان نگهداری در آن را داشته باشد.

از طرفی برای کسی که به صورت ماهانه یا سالانه ترید می‌کند، خطر نگهداری در صرافی نسبت به هزینه کارمزدی که از او در حین انتقالات کسر می‌شود، طبیعتاً بیشتر خواهد بود. در هر صورت هزینه‌-فایده کردن تریدر برای نگه داشتن دارایی خود مکان نگهداری دارایی‌های دیجیتال را تعیین می‌کند که می‌تواند برای هر شخص متفاوت باشد.

تریدینگ به عنوان یک شغل

حین ورود به بازارهای مالی سنتی شاید با موانع مختلفی روبرو شوید اما در بازار ارز دیجیتال همه کارها به صورت آنلاین انجام می‌شود. همین نیز باعث شده تا بسیاری آن را یک فرصت ببینند. همچنین شنیدن اینکه بازار ارز دیجیتال فرصت‌های سوددهی شگفت‌انگیزی در اختیار تریدرها قرار می‌دهد موجب شده تا تریدینگ به عنوان یک شغل نیز مطرح شود.

هرچند نگاه کردن به تریدینگ به عنوان یک شغل ریسک‌ بالایی دارد. نداشتن درآمد ثابت در تریدینگ و امکان از دست دادن سرمایه در صورت تجربه ناکافی معامله‌گر، از خطرات موجود در انتخاب تریدینگ به عنوان یک شغل است. همچنین امکان فعالیت در هر زمان و شرایطی یکی از مزیت‌های معامله کردن ارز دیجیتال محسوب می‌شود. بر همین اساس داشتن تجربه و مهارت لازمه‌ی انتخاب تریدینگ به عنوان شغل اصلی است.

ترید (Trade) یا معامله ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتالتریدتریدینگخرید و فروشسرمایه گذارمبادله‌معامله گر

تحلیل تکنیکال چیست؟

برای تجزیه و تحلیل در بازارهای مالی و تصمیم‌گیری در آن‌ها دو روش تحلیل تکنیکال و تحلیل فاندامنتال (بنیادی) وجود دارد.

تحلیل فاندامنتال شامل بررسی بیانیه‌های مالی یک شرکت یا ارز دیجیتال و پیگیری رویدادها و اخبار آن‌ (شامل ارائه برخی بروزرسانی‌ها، انتقال به شبکه اصلی، گردهمایی و …) است، در حالی‌ که در تحلیل تکنیکال با استفاده از تاریخچه حجم و قیمت می‌توان وضعیت یک ارز دیجیتال را سنجید و در مورد آن تحلیل به شمار می‌آید که رفتار آینده بازار را با توجه به حرکات قبلی قیمت و داده‌های حجم معاملات پیش‌بینی می‌کند.

اشکال اولیه تحلیل تکنیکال در قرن ۱۷ در آمستردام هلند و در قرن ۱۸ در ژاپن مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما شکل مدرن این تحلیل از فعالیت‌های چارلز داو، خالق شاخص اقتصادی میانگین صنعتی داو جونز، آغاز شد.

این نوع تحلیل که در بازارهای مالی سنتی مانند سهام و بورس به کار می‌رود را می‌توان در بازار ارز دیجیتال نیز استفاده کرد.

با وجود آنکه در تحلیل تکنیکال با شاخص‌ها، اعداد و نمودارها سروکار دارید، این تحلیل به نوعی مطالعه رفتار انسان‌ها در بازارهای مالی محسوب می‌شود. رفتارهایی که با احساسات انسانی عجین شده و گاهی خود را در قالب ترس و طمع در شرایط مختلف نشان می‌دهد.

باید توجه داشت تمام معامله‌گرانی که یک سهام در بازار بورس یا یک ارز دیجیتال در صرافی‌ها را خرید و فروش می‌کنند، در واقع «بازار» را برای آن ارز دیجیتال یا سهام شکل می‌دهند و «احساسات» این معامله‌گران و سرمایه‌گذاران است که قیمت را تعیین می‌کند.

به عبارتی دیگر نیروهای «عرضه» (Supply) و «تقاضا» (Demand) که هسته بازارهای مالی را شکل می‌دهند، به نوعی از احساسات معامله‌گران ناشی می‌شوند که بر اساس آن‌ها حرکات قیمتی شکل می‌گیرد. پس تحلیل تکنیکال را می‌توان به نوعی تحلیل رفتارهای انسانی نیز تعریف کرد.

لازم به اشاره است که از تحلیل تکنیکال در بازارهای تحت شرایط عادی با حجم معاملات و نقدینگی بالا می‌توان پاسخ مناسبتری دریافت کرد.

تحلیل تکنیکال، رویه‌ای درست یا غلط؟

آخرین باری که هواشناسی پیش‌بینی دقیقی ارائه‌داد را به یاد می‌آورید؟ احتمالا برخی از این پیش‌بینی‌ها درست از آب درنیامده باشند. حتی در بسیاری از موارد پیش‌بینی کردن کار بیهوده‌ای به نظر می‌رسد چرا که بسیاری از آن‌ها نتیجه اشتباهی را پیش‌بینی می‌کنند. با این حال چرا باز هم به پیش‌بینی‌های هواشناسی گوش می‌دهیم؟

پیش‌بینی‌ها در کل مفید هستند، چراکه ما را برای اتفاقی که احتمال وقوع آن‌ها وجود دارد، آماده می‌کنند. مثلا اگر هواشناسی هوا را بارانی پیش‌بینی کرده باشد، ما برای اطمینان با خودمان چتر می‌بریم و اگر آفتابی پیش‌بینی کند، عینک‌ آفتابی خود را می‌زنیم. می‌دانیم که احتمال دارد به وسایل همراهمان نیاز پیدا نکنیم اما به هر حال برای این اتفاق‌ها آماده خواهیم بود.

تحلیل تکنیکال هم شباهت زیادی با پیش‌بینی هواشناسی دارد. تحلیلگران تکنیکال می‌دانند برای چه اتفاقی آماده شوند، اما این را نیز به خاطر دارند، که قیمت‌ها همیشه موافق نظر آن‌ها حرکت نمی‌کند. بیایید برخی از دلایلی که پیش‌بینی هواشناسی به تحلیل تکنیکال شباهت دارد را بررسی کنیم:

۱. در پیش‌بینی هواشناسی دما و فشار اندازه‌گیری می‌شود و با استفاده از این اطلاعات تغییرات آب و هوایی مانند جبهه‌ها و مناطق کم‌فشار و پرفشار بررسی می‌شود. در تحلیل تکنیکال پارامترهای قیمت و حجم معاملات به عنوان ورودی استفاده می‌شوند تا درباره حرکات بازار که ترس و طمع، روندها، بازگشت روندها و غیره مطلع شویم.

۲. با وجود دسترسی به انبوه داده‌ها در هواشناسی، هنوز از تجربه و درک شخصی در پیش‌بینی نهایی استفاده می‌شود. تحلیلگران تکنیکال نیز به همین صورت در بسیاری از موارد از تجربه خود بهره می‌برند.

۳. پیش‌بینی دقیق هوا بستگی به دانش فردی از اطلاعات و آب و هوای محلی دارد. فرضا اگر شخص پیش‌بینی کننده از تگزاس به آلاسکا مهاجرت کند، برای اینکه با آب و هوای آلاسکا آشنا شود، کمی زمان نیاز خواهد داشت. همین شرایط در تحلیل تکنیکال نیز حاکم است. کسانی که در بازار بورس نیویورک معامله می‌کنند، برای عادت به بازار کالا یا بازار ارزهای دیجیتال نیاز به زمان دارند. چراکه بازارهای بورس بزرگ با بازارهای بورس کوچک تفاوت دارند.

۴. در اوایل دورانی که پیش‌بینی هواشناسی شکل گرفت، برخی از افراد سودجو سعی داشتند مردم را قانع کنند که می‌توانند آب و هوا را کنترل کنند یا حداقل پیش‌بینی‌های بسیار دقیقی از آب و هوا دارند که هرگز به خطا نمی‌رود. متاسفانه در زمینه تحلیل تکنیکال هم افرادی وجود دارند که بر بی‌نقص بودن و درست بودن همیشگی تحلیل‌های خود اصرار دارند.

۵. پیش‌بینی‌های هواشناسی معمولا زمانی که شرایط تغییر نمی‌کند، درست از آب درمی‌آید. اگر آسمان سه روز گذشته آفتابی باشد و جبهه آب‌وهوایی بزرگی هم وارد نشود، احتمالا امروز هم آفتابی خواهد بود. تحلیل‌های تکنیکال هم معمولا وقتی اخبار مهم و جدیدی یا رویداد خاصی اتفاق نیافتد، به درستی جواب می‌دهد. با وقوع تغییرات بزرگ امکان پیش‌بینی به‌صورت دقیق هم در هواشناسی و هم در بازار مالی بسیار مشکل می‌شود.

۶. پیش‌بینی هواشناسی و تحلیل تکنیکال معمولا در مقیاس‌های متوسط کاربرد بهتری دارند. همانطور که پیش‌بینی هوا برای یک شهر بزرگ امکان‌پذیر است اما برای منطقه‌ای از شهر بسیار سخت است. همین شرایط در تحلیل تکنیکال نیز وجود دارد به‌صورتیکه پیش‌بینی ثانیه به ثانیه بازار بسیار سخت است و استفاده از تحلیل‌های روزانه یا هفتگی می‌تواند موثرتر واقع شود. همچنین پیش‌بینی هوای یک کشور یا یک بازار مالی در بازه زمانی طولانی‌مدت (مثلا بازار ارزهای دیجیتال امسال سال خوبی نخواهد داشت) شاید استفاده چندانی نداشته باشد.

سعی کنید این مقایسه بین پیش‌بینی هوا و تحلیل تکنیکال را به یاد داشته باشید تا از مزیت‌های این تحلیل و محدودیت‌های آن آگاه باشید.

تحلیل تکنیکال چیست؟

بازار مالیپیش بینی بازارتحلیل بازارتحلیل تکنیکالتریدتریدینگعرضه تقاضا

هایپرلجر (Hyperledger) چیست؟

اگر از علاقه‌مندان به حوزه‌ی ارزهای دیجیتال و فناوری بلاک‌چین باشید و اخبار آن را دنبال کرده باشید، بدون شک یکی از واژه‌هایی که تا به حال به گوشتان خورده است، هایپرلجر پروژه‌ای (HyperLedger) از بنیاد لینوکس است. درک مفهوم هایپرلجر به نسبت بلاک چین و بیت کوین سخت‌تر است اما اگر به آن علاقه‌مند باشید، شما را با کاربردهایی فراتر از یک ارز و در واقع با کاربردهای بلاک چین در صنعت آشنا خواهد کرد.

هایپرلجر چیست؟

در دنیای بلاک چین و ارزهای دیجیتال، پروژه‌های بسیاری روی کار آمده‌اند. از بین آنها بیت کوین و اتریوم رسانه‌ای‌تر شدند. اما در این میان پروژه‌ای وجود دارد که با اینکه تیترهای خبری را به خود اختصاص نداده، قصد انجام کار خارق‌العاده‌ای را دارد. وقتی بلاک چین‌ها برای رفع بسیاری از نیازهای ما در سراسر دنیا روی کار آمدند، پروژه‌ای به نام هایپرلجر (Hyperledger) با هدف استانداردسازی و دموکراتیک‌ کردن فناوری بلاک چین با دنیای کسب و کار ظهور کرد.

این پروژه توسط بنیاد لینوکس توسعه داده شد. در حقیقت به جای اینکه کسب‌و‌کارها خود شخصا به حل مشکلاتشان با استفاده از بلاک چین بپردازند، هایپرلجر بلاک چین‌های اختصاصی‌ای برای هر حوزه ساخته و به نیازهای هر یک پاسخ می‌دهد.

در سال ۲۰۱۵، بنیاد لینوکس، سازمان غیراتفاعی‌ای که نوآوری‌های زیادی در حوزه‌ی نرم‌افزارهای متن‌باز ارائه می‌دهد، از رهبران صنایع دعوت کرد تا فناوری بلاک چین را در سطح سازمانی جلو ببرند. هدف اصلی آن ایجاد یک فریم‌ورک دفترکل توزیع شده‌ی متن باز بود که بتوان روی آن اپلیکیشن‌های مخصوص به هر حوزه‌ی کسب‌و‌کار و نیز پلتفرم‌ها و سیستم‌های سخت‌افزاری برای پشتیبانی از تراکنش‌های هر صنعت را توسعه داد. هایپرلجر در اینجا متولد شد.

هایپرلجر یک شرکت، یک ارز دیجیتال و یا یک بلاک چین نیست بلکه بیشتر شبیه به قطب توسعه‌ی بلاک چین صنعتی است. در وبسایت hyperledger.org، هایپرلجر اینچنین تعریف شده است:

هایپرلجر یک تلاش متن‌باز مشترک در راستای فناوری‌های پیشرفته‌ی صنعتی مبتنی بر بلاک چین است. این پروژه‌ی جهانی با همت و تلاش جمعی از پیشگامان حوزه‌ی مالی، بانکداری، اینترنت اشیاء، زنجیره‌ی تامین، تولید و فناوری ایجاد شده است.

هایپرلجر از بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال پشتیبانی نمی‌کند اما با فناوری بلاک چین عجین شده است. بلاک چین‌ها پتانسیل ایجاد نسل جدیدی از تراکنش‌های مبتنی بر اعتماد، حسابدهی و شفافیت را در عین تسهیل فرآیندهای کسب و کار به همراه رفع محدودیت‌های قانونی دارند.

بنیاد لینوکس قصد دارد محیطی را ایجاد کند که در آن توسعه‌دهندگان نرم‌افزار و شرکت‌ها بتوانند برای ساخت فریم‌ورک‌های بلاک چینی همکاری کنند. این پلتفرم در فوریه‌ی ۲۰۱۶ رسما اعضای خود را اعلام کرد، در ماه مارس همان سال، ۱۰ عضو دیگر نیز اضافه شدند.

امروزه هایپرلجر بیش از ۱۰۰ عضو دارد که در میان آنها اسامی رهبران صنایع از جمله غول‌های فناوری حمل و نقل همچون ایرباس و دیملر و شرکت‌هایی نظیر Intel ،Nokia ،Huawei ،SAP ،Fujitsu ،IBM و سامسونگ، همچنین موسسات مالی Well Fargo ،BNP Paribas ،BBVA ،J.P. Morgan ،American Express ،Deutsche Börse و تعدادی از استارتاپ‌های مشهور بلاک چین به چشم می‌خورند.

در این پلتفرم، شرکت‌های بزرگ مالی و فناوری از سراسر جهان با استارتاپ‌های مبتنی بر بلاک چین ملاقات می‌کنند. مدیرانی با ده‌ها سال تجربه در ارتباطات متن باز و تنگاتنگ با صنایع مختلف در این پروژه حضور دارند. شما در میان آنها رهبران بنیاد آپاچی (Apache Foundation)، کنسرسیوم  W3C و مهندسانی از شرکت IBM و سایر شرکت‌های بزرگ را می‌بینید. برخی از اعضای این بنیان نظیر ریچارد بران ( Richard Brown) و تاماس بلومر (Tamas Blumer) تجربه‌ی چندین سال فعالیت در بلاک چین را دارند.

برای اعضای آن، این پلتفرم تنها دانش فنی و فریم‌ورک‌های نرم‌فزاری را فراهم نکرده بلکه یک پل ارتباطی با صنایع و توسعه‌دهندگان به شمار می‌آید. تقریبا در اوایل پیدایش هایپرلجر، این پروژه با تصمیم مهمی مواجه شد، از برایان بلندورف، مدیر اجرایی پروژه سوال کردند که آیا یک ارز دیجیتال هایپرلجر و یا یک واحد پولی که بر روی بلاک‌چین‌ها اجرا شود وجود خواهد داشت؟ بلندروف اینچنین پاسخ داد که پروژه‌ی هایپرلجر ذاتا هیچ‌گاه ارز دیجیتال خود را نخواهد ساخت:

شما هیچ گاه چیزی به نام ارز دیجیتال هایپرلجر نخواهید دید. در حقیقت با نداشتن آن ما بر بسیاری از چالش‌های سیاسی مربوط به نگهداری یک ارز پایدار جهانی فائق خواهیم آمد.

این تصمیم، اهداف استراتژیک هایپرلجر برای ساخت برنامه‌های کاربردی صنعتی بلاک چین را شکل داده و آن را از طرح‌های کسب ثروت مبتنی بر بلاک چین دیگر متمایز می‌سازد.

در ادامه به برخی از پروژه‌های هایپرلجر به شکل مختصر اشاره کرده‌ایم:

Sawtooth: یک بلاک چین ماژولار است که توسط شرکت Intel توسعه یافته و الگوریتم اجماع منحصر به فردی به نام اثبات زمان سپری شده (Proof of Elapsed Time) دارد.

Iroha: یک فریم‌ورک مبتنی بر بلاک چین است که توسط چندین شرکت ژاپنی توسعه یافته است.

Fabric: این پروژه توسط IBM توسعه داده شده و پایگاهی برای توسعه‌ی اپلیکیشن‌های مبتنی بر بلاک چین مقیاس‌پذیر است که  به سطوح دسترسی متغیر نیاز دارند

Burrow: این پروژه یک ماشین قرارداد هوشمند مجاز را به دیگر قابلیت‌های اتریوم اضافه می‌کند.

Composer: ابزاری برای ساخت شبکه‌های کاری مبتنی بر بلاک چین است.

Explorer: یک مرورگر بلاک برای مشاهده، فراخوانی و جست‌و‌جوی بلاک‌ها، تراکنش‌ها، اطلاعات شبکه نظیر نام، وضعیت و لیست نودها و همچنین کدهای مربوط به زنجیره و تراکنش‌ها و تمامی اطلاعات ذخیره شده در یک دفترکل است.

Indy: مجموعه‌ای از ابزار، کتابخانه‌ها و اجزای دیگر مربوط به هویت‌های دیجیتال در یک بلاک چین است.

Cello: یک مدل استقرار بلاک چین به عنوان سرویس (blockchain as-a-service) است.

پروژه‌های مبتنی بر هایپرلجر بر روی بعد غیر مالی و مقیاس‌پذیر کاربردهای صنعتی فناوری بلاک چین متمرکز هستند. با مفاهیم جالب و رهبران بزرگی که در این پروژه حضور دارند، هایپرلجر شانس پیروزی بسیاری دارد.

هایپرلجر (Hyperledger) چیست؟

hyperledgerبلاک چینلینوکسهایپر لجرهایپر لجر چیستهایپرلجر

امنیت بلاک چین از کجا تأمین می‌شود؟

هدف اصلی استفاده از فناوری بلاک چین این است که افراد بتوانند داده‌های ارزشمندشان را به‌روشی ایمن و غیرقابل‌دستکاری با یکدیگر به‌اشتراک بگذارند، به‌ویژه افرادی که به یکدیگر اعتماد ندارند. به‌همین‌دلیل بلاک چین‌ها داده‌ها را با استفاده از قوانین ریاضی پیچیده و نرم‌افزارهای نوآورانه ذخیره می‌کنند؛ زیرا با این روش، مهاجمان و هکرها کار بسیار دشواری پیش‌رو خواهند داشت. اما افرادی که متقلبان ماهری هستند می‌توانند حتی امنیتِ سامانه‌های بلاک چینی که بهترین طراحی را دارند نیز از بین ببرند.

برای درک بهترِ موضوع بیایید ابتدا بررسی کنیم که اصولا چه‌چیزی امنیت بلاک چین را تأمین می‌کند. برای این‌کار بهترین مثال بیت کوین است. در بلاک چین بیت کوین، داده‌هایی که به‌اشتراک گذاشته می‌شوند همان تاریخچه‌ی تراکنش‌های بیت کوین هستند که از ابتدا تا کنون ساخته شده است و با هم دفتر کل را تشکیل می‌دهند. این دفتر کل در چند نسخه روی یک شبکه از کامپیوترها که «گره‌ها» نامیده می‌شوند ذخیره می‌شود. هر بار که کسی یک تراکنش را به دفتر کل وارد می‌کند، گره‌ها آن را بررسی می‌کنند تا ببینند که آیا این تراکنش معتبر هست یا خیر. یک زیرمجموعه از این گره‌ها، تراکنش‌های معتبر را با یکدیگر در یک بلاک قرار می‌دهند و به زنجیره‌ی بلاک چین‌های قبلی اضافه می‌کنند. صاحبان این گره‌ها ماینر نامیده می‌شوند. ماینرهایی که با موفقیت بلاک‌های جدید را به زنجیره اضافه می‌کنند مقداری بیت کوین به عنوان پاداش دریافت می‌کنند.

دو چیز سبب می‌شوند این سامانه به لحاظ نظری غیرقابل‌دستکاری باشد: یکی اثرانگشت رمزنگاری شده‌ی منحصربه‌فرد برای هر بلاک و دیگری پروتکل اجماع که طی آن گره‌ها در شبکه روی یک تاریخچه‌ی به اشتراک گذاشته‌شده توافق می‌کنند.

این اثرانگشت هش نامیده می‌شود. تولید هش، به زمان محاسباتی و انرژی زیادی نیاز دارد. هش ثابت می‌کند ماینری که بلاک جدید را به بلاک چین اضافه کرده است یک کار محاسباتی انجام داده است و باید به‌عنوان پاداش بیت کوین دریافت کند (به همین دلیل گفته می‌شود بیت کوین از پروتکل اثبات کار استفاده می‌کند). هش نوعی تضمین نیز هست، زیرا برای تغییر یک بلاک باید یک هش جدید تولید شود. بررسی اینکه یک هش با بلاکِ خود همخوانی دارد یا خیر بسیار آسان است. پس از آنکه گره‌ها این بررسی را انجام دادند، نسخه‌های بلاک چین مرتبط با بلاک جدید را به‌روزرسانی می‌کنند. به این فرایند پروتکل اجماع گفته می‌شود.

در فرایند امنیتی فوق یک ویژگی دیگر نیز گنجانده شده است و آن این است که هش‌ها در بلاک چین ارتباط‌شان را با یکدیگر حفظ می‌کنند. به‌این صورت که هر بلاک شامل هش یکتای بلاکِ قبل از خودش نیز هست. بنابراین اگر می‌خواهید یک ورودی را در دفتر کل به شکل عطف به ماسبق تغییر دهید نه تنها برای بلاک مزبور باید هش جدید درست کنید، بلکه باید برای تمام بلاک‌های متعاقب آن نیز هش جدید محاسبه کنید. به‌علاوه، باید این‌کار را سریع‌تر از تمام گره‌هایی که می‌توانند یک بلاک جدید به زنجیره اضافه کنند انجام دهید. بنابراین فقط در یک صورت این کار شدنی است که کامپیوترهای شما از تمام گره‌ها قدرتمندتر باشند (هرچند باز هم تضمینی برای موفقیت وجود ندارد). دلیلش این است که هر بلاکی که اضافه کنید با بلاک‌های موجود تضاد خواهد داشت و بنابراین گره‌های دیگر به‌طور خودکار تغییراتی را که اِعمال می‌کنید رد خواهند کرد. این همان چیزی است که سبب می‌شود بلاک چین غیرقابل‌دستکاری یا تغییرناپذیر شود.

روش‌های خلاقانه برای تقلب

برای تقلب روش‌های بسیار زیادی از نظر تئوری وجود دارد، اما پیاده‌سازی آنها عملا بسیار دشوار است. این حقیقت که یک سامانه مانند بیت کوین هم‌اکنون مورد استفاده قرار می‌گیرد (همان‌طور که سایر ارزهای دیجیتال نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند) الزاما بدان معنا نیست که امنیت قابل قبولی دارد. نیها نارولا مدیر مؤسسه‌ی ارز دیجیتال مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست (MIT) می‌گوید:

حتی زمانی که توسعه‌دهندگان از ابزارهای رمزنگاری معتبر استفاده می‌کنند باز هم به آسانی ممکن است همه‌ی آن ابزارها به شکل تصادفی به روشی به کار گرفته شوند که ایمن نباشد. بیت کوین مدتی طولانی است که به‌وجود آمده است و حسابش را پس داده است.

اما افرادی که روش‌های خلاقانه‌ای برای تقلب پیدا کرده‌اند نیز کم نیستند. امین گان سیرر (Emin Gün Sirer) و همکارانش در دانشگاه کورنل نشان داده‌اند روشی وجود دارد که با استفاده از آن حتی اگر نصف قدرت ماینرهای دیگر را داشته باشید، باز هم می‌توانید یک بلاک چین را تخریب کنید. جزئیات این روش تا حدودی فنی هستند، اما اساسا یک ماینر خودخواه می‌تواند با فریب‌دادن گره‌های دیگر و هدر دادن زمان آنها با سرقت معماهای رمزنگاری که در حال حاضر حل شده‌اند سود ناعادلانه‌ای به‌دست آورد.

روش دیگر، حمله اکلیپس (eclipse attack) است. گره‌های بلاک چین به منظور مقایسه‌کردن داده‌ها باید دائما با یکدیگر در ارتباط باشند. مهاجمی که بتواند کنترل ارتباطات یکی از گره‌ها را در دست بگیرد و از طریق آن به داده‌های نامعتبر که به‌نظر می‌رسند از شبکه می‌آیند اجازه‌ی ورود بدهد، می‌تواند با این حقه منابع را هدر دهد یا تراکنش‌های جعلی را تأیید کند.

سیرر می‌گوید:

مهم نیست بلاک چین تا چه اندازه غیرقابل‌دستکاری است، باز هم کاملا امن نیست.

هک‌شدن ارزهای دیجیتال که اخیرا بسیار از سرخطِ خبرها را به خود اختصاص داده است، معمولا در مواردی که سامانه‌ی بلاک چین با دنیای واقعی سروکار دارد رخ می‌دهد. برای نمونه می‌توان به نرم‌افزارهای مشتریان و اپلیکیشن‌های طرف سوم (third-party) اشاره کرد.

هکرها می‌توانند به‌عنوان مثال در کیف پول‌های آنلاین (داغ) رخنه کنند. این کیف پول‌ها اپلیکیشن‌های متصل به اینترنت هستند که برای ذخیره‌ی کلیدهای خصوصی رمزنگاری‌شده به‌کار می‌روند. دارندگان ارزهای دیجیتال از همین کلیدها برای خرج کردن دارایی‌شان استفاده می‌کنند. کیف پول‌های متعلق به صرافی‌های ارز دیجیتال آنلاین در واقع هدف اصلی هکرها هستند. بسیاری از صرافی‌ها ادعا می‌کنند که دارایی بسیاری از کاربران‌شان را در کیف پول‌های سخت‌افزاری آفلاین (سرد) نگه می‌دارند. این کیف پول در واقع نوعی دستگاه الکترونیکی برای ذخیره‌سازی است که به اینترنت متصل نیست. اما سرقت بیش از ۵۰۰ میلیون دلار ارز دیجیتال از صرافی ژاپنی کوین چک (Coincheck) نشان داد مسئله آن‌قدرها هم ساده نیست.

شاید پیچیده‌ترین نقاط ارتباطی بین بلاک چین‌ها و دنیای واقعی «قراردادهای هوشمند» هستند. قرارداد هوشمند یک برنامه‌ی کامپیوتری است که در انواع خاصی از بلاک چین‌ها ذخیره می‌شود و می‌تواند تراکنش‌ها را به‌شکل خودکار انجام دهد. در سال ۲۰۱۶، هکرها در یک حمله‌ی پیش‌بینی نشده یک قرارداد هوشمند روی بلاک چین اتریوم را هدف قرار دادند. این قرارداد هوشمند متعلق به نوع جدیدی از صندوق سرمایه‌گذاری مبتنی بر بلاک چین به نام سازمان خودگردان غیرمتمرکز (Decentralized Autonomous Organization :DAO) بود که هکرها توانستند ۳/۶ میلیون اتر را از آن سرقت کنند. این مقدار اتر در آن زمان معادل ۸۰ میلیون دلار ارزش داشت.

از آن‌جا که کدهای DAO روی بلاک چین قرار داشت، جامعه‌ی اتریوم مجبور شد یک ارتقای نرم‌افزاری بحث‌برانگیز که هاردفورک نامیده می‌شود انجام دهد تا بتواند پول‌ها را برگرداند. در این اقدام، بلاک چین به نسخه‌ی قبل از سرقت بازگردانده شد. محققان هنوز درصدد توسعه‌ی روش‌هایی هستند که اطمینان دهد قراردادهای هوشمند هرگز با تقلب و کلاهبرداری مواجه نخواهند شد.

موضوع تمرکز

مفهومی که سامانه‌ی بلاک چین به‌عنوان یک تضمینِ فرضی برای امنیت به‌کار می‌برد، «تمرکززدایی» است.اگر نسخه‌های بلاک چین روی یک شبکه توزیع شده بسیار بزرگ و گسترده از گره‌ها نگهداری شوند، دیگر نقطه‌ضعفی برای حمله وجود نخواهد داشت. همچنین اگر کسی بخواهد توان محاسباتی کافی برای تخریب این شبکه به‌دست آورد این امکان به آسانی برای او فراهم نخواهد بود. اما سیرر و همکارانش به‌تازگی به این نتیجه رسیده‌اند که نه بیت کوین و نه اتریوم آن‌طور که شما فکر می‌کنید غیرمتمرکز نیستند. آنها دریافتند چهار ماینر برتر بیت کوین هر هفته ۵۳% از ظرفیت متوسط استخراج سامانه را در اختیار دارند. در یک مقیاس مشابه، سه ماینر اتریوم ۶۱% از این مقدار را در اختیار دارند.

نکته‌ی دیگر درباره‌ی بلاک چین‌ها این است که برای ملحق‌شدن نیاز به مجوز دارند. البته این امر شامل بیت کوین نمی‌شود که در آن هر کسی با دانلود نرم‌افزار آن می‌تواند وارد شبکه شود. چنین سامانه‌هایی به‌دلیلِ ویژگی‌های ضدسلسله‌مراتبیِ (anti-hierarchical) ارزهای دیجیتال چندان پذیرفته نیستند. با این‌حال این رویکرد برای مؤسسات مالی و نهادهای دیگر جذاب است، چرا که می‌تواند مزایای یک پایگاه داده‌ی رمزنگاری شده‌ی مشترک را به آنها ارائه کند.

اما سامانه‌های مجاز خودشان پرسش‌برانگیز هستند. این مجوزها از سوی کدام قدرت صادر می‌شود؟ این سامانه  چگونه می‌تواند مطمئن شود که هویت‌های تأییدکنندگان واقعی است؟ یک سامانه‌ی مجاز ممکن است کاری کند که صاحبانش احساس امنیت کنند، اما آیا به آنها کنترل بیشتری می‌دهد؟ به این معنی که آنها می‌توانند توافق‌های افراد دیگر در شبکه (همان چیزی که معتقدان واقعی می‌گویند با ایده‌ی اصلی بلاک چین در تضاد است) را تغییر دهند؟

بنابراین در نهایت، تعریف «امنیت» در زمینه‌ی بلاک چین بسیار دشوار خواهد بود. امنیت از سوی چه‌کسی؟ امنیت برای چه‌چیزی؟ این پرسش‌ها هنوز وجود دارند. نارولا می‌گوید:

پاسخ این پرسش‌ها فقط به دیدگاه شما بستگی دارد.

منبع: technologyreview

امنیت بلاک چین از کجا تأمین می‌شود؟

امنیت بلاک چینامنیت بلاک چین بیت کوینتقلب و کلاهبرداری در بلاک چینتمرکززدایی ارزهای دیجیتال

اگنس واتر، اولین شهر گردشگردی سازگار با ارز دیجیتال!

شهر توریستی «آگنس واتر» استرالیا برای اولین برای در جهان پرداخت های گردشگران را با ارزهای دیجیتال می پذیرد.

بنابر گزارشات موجود گفته می شود که «آگنس واتر» اولین شهر پول دیجیتال در جهان است که پرداخت ها را به پول های دیجیتال همراه با کارت های اعتباری و پول نقد می پذیرد.

جاذبه گردشگری در اگنس واتر

زیرساخت اجرای این فناوری در «آگنس واتر» توسط شرکت استارت آپ «تراول بای بیت» راه اندازی شده و هدف از آن جذب بیشتر گردشگر به این منطقه است.

در همین حال مدیر عامل شرکت استارت آپ «تراول بای بیت» گفته است:

هنگام سفر به کشورهای جهان به پول های مختلفی نیاز دارید؛ در ضمن نرخ ارز می تواند گیج کننده باشد و بعضی وقت ها هم برای پیدا کردن خودپرداز به دردسر می افتید و ممکن است در پاره ای از موارد صرافی ها سر شما کلاه بگذارند؛ در این حین سفر با یک ارز جهانی مانند بیت کوین، کار معقولانه ای است.

اپلیکیشن travel by bit

هفته گذشته، این شرکت یک اپلیکیشن جدید را راه اندازی کرد که گردشگران می توانند با استفاده از آن در فرودگاه «بریزبین» پرداخت های خود را با ارز دیجیتال انجام دهند.

بیشتر بخوانید: برای اولین بار در جهان فرودگاهی در استرالیا ارزهای دیجیتال را پذیرفت

اگرچه استرالیا بصورت رسمی ارزهای دیجیتال را به عنوان ابزاری برای پرداخت نپذیرفته است؛ اما بیش از ۳۰ فروشگاه در «آگنس واتر» کاملا این ارزها را قبول می کنند.

اگنس واتر، اولین شهر گردشگردی سازگار با ارز دیجیتال!

استرالیااستفاده از ارز دیجیتال در توریسماگنس واترپول دیجیتالتوریستشهر گردشگریگردشگری

ارز دیجیتال؛ راه استیلا بر دلار

یک اقتصاددان با اشاره به وجود سلطه دلار در معاملات بین‌المللی، با پیشنهاد ایجاد یک ارز دیجیتال مشترک بین ایران و کشورهای طرف تجاری، این طرح را عاملی برای کاهش وابستگی به این ارز در معاملات بین المللی توصیف کرد.

مدیرعامل پیشین بانک تجارت در گفت‌وگو با ایسنا، با ارائه پیشنهادی برای تسهیل مبادلات ایران با شرکای تجاری‌اش بعد از برجام، اظهار کرد:

ایجاد یک ارز دیجیتال مشابه SDR که در صندوق بین‌المللی پول برای تسهیل تجارت بین کشورها رایج است می‌تواند بسیار راهگشا باشد. در این مدل طی یک پیمان چندجانبه پولی بین بانک مرکزی ایران با بانک‌های مرکزی طرف‌های عمده تجاری ما که عمدتا شامل چین، هند، روسیه، کره جنوبی، ترکیه، امارات متحده عربی، عمان و قطر هستند برقرار می‌شود و بر اساس آن هر کدام از بانک‌های مرکزی این کشورها یک مقداری ارز (برای مثال یورو) به صورت ذخیره کنار می‌گذارند و یک ارز دیجیتال معادل آن ایجاد می‌کنیم که هر واحد آن معادل یک یورو یا هر ارز دیگری باشد. ماهیت این ارز دیجیتالی جدید مانند حق برداشت مخصوص SDR است که بعد از جنگ جهانی دوم توسط صندوق بین‌المللی پول برای انجام تسویه‌های بین‌المللی بین کشورها به کار گرفته شد.

رنجبر فلاح درباره چگونگی سازوکار اجرای این مدل ادامه داد:

یک ذخیره ارزی بین این کشورها ایجاد می‌شود که می‌تواند بخشی از آن نقدی و یا تعهدی باشد در یک بانک عامل ایجاد شود تا متقاضی ارز در هر کدام از این کشورها که خواستار خرید ارز است بانک مرکزی عامل به جای پرداخت یورو معادل آن پول را به صورت ارز دیجیتال ارائه دهد و تاجر اگر مثلا خواهان خرید کالا از چین باشد می‌تواند این ارز دیجیتال را با عنوان جایگزینی برای پول که هر لحظه قابل دریافت است مورد استفاده قرار دهد. این فرآیند یک چرخه‌ای را بین کشورهای هم‌پیمان ایجاد می‌کند تا مبادلات ارزان‌تر و سریع‌تر انجام شود، چرا که دیگر نیاز به تغییر پول‌های کشورهای مختلف برحسب یک پول بین‌المللی نیست. در این حالت به عنوان مثال ۵۰ میلیارد یورو و یا بیشتر توسط بانک مرکزی کشورها به صورت نقدی – تعهدی در حسابی نزد یک بانک منتخب به عنوان بانک عامل ذخیره می‌شود و متناظر با آن ۵۰ میلیارد یورو ارز دیجیتال با عنوانی مشابه SDR تولید و به متقاضیان ارز فروخته می‌شود. به محض تخصیص این ارز جدید همه بازرگانان، صرافان، بانک‌ها و غیره می‌توانند در یک بازار مجازی الکترونیکی این ارزها را خرید و فروش کنند.

محمدرضا رنجبر فلاح

او در ادامه به تفاوت این ارز دیجیتال با SDR پرداخت و گفت:

ارزهای دیجیتال محدود به تسویه بین دولت‌ها نیستند، چرا که همه صادرکنندگان و واردکنندگان کالاها و خدمات به سهولت و فراوانی می‌توانند از آن استفاده کنند. همچنین سازوکار نقل و انتقالات آن در بستر فناوری جدید موسوم به بلاک چین قابلیت اجرا خواهد داشت، دقیقا مشابه آنچه امروز در مورد اتریوم، تتر، بیت کوین و سایر توکن‌های دیجیتال اتفاق می‌افتد و ثبت و تایید نقل و انتقالات براساس دفاتر توزیع شده در بستر مذکور خواهد بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه و دکترای پول با بیان این‌که امکان تبدیل این ارز دیجیتال با یورو به تدریج به آن مقبولیت می‌دهد اضافه کرد:

با همین شیوه این ارز می‌تواند فراگیرتر هم بشود تا جایی که اگر بازرگانان اروپایی هم بخواهند با اعضای این پیمان کار کنند، می‌توانند بدون نیاز به استفاده از یورو و تنها با استفاده از این ارز دیجیتال مبادلات خود را انجام دهند. با این فرآیند می‌توان وابستگی مبادلات بین کشورها به دلار را تا حدود بسیار زیادی کاهش داد.

این استاد دانشگاه با اظهار این‌که بسیاری از محدودیت‌ها در انجام معاملات به خاطر مرجع بودن دلار است، اظهار کرد:

واقعیت این است که همه کشورها از سلطه دلار ناراضی‌ هستند و از اینگونه مدل‌های دیجیتالی استقبال می‌کنند. ما در داخل کشور متخصصان بسیاری را داریم که در زمینه‌ی بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال کار کردند که می‌توانند در صورت موافقت مسئولین آن را اجرا کنند. مشابه همین مدل هم باعنوان تتر اجرا شده که تناظر یک به یک با دلار دارد که توسط بانک‌های تجاری و یکی از شرکت‌ها ایجاد شده است؛ که این می‌تواند در یک مقیاس بسیار کلان‌تر توسط بانکهای مرکزی کشورها هم انجام شود.

او با بیان این‌که برای تحقق این مدل نیاز است تا دستگاه‌های دیپلماسی و وزارت خارجه فعال شوند اظهار کرد که در حال حاضر کشورهای چین، روسیه، ترکیه و ایران هر کدام انگیزه‌های خاص خود را برای پیاده‌سازی چنین مدلی دارند و ما به جای این‌که ارزهای دیجیتال را ممنوع اعلام کنیم باید بر این تکنولوژی در جهت رسیدن به توسعه و رشد اقتصادی کشورمان سوار شویم.

رنجبر فلاح در ادامه به مزایای اجرای این طرح برای کشورمان هم اشاره کرد و گفت:

عبور از محدودیت‌های دلار و u-Turn و فشار تحریم‌ها، کاهش وابستگی به دلار و یا ارزهای دیگر در راستای کاهش سلطه دلار، رهایی از ریسک نوسانات نرخ ارز برای مبادلات با پول محلی کشورها، کاهش نیاز به تامین اسکناس ارزی و هزینه‌های مربوط به تامین آن، افزایش عرضه ارز به نسبت و میزان مقدار تعهدی بانک مرکزی کشورها، تسهیل در مبادلات ارزی با هزینه‌های بسیار پایین در بستر بلاک‌چین و کاهش وابستگی به سوئیفت و تحریم احتمالی آن بخشی از مزایای استفاده از ارزهای دیجیتال در معاملات است.

این اقتصاددان همچنین به تشخیص هویت (KYC) مشتریان در مرحله تبدیل ارز دیجیتال به یورو و بالعکس، عدم نیاز به رصد مبادلات پولی داخلی بین فعالان بازار، ایجاد ابزار جدید برای افرادی که به دنبال حفظ قدرت خرید خود بر پایه ارز هستند و کمک به همگرایی کشورها در مقابله با جنگ اقتصادی آمریکا به عنوان دیگر مزایای استفاده از ارزهای دیجیتال در مبادلات تجاری بین کشورها اشاره کرد.

ارز دیجیتال؛ راه استیلا بر دلار

ارزهای دیجیتالایرانبلاک چینتسویه‌های بین‌المللیمبادلات پولی داخلیمزایای استفاده از ارزهای دیجیتالمقایسه sdr و ارز دیجیتالهمگرایی کشورها