اختلال گسترده در شبکه ویزا نگاه‌ها را متوجه بیت کوین ساخته است

ویزا، شرکت آمریکایی ارائه دهنده خدمات مالی روز جمعه از اختلال در بخشی از شبکه خود خبر داد و اعلام کرد این مشکل فنی برخی از تراکنش ها در اروپا را غیر ممکن کرده است. به گفته مسئولان در حال حاضر تنها پرداخت از طریق کارت‌های اعتباری تحت تاثیر این اختلال قرار گرفته و دریافت وجه از خودپردازها طبق روال معمول با کارت اعتباری ویزا بدون مشکل انجام می‌شود.

بنابر گزارش روز گذشته BBC؛ پرداخت های کارت ویزا در سرتاسر انگلستان، و اروپا شاهد اختلالاتی بوده است.

ویزا در هر روز بالغ بر ۱۵۰ میلیون تراکنش را مدیریت می کند. این کمپانی روز گذشته شاهد یکسری اختلالات فنی در سیستم خود بوده است. ویزا در خصوص مشکلات اخیر در توییتر نوشته است که به محض رفع این مشکل اطلاع رسانی خواهد کرد:

در حال حاضر خدمات ویزا با اختلالاتی روبرو شده، به موجب بروز این مشکلات عملیات برخی از تراکنش ها در اروپا تکمیل نشده است. تیم ما در حال بررسی مشکلات پیش آمده است، تمام تلاش خود را در رفع این مشکل گذاشته و شما را در جریان قرار خواهیم داد.

—June 1, 2018

با وجود این، شبکه غیر متمرکز بیت کوین در مقایسه با ویزا از تاریخ تولد خود در سوم ژانویه سال ۲۰۰۹ تا به امروز، در ۹۹.۹۹ درصد اوقات فعال و در دسترس بوده است.

بنابر گفته های مسئول تنظیم کننده سیستم پرداختی، این مشکل تنها برای پرداخت های ویزا پیش آمده است.

شرکت سرمایه گذاری Barclays و بانک مرکزی ایرلند نیز به کاربران خود اعلام کرده اند برای برداشت وجه می توانند به دستگاه های خودپرداز مراجعه کنند.

بانک مرکزی ایرلند در صفحه توییتر خود نوشته است:

برخی از مشترکین مشکلاتی را در خصوص کارت ویزا گزارش کرده اند. این مشکل در سرتاسر اروپا سیستم های بانکی را مختل کرده است. به محض کسب اطلاعات بیشتر به شما اطلاع رسانی می کنیم. امکان برداشت وجه از کلیه دستگاه های خودپرداز بانک ایرلند وجود دارد.

— June 1, 2018

سایر بانک ها از جمله NatWest و HSBC نیز در مورد مشکل ویزا توییت کرده اند. همچنین گفته شده که تراکنش های مسترکارت به مشکل بر نخورده است:

ما آگاه شده ایم که برخی از مشترکین در پرداخت های ویزا به مشکل برخورد کرده اند. این مشکل فورا مورد بررسی قرار گرفته است، بانک های بسیاری شاهد این اختلال بوده اند و ما بابت مشکل حاضر و اختلالات پیش آمده از شما پوزش می طلبیم. همچنین، تراکنش های خودپردازها و مسترکارت تحت شعاع قرار نگرفته اند.

— June 1, 2018

ما آگاه شده ایم که برخی از مشترکین در پرداخت های ویزا به مشکل برخورد کرده اند. ویزا هم اکنون در حال بررسی علت این اختلال است و در اسرع وقت اقدام به رفع مشکل خواهد کرد. تراکنش های خودپردازها و مسترکارت کاملا بدون مشکل انجام پذیر هستند. از مشترکینی که شاهد این مشکلات بوده اند، پشتیابی خواهد شد.

— June 1, 2018

به علت وقوع مشکلات فنی تا اطلاع ثانوی از پذیرش کارت اعتباری برای خرید معذوریم.

به نقل از bbc؛ فروشگاه های زنجیره ای Tesco و Sainsbury نیز مشکلاتی را در خصوص پرداخت های ویزا گزارش کرده اند.

در این میان Paymentsense از برطرف شدن تدریجی این مشکل خبر داده است:

با عرض سلام خدمت مشترکین گرامی؛

خبر رفع مشکل اخیر به دست ما رسیده است، ویزا اقدام به رفع مشکل نموده و اختلالات حاضر به دلیل حجم زیاد تراکنش های انجام نشده می باشد. سرعت انجام تراکنش ها و رسیدگی به درخواست ها هم چنان پایین است، دلیل این کندی وجود حجم زیادی از تراکنش های در انتظار است.

— June 1, 2018

مشکل اخیر در پرداخت های شبکه ویزا، کسب و کارهای بسیاری را مختل نموده و توجه ها را به ایجاد یک سیستم مالی غیرمتمرکز جلب می کند.

منبع: cointelegraph

اختلال گسترده در شبکه ویزا نگاه‌ها را متوجه بیت کوین ساخته است

visaارزهای دیجیتالبیت کوینبیت کوین ویزاغیرمتمرکزکارت ویزاویزا

چرا سرمایه‌گذاری روی بیت کوین تا این اندازه جذاب است؟

احتمالا بسیاری از شما داستان معروف پیتزاهای ۱۰,۰۰۰ بیت کوینی را شنیده‌اید. این داستان جالب بارها در اینترنت تکرار شده است. در می ۲۰۱۰ بود که شخصی به نام لازلو هانیِچ (Laszlo Hanyecz) اولین تراکنش ارز دیجیتال را در دنیای واقعی انجام داد. این شخص دو پیتزا را به مبلغ ۱۰,۰۰۰ بیت کوین خرید!

اگر قیمت‌های کنونی و قیمت‌های متغیر سال گذشته از ۱۰۰۰ دلار تا ۲۰,۰۰۰ دلار را بررسی کنید، این شخص باید چیزی بین ۱۰ دلار تا ۲۰۰ میلیون دلار برای دو عدد پیتزا پرداخت کرده باشد. امروز شاید خیلی راحت بتوان گفت این کار واقعا احمقانه بوده است، اما هشت سال پیش بیت کوین تا این حد ارزش نداشت و کسی هم نمی‌دانست سرنوشت آن به کجا می‌رسد. شاید اگر چنین اتفاقاتی برای امثال هانیِچ نمی‌افتاد، ما هرگز به این نقطه نمی‌رسیدیم. با توجه به درخشش سریع بیت کوین به‌ویژه در سال ۲۰۱۷، اکنون بسیاری از مردم به قیمت نجومی آن می‌نگرند و با خودشان فکر می‌کنند که چقدر دیر شده است و خیلی زودتر باید به فکر خرید این ارز می‌افتادند.

این مشکل نیز مانند بسیاری از مشکلات بشر ریشه در مسائل روانشناسی دارد. بیایید کمی بیشتر فکر کنیم و این موانع ذهنی را پشت‌سر بگذاریم. شاید نه همه‌ی افراد، اما بسیاری از آنها پیش از آنکه برای اولین بار تصمیم بگیرند روی بیت کوین سرمایه‌گذاری کنند با این موانع روبه‌رو می‌شوند.

سه نوع تعصبی که بیت کوین را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد

قبل از هرچیز بیایید تعصبات شناختی که ذهنیت‌تان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد بررسی کنیم. این تعصبات درست مانند قطره‌های باران روی شیشه‌ی جلوی اتومبیل هستند. هنگامی که تعداد آنها اندک است، شیشه تار نمی‌شود اما وقتی خیلی زیاد شدند دیگر نمی‌توانید جایی را ببینید و باید برف‌پاک‌کن را روشن کنید. تعصبات نیز پس از مدتی تمام ذهن شما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. در خصوصِ بیت کوین سه نوع تعصب وجود دارد که ذهن‌تان را پر می‌کنند.

۱- تعصب روی قیمت واحد

معمولا همه‌ی ما دوست داریم هر چیزی را با مقدار واحد اندازه‌گیری که در جهان وجود دارد بسنجیم. یک مطالعه برای اولین بار این موضوع را درباره‌ی غذا خوردن نشان داد. براساس این مطالعه، معمولا همه‌ی ما خوردن یک همبرگر کامل را به یک همبرگر نصفه ترجیح می‌دهیم، حتی اگر در هر دو از ۲۵۰ گرم گوشت استفاده شده باشد.

برای بیت کوین، سهام، طلا یا هر نوع سرمایه‌گذاری دیگری معمولا ابتدا بررسی می‌کنیم که این دارایی براساس قیمت هر واحد آن تا چه‌حد گران است. «یک بیت کوین ۸۰۰۰ دلار؟ من چنین پولی ندارم!» حتی ثروتمندان هم ده هزار «چیزِ» ۸ دلاری را به دو، سه یا حتی ده بیت کوین ۸۰۰۰ دلاری ترجیح می‌دهند. با اینکه در مجموع ده بیت کوین ۸۰۰۰ دلاری برابر است با ده هزار «چیزِ» ۸ دلاری، اما اهمیتی ندارد زیرا قیمت واحد بیت کوین بیشتر است.

البته این کاملا بی‌معنی است؛ زیرا بیت کوین به هشت رقم اعشار و حتی بیشتر تقسیم می‌شود و اگر نیاز باشد می‌تواند به اعشار بیشتری نیز تقسیم شود. اما حقیقت این است که ما ۰/۰۰۰۰۰۰۰۱ بیت کوین نمی‌خواهیم، ما یک بیت کوین کامل می‌خواهیم و بیت کوین کامل گران است!

۲- نادیده گرفتن مفهوم احتمال

ما معمولا نسبت به اهمیت و بزرگی رویدادها واکنش نشان می‌دهیم اما احتمال آنها را نادیده می‌گیریم. میزان ریسک یا پاداش را برآورد می‌کنیم، اما این احتمال را به‌عنوان یک عامل به‌حساب نمی‌آوریم. در نتیجه قضاوت ما مانند شیوه‌ی سرمایه‌گذاران و معامله‌گران براساس ارزش موردانتظار نیست، بلکه براساس شدت تهدید یا لذت صعود است.

به همین دلیل است که از دست دادن همه‌ی پول‌هایمان مهم‌تر از آنچه ممکن است باشد به‌نظر می‌رسد. تلفیق این مورد با تعصب نسبت به واحد اندازه‌گیری، سبب می‌شود به سختی بتوانیم درک کنیم که چگونه قیمت یک بیت کوین ممکن است احتمالا بیشتر شود. واقعیت این است که این دو با هم ارتباطی ندارند. اینکه از دست دادن ۱۰۰۰ یا ۱۰,۰۰۰ دلار تا چه‌اندازه وحشتناک است یک موضوع ذهنی است، اما محاسبه‌ی احتمال وقوع این امر موضوع مهم دیگری است.

۳- تأثیر دارا بودن

بدترین دشمن سرمایه‌گذار بی‌قراری و بی‌صبری اوست. معمولا وقتی مالک چیزی هستیم که ارزش مادی دارد، دوست داریم ارزش آن به سرعت افزایش یابد. دلیلش این است که این دارایی متعلق به ماست. در حالی‌که به‌ندرت پیش می‌آید تمایل داشته باشیم برای خریدن چیزی، همان قیمت بازار را بپردازیم. چرا؟ چون هنوز این دارایی متعلق به ما نشده است!

دنیل کانمن اولین پژوهشگری بود که روی این پدیده مطالعه کرد. او به تعدادی از دانش‌آموزانش لیوان داد و سپس از همه‌ی آنها خواست بگویند به چه قیمتی حاضرند این لیوان‌ها را بفروشند یا بخرند. نتایج بسیار جالب بود. قیمتی که دارندگانِ لیوان برای فروش تعیین می‌کردند، دوبرابر قیمتی بود که افرادی که لیوان نداشتند برای خرید پیشنهاد می‌دادند.

به‌همین‌ترتیب، اگر قیمت بیت کوین ۱۰,۰۰۰ دلار باشد، قاعدتا به خودتان می‌گویید باید وقتی ۵۰۰۰ دلار بود آن را می‌خریدم. اما در همین شرایط اگر یک بیت کوین داشتید، حاضر نبودید آن را به کمتر از ۲۰,۰۰۰ دلار بفروشید.

موارد دیگری را نیز می‌توان برای این فرایند در نظر گرفت و تعداد آنها بسیار زیاد است. اما معمولا این سه مورد شایع‌تر و قطعا آزاردهنده‌تر هستند. بااین‌حال میلیون‌ها نفر هستند که تصمیم گرفتند طرز فکرشان را تغییر دهند. اما دلیل آن چیست؟

تاریخچه‌ی پیش‌بینی قیمت بیت کوین

پذیرفتن اینکه این تعصبات روی ما تأثیر می‌گذارند دلیل نمی‌شود که درباره‌ی آن هیچ تردیدی نداشته باشیم. اولین و مهم‌ترین موضوعی که وجود دارد ترس است؛ ترسِ ازدست‌دادن. هنگامی‌که از چپ و راست می‌بینیم دیگران پول به‌دست می‌آورند (یا حداقل ادعای آن را دارند)، ترس برِمان می‌دارد. این فضا فرصت‌های زیادی برای کسب ثروت از طریق سرمایه‌گذاری فراهم می‌کند. ما همیشه می‌ترسیم از قافله عقب بمانیم.

اما یکی دیگر از عوامل اصلی که سبب می‌شود همچنان اخبار را دنبال کنیم و سعی کنیم بی‌خبر نمانیم، این است که می‌بینیم افراد مشهور برای پیش‌بینی قیمت‌ها پا پیش می‌گذارند. این رویه هنگامی‌که در ژوئیه‌ی ۲۰۱۷، جان مک آفیِ نه‌چندان خوشنام پیش‌بینی کرد که در عرض سه سال بیت کوین به ۵۰۰,۰۰۰ دلار می‌رسد به اوج خود رسید.

مک آفی کمی بعد اعلام کرد قیمت بیت کوین تا سال ۲۰۲۰ به ۱,۰۰۰,۰۰۰ دلار می‌رسد. مک آفی که کاملا مشخص است اشتباه می‌کند، اما حتی افراد محافظه‌کارتر هم پیش‌بینی‌هایی داشتند. یکی از آنها مایک نووگراتز، میلیاردر سابق و مدیر صندوق ارزهای دیجیتال است که به‌درستی پیش‌بینی کرد بیت کوین در سال ۲۰۱۷ به ۱۰,۰۰۰ دلار می‌رسد. نووگراتز در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۷ گفت:

من کاملا اطمینان دارم که قیمت بیت کوین بالاتر می‌رود… اصلا تعجب نمی‌کنم اگر ظرف ۶ تا ۱۰ ماه آینده قیمت آن به ۱۰,۰۰۰ دلار برسد.

البته او از این هم فراتر رفت و گفت که قیمت آن تا پایان سال ۲۰۱۸ شاید به ۴۰,۰۰۰ دلار هم برسد.

تون ویس (Tone Vays) مدیر سابق جی‌پی‌مورگان چیس که به مدت ۱۰ سال در وال‌استریت فعالیت داشته است، بر این باور است که در درازمدت احتمال دارد قیمت هر سکه به ۱۰۰,۰۰۰ دلار هم برسد. توماس لی که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ رئیس بخش استراتژی سهام این بانک بود، می‌گوید:

قیمت بیت کوین تا سال ۲۰۲۰ به ۲۰,۰۰۰ دلار خواهد رسید و ظرفیت آن را دارد که به ۵۰,۰۰۰ دلار نیز برسد.

نمونه‌های بسیار زیادی از پیش‌بینی‌های افراد مشهور در این زمینه وجود دارد.

البته نمی‌توان با قطعیت گفت که هیچ‌یک از این قیمت‌ها می‌تواند درست باشد و باید به این هم فکر کنیم که معمولا نوعی تأثیرپذیری در پیش‌بینی‌های جمعی وجود دارد. اما هر چه تعداد پیش‌بینی‌ها بیشتر می‌شود این پرسش بیشتر در مغزمان شکل می‌گیرد که:

چقدر احتمال دارد که همه‌ی این‌ها اشتباه کرده باشند؟

آیا محتوا به دادِ این سرمایه‌گذاران خواهد رسید؟

هیچ‌کس چیزی نمی‌داند. همه‌ی ما می‌دانیم که همین فردا احتمال دارد قیمت بیت کوین به صفر دلار برسد. چیزی که روشن است این است که هر تصمیم‌گیریِ خوب به زمینه‌های زیادی نیاز دارد. دقیقا همین‌جاست که محدودیت‌های علم روانشناسی معلوم می‌شود. زمینه (یا محتوا) در واقع مجموعه‌ای از اطلاعات است که دیدگاه‌های ذهنی افراد بر بستر آن شکل می‌گیرد. البته می‌دانیم هیچ علمی قطعی‌تر از علم ریاضیات نیست.

در حال حاضر، ۱۰ تا ۲۰ میلیون نفر روی ۱۷ میلیون بیت کوین چانه می‌زنند. نحوه‌ی کار این سیستم به گونه‌ای است که فقط ۲۱ میلیون بیت کوین ایجاد خواهد شد و دیگر بیشتر از آن امکان نخواهد داشت. جمعیت جهان در حال حاضر ۷/۶ میلیارد نفر است و به سرعت رشد می‌کند.

حال اگر همه‌ی بیت کوین‌ها استخراج شوند، قانون عرضه و تقاضا می‌گوید قیمت در درازمدت باید افزایش یابد.

این غیرممکن است، اما ریاضیاتی که از آن پشتیبانی می‌کند بسیار ساده است و تردیدهای یک سرمایه‌گذار را در اولین سرمایه‌گذاری از بین می‌برد. زمینه‌ی ارزشمند دیگری نیز وجود دارد که از قرار دادن بیت کوین و ارزهای دیجیتال در کنار دسته‌ی دیگری از دارایی‌ها به‌دست می‌آید.

بازار جهانی طلا حدود ۶ تا ۸ تریلیون دلار است. قرار دادن بیت کوین و همه‌ی دارایی‌های رمزپایه‌ی دیگر درون آن، فقط بخش کوچک دیگری را به آن می‌افزاید. حضور بیت کوین در بازار طلا مانند یک قطره در یک سطل پر از آب است.

بازار احتکاری همه‌ی ارزهای دیجیتال در اوج سرمایه‌گذاری‌اش باز هم فقط کمی بالاتر از شرکت‌های بزرگی مانند اپل قرار می‌گیرد.

هیچکدام از این داده‌ها تضمین نمی‌کنند که بیت کوین می‌تواند سرمایه‌گذاری خوبی باشد، اما در نهایت ریاضیات خواهد توانست در بحث با روانشناسی پیروز شود و سرمایه‌گذار بالقوه را به سرمایه‌گذاری در بیت کوین ترغیب کند.

محاسبات ریاضی که برای پیش‌بینی امور به کار می‌روند کاملا منطقی هستند و هزار راه برای اثبات آن وجود دارد، اما به سختی می‌توان خلاف این امر را ثابت کرد.

جمع‌بندی

بیایید یک بار دیگر همه‌ی آنچه در این مطلب گفته شد را جمع‌بندی کنیم. گفتیم افرادی که می‌خواهند در بیت کوین سرمایه‌گذاری کنند در ابتدای کار تحت‌تأثیر سه نوع تعصب قرار می‌گیرند. اما ترسِ ازدست‌دادن فرصت‌های مهم و نیز پیش‌بینی‌های قیمت که از سوی افراد برجسته صورت می‌گیرد، آنها را به تردید می‌اندازد. علاوه‌براین، ریاضیاتی که اساس بیت کوین را تشکیل می‌دهد ساده و قانع‌کننده است. همه‌ی این‌ها با هم سبب می‌شوند افراد به سرمایه‌گذاری در بیت کوین علاقه‌مند شوند.

اندکی پس از ورود به فضای ارزهای دیجیتال متوجه خواهید شد که بیشتر بحث‌هایی که علیه بیت کوین صورت می‌گیرد زمینه‌ی روانشناسی دارد. این بحث‌ها نکاتی را درباره‌ی اخلاقیات، امنیت و سادگی مطرح می‌کنند. مثلا می‌گویند: «اگر مردم دیگر آن را باور نداشته باشند، ارزش آن صفر می‌شود.» اما اگر دقت کنید می‌بینید این بحث‌ها درباره‌ی دلار آمریکا یا حتی ارزهای دیگر نیز صادق است و فقط به ارزهای دیجیتال مربوط نمی‌شود. بنابراین با اینکه بسیاری از این بحث‌ها در همه‌ی نقاط جهان صورت می‌گیرند، اما پس از کمی بررسی و واکاویِ حقایق به سرعت از بین می‌روند.

البته بحث‌هایی هم وجود دارند که پُر بیراه نمی‌گویند. بحث‌هایی پیرامون هزینه‌های تراکنش، مصرف بیش‌ازحد انرژی و مسائل مربوط به قوانین و مقررات تا حدودی منطقی هستند. اما تعداد کمی جرأت می‌کنند به بحث ریاضیاتیِ ارزهای دیجیتال نزدیک شوند، زیرا در این بخش هیچ شک و تردیدی وجود ندارد. قطعا در این مسیر فراز و نشیب‌های بزرگ، افزایش سریع قیمت و حتی ورشکستگی نیز وجود خواهد داشت. اگر منطقی به این قضیه فکر کنیم، شاید برای نسل قدیم این احمقانه باشد که تمام برنامه‌های دوران بازنشستگی‌شان را به‌جای سرمایه‌گذاری روی سهام روی دارایی‌های دیجیتال متمرکز کنند؛ اما برای نسل جدید این اصلا احمقانه نیست.

این بخش بزرگترین رشد سرمایه‌گذاری‌های خصوصی در سال‌های آینده را به خود اختصاص خواهد داد. هر چه جمعیت، تعصبات و پیش‌بینی‌ها بیشتر می‌شوند، در نهایت افراد بیشتری به این حوزه روی خواهند آورد. مثل ۱۰,۰۰۰ بیت کوینی که لازلو برای پیتزاها پرداخت، فقط ریاضی است که بدون تغییر باقی خواهد ماند.

منبع: medium

چرا سرمایه‌گذاری روی بیت کوین تا این اندازه جذاب است؟

ارزهای دیجیتالبیت کوینبیتکوینخرید بیت کوینسرمایه گذاریسرمایه گذاری بیت کوین

جایزه ۱۰ میلیون دلاری برای یافتن باگ از بلاک چین ترون !

شبکه اصلی ترون یا همان بلاک چین مستقل آن به صورت رسمی از ۳۰ می شروع به کار کرده است. در اقدامی جالب ترون اعلام کرده است که به کسی که بتواند باگ امنیتی از این شبکه پیدا کند، ۱۰ میلیون دلار جایزه خواهد داد.

روز ۳۰ می، بنیاد ترون اعلام کرد شبکه اصلی و بلاک چین خود را راه اندازی کرده است و اکنون در مرحله آزمایشی قرار دارد.

هدف ترون با شعار «تمرکززدایی وب» این است که یک شبکه عمومی مبتنی بر بلاک چین مانند اتریومایجاد کند; در حالی که بسیار سریع تر و کاربردی تر از اتریوم باشد. بلاک چین ترون روی پروتکل اثبات سهام فعال خواهد شد و طبق ادعای توسعه دهندگانش، حدود ۴۰۰ برابر سریع تر از اتریوم خواهد بود.

حالا این شبکه نوپا برای رفع باگ‌های امنیتی خود، هکرها را به یک چالش ویژه دعوت کرده است: هک کنید یا راه هک را پیدا کنید و ۱۰ میلیون دلار جایزه بگیرید.

جاستین سان بنیانگذار ترون، امروز در توییتی با اشاره به اهمیت بالای امنیت بلاک چین ترون نوشت:

برنامه کسب جایزه برای یافتن باگ از ترون با ۱۰ میلیون دلار پاداش آغاز شده است. برای ما امنیت ترون بسیار مهم است. اگر باگ موثری در برنامه ما یافتید لطفا با ما در ارتباط باشید.

پیش از این هم برای یافتن باگ از یک بروزرسانی ترون جایزه ای به مبلغ آن ۱۰۰,۰۰۰ دلار تعیین شده بود.

گفتنی است که طبق اطلاعیه رسمی، توکن‌های ارز دیجیتال ترون (TRX) به عنوان دهمین ارز شاخص بازار ارزهای دیجیتال، در حدود ۲۰ روز دیگر از اتریوم به شبکه اصلی منتقل خواهند شد.

جایزه ۱۰ میلیون دلاری برای یافتن باگ از بلاک چین ترون !

trontrxارز دیجیتالارز دیجیتال ترونباگباگ ترونترون

افزایش قیمت شدید EOS در پی انتشار نسخه اول نرم افزار

بر اساس پستی که در وبلاگ رسمی ایاس منتشر شد، شرکت Block.one به عنوان توسعه دهنده اصلیایاس، نخستین نسخه از نرم افزار بلاک چینی و متن باز EOSIO را منتشر کرد. این نرم افزار پلفترمی است که امکان ساخت برنامه‌های های کاربردی شرکتی و جامعه محور را فراهم می‌سازد.

با توجه به پست این شرکت، Block.one تضمینی در قبال کارکرد صحیح و بدون عیب نرم افزار EOSIO ندارد و توسعه دهندگان باید خودشان خطرات این کار را بپذیرند.

علاوه بر انتشار نرم افزاری جدید، Block.one همچنین اعلام کرد که با شرکت سرمایه گذاری بلاک چین SVK Crypto قرارداد همکاری امضا کرده است تا ۵۰ میلیون دلار سرمایه برای حمایت از توسعه EOSIO اختصاص دهد.

پیش فروش توکن‌های EOS که به بزرگترین ICO تاریخ معروف است، با جذب سرمایه بیش از ۴ میلیارد دلار، روز گذشته پایان یافت.

این اخبار باعث رشد قیمت شدید ارز دیجیتال EOS شد که با حدود ۲۶ درصد افزایش قیمت روزانه به حدود ۱۵.۵ دلار رسید. درصد این افزایش قیمت از تمام ۲۰ ارز دیجیتال بالای جدول بیشتر بود. ارز دیجیتال EOS که در رده پنجم بازار ارزهای دیجیتال قرار دارد، با این افزایش قیمت فاصله خود را با لایت کوین در جدول ارزها افزایش داد.

افزایش قیمت شدید EOS در پی انتشار نسخه اول نرم افزار

EOSارز دیجیتال eosایاسبلاک چین ایاسنرم افزار ایاس

بلاک‌ چین، ناجی محیط زیست!

پیشرفت دنیای امروز مرهون تکنولوژی است. اما آیا این تمام ماجراست؟ تکنولوژی و پیشرفت روزافزون آن در کنار خوبی‌هایش می‌تواند آثار مخربی نیر بر دنیای ما و محیط زیست داشته باشد. بلاک چین می‌تواند این واقعیت را عوض کند. 

تصور یک دنیای بدون خودرو، اینترنت و یا تصفیه‌کننده هوا دشوار بنظر می‌رسد. تکنولوژی بر دنیای ما و کسانی که محیط زیست را برهم ‌می‌زنند، تأثیر شگرفی داشته است.

امروزه انسان‌ها به لطف پیشرفت تکنولوژی در امور پزشکی عمر طولانی‌تری دارند. آنها می‌توانند در هرجای دنیا و به هر شکلی که می‌خواهند سکونت داشته باشند و قادر به انجام‌ کارهایی هستند که تا ۳ دهه پیش غیرممکن بنظر می‌رسید. و البته اینطور که بنظر می‌رسد پیشرفت تکنولوژی قرار نیست به این زودی ها دست از حرکت باز دارد. با وجود اینکه تکنولوژی توانایی‌های ما را بالا برده است و ما را به سمت زندگی کامل‌تر سوق می‌دهد، اما هزینه‌هایی نیر به همراه داشته است.

یکی از بزرگترین پیشرفت‌های تکنولوژی در تاریخ بشر اختراع برق بود. حالا که صدها سال از اختراع آن می‌گذرد، تقریبا هرآنچه که انجام می‌دهیم وابسته به برق است و هر چه بیشتر می‌گذرد، نیاز ما به آن بیشتر و بیشتر می‌شود. شوربختانه، تولید این انرژی که زندگی بهتری را برای ما به ارمغان می‌آورد می‌تواند برای محیط زیست خطرآفرین باشد. بیشتر نیروی برق ما توسط منابع تجدید ناپذیر که موجب آلودگی آب و هوا می‌شوند تأمین می‌شود.

هر چه نیاز ما به تولید برق بالاتر برود متقابلا آسیب به سیاره ما هم بالا خوهد رفت. با وجود اینکه ما زندگی خودمان را دوست داریم اما حاضر به کنار گذاشتن تجملاتی که با برق تأمین می‌شوند نیستیم.

پس چاره  کار کجاست؟ اگر این انرژی برای محیط زیست خطر آفرین باشد، چه کاری از دست ما ساخته است؟

استفاده از بلاک‌چین؛ تکنولوژی دیگری که خود نیاز به مصرف برق و انرژی بالایی دارد. وقتی یک تکنولوژی با قدرت بلاک‌چین با پروژه‌های نوظهوری چون GEAR که به سوی تعامل بیشتر با محیط زیست گام برمی‌دارند، ادغام می‌شوند، داشتن اکو سیستمی پایدارتر و رسیدن به دنیایی پاک‌تر شدنی است. در ادامه خواهیم گفت که چگونه بلاک‌چین می‌تواند همان ناجی باشد که سیاره ما منتظرش است.

پاک‌سازی فضای استخراج

می‌توان گفت بلاک‌چین پایه و اساس هیاهوی برخواسته از ارز دیجیتال است، که البته  کم کم دارد عرصه را بر اسکانس‌ها کاغذی تنگ می‌کند. انرژی مورد نیاز برای تولید و استخراج ارزهای دیجیتال بسیار بالاست، و بیشتر مزرعه‌های استخراج کنونی توسط برق به فعالیت می‌پردازند که این برق نیز توسط منابع تجدید ناپذیر و دخیل در ایجاد گازهای گلخانه‌ای (ذغال سنگ، سوخت‌های مبتنی بر نفت خام و دیگر سوخت‌های فسیلی) تأمین می‌شود.

اما اگر این مزرعه‌های استخراج جای خودشان را به مجموعه‌ای تجدید پذیر که بصورت یک  سیستم  «حلقه بسته» کار می‌کنند و منبع آن‌ها توسط مزارع تولید انرژی سبز تأمین می‌شود بدهند چه می‌شود؟ اساسا، بلاک‌چین می‌تواند بدون اثر گذاشتن بر محیط زیست ما به پیشرفت خود ادامه دهد. دنیای ما قادر است بدون آسیب رساندن به آب و هوای زمین به اختراعات و ساخته‌های جدید خود بپردازد. این نه تنها عالی بنظر می‌رسد، که باید مسئولیت نهایی افرادی باشد که در حیطه ارز دیجیتال و پروژه بلاک‌چین مشغول به کار هستند.

هیچ چیز نمی‌تواند منکر این واقعیت باشد که ما برای ادامه حیات به انرژی بیشتری نیاز داریم، خصوصا که با پیشرفت تکنولوژی  این امر پررنگ‌تر جلوه می‌کند. تولید و استخراج ارزهای دیجیتال نیازمند نیروی برق بسیار بالا (و رو به افزایش) است. هیچ‌کس نمی‌خواهد مانع  پیشرفت علم و تکنولوژی بشود اما باید اقدامی مناسب در راستای حفاظت از محیط زیست صورت گیرد. چنان که بلاک‌چین وعده از تصاحب نوآوری و تکنولوژی می‌دهد، بهتر است در این راه به انرژی پاک و روش‌های سازگار با محیط زیست روی بیاورد.

تولید انرژی پاک به یکی مأموریت‌های GEAR تبدیل شده است. پایه‌گذران این کمپانی، تصمیم گرفته‌اند تا فعالیتشان را وقف تولید و پیشرفت جهانی انرژی پاک و ارتقا سلامت محیط زیست کنند.

ویک پتینک، نایب رئیس GEAR می‌گوید:

زمینه فعالیت ما در چند سال گذشته احیا منابع بوده است، بدین معنی که ما بدنبال آن هستیم تا یک صنعت ناسالم که با استخراج منابع زمینی سر و کار دارند را در اختیار بگیریم و آن منابع را دوباره به زمین بازگردانیم. درآمد حاصل از پروژه GEAR خرج ساخت و تولید منابع مرتبط با انرژی پاک از جمله انرژی‌ها خورشیدی، باد، جزر و مد و زیست‌توده خواهد شد.

تحقیق و توسعه انرژی پاک

خلق پروژه‌‌ای خودپایدار در دنیای بلاک‌چین اولین قدم بسوی محصولات و پروژه‌های آتی در حیطه منابع تجدید‌ پذیر است. قدم بعدی باید این باشد که پروژه‌های آینده بخشی از درآمد خود را به تحقیق و توسعه در خصوص انرژی پاک و همچنین ابتکارات نوین در زمینه منابع تجدید پذیر مانند استفاده از منابع زود بازده، بکار بردن تکنولوژ‌های روز تجدیدپذیر و قابل بازیافت، اختصاص دهند.

این دقیقا همان کاری‌ست که پروژه بلاک GEAR قصد انجامش را دارد. و به همین دلیل است که این پروژه توجه اشخاص مشهور مثل «لری کینگ» را به خودش جلب کرده ست. وی هم‌اکنون یکی از اعضای مشاوره‌دهنده پروژه GEAR است. او می‌گوید:

دوران طلایی سوخت‌های فسیلی رو به پایان است، آنها ما را در پخت و پز غذا، تأمین نیاز‌های خانگی و سفر به دور دنیا یاری کرده‌اند. ما از منابع زمینی برای ادامه‌ی حیاتمان استفاده کرده‌ایم و حالا تنها با بازگردانی این منابع به زمین است که می‌توانیم به پیشرفت در زندگی ادامه دهیم.

پروژه GEAR قرار است با بی نیاز کردن کردن ارزهای دیجیتال از سوخت‌های فسیلی آن را سرپا نگه دارد و به توسعه و پیشرفت آن کمک کند. همچنین قصد دارد در آینده با استفاده از اهرم پیشرفت روزافزون ارزهای دیجیتال، بهره‌وری از انرژی پاک و منابع تجدید پذیر را ارتقا دهد و از این طریق سرمایه مورد نیاز خود برای  بکارگیری انرژی پاک در مقیاس‌های بزرگ‌تر را تأمین کند. هدف GEAR به سرانجام رساندن انرژی بی‌نهایت است.

بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال راه را برای انقلاب صنعتی نسل حاضر هموار کرده‌اند، و ما اگر قرار است مسئولیت پیشرفت این راه را به «نسل هزاره» بسپاریم باید هر آنچه در توان داریم را برای سر پا نگه داشتن آن بکار ببندیم.

ما تنها یک سیاره برای زندگی داریم. و در عین آن که باید با تمام وجود به پیشرفت و موفقیت خود ادامه دهیم، اما  مراقبت از محیط زیست را باید برای خودمان و نسل‌های آینده در نظر داشته باشیم. ارزهای دیجیتال که بر پایه بلاک‌چین کار می‌کنند، یکی از بزرگترین تحولاتی‌ست که بشر در طول تاریخ به خودش دیده است و این تازه شروع راه است. از طرفی رشد و پیشرفت ارز دیجیتال چشم دنیا را بر روی این واقعیت، که انرژی مورد نیاز تولید آن توسط منابع تجدید ناپذیر و برهم‌زننده آب و هوای زمین تأمین می‌شود، بسته است. این مشکلی‌ست که هرروز وخیم‌تر می‌شود، و تنها نمونه‌ای از افزایش نیازهای انرژی محور انسان‌هاست.

اما در این بین یک کمپانی نوپا به نام GEAR، بدنبال تغییرهمه این‌هاست. در واقع، آنها تلاش می‌کنند تا ثابت کنند بلاک‌چین نه تنها توانایی بالا بردن کیفیت زندگی ما از هر منظری را داراست، که می‌تواند این امر را بدون آلوده کردن زمین به انجام برساند.

تنها می‌توان امیدوار بود که پیشرفت آنها (GEAR) توجهات بیشتری را به سمت روی آوردن به انرژی پاک در تمام صنایع به همراه داشته باشد و وضعیت کنونی را در این زمینه ارتقا بخشد.

منبع: forbes

بلاک‌ چین، ناجی محیط زیست!

Gearاستخراجانرژی پاکبلاک چینحفاظت از محیط زیستمحیط زیست

آیا بلاک چین، می‌تواند صنعت بیمه را دگرگون کند؟

شرکت‌های برتر بیمه دنیا و نیز استارتاپ‌های این حوزه می‌کوشند از راه‌حل‌های مبتنی بر بلاک چین به منظور جلوگیری از بروز تقلب، رهگیری بهتر مدارک پزشکی و موارد دیگری که همگی به افزایش بهره‌وری الگوهای کنونی می‌انجامد استفاده کنند.

بیمه پدیده‌ی جدیدی نیست و چندین قرن است که در جامعه بشری وجود دارد. حدود هزار سال پیش، تاجران چینی که از طریق دریا کالاها را حمل می‌کردند، صندوقی مشترک داشتند و هر یک مبلغی را به آن اختصاص می‌دادند. به این ترتیب در صورت واژگون شدن کشتی یکی از آنها و از دست رفتن سرمایه‌اش، این صندوق به جبران خسارت وارده می‌پرداخت.

فناوری طی یک دهه گذشته بسیاری از صنایع را متحول ساخته است. با این وجود، صنعت چندین تریلیون دلاری بیمه هنوز هم اسیر برخی الگوهای سنتی خود است.

علیرغم رشد پدیده‌هایی نظیر کارگزاران آنلاین بیمه، باز هم بسیاری از مشتریان ترجیح می‌دهند به صورت تلفنی از نمایندگان یک شرکت بیمه، بیمه‌نامه بخرند. هنوز هم فرایند تکمیل بسیاری از بیمه‌نامه‌ها به صورت دستی انجام می‌شود و این بدان معناست که فرایند ادعای خسارت و پرداخت آن می‌تواند خطاهایی در خود داشته باشد. به همین دلیل است که این فرایند همچنان نیازمند نظارت انسانی است. لزوم نظارت دقیق انسانی، سبب پیچیدگی فرایند بیمه می‌شود و همه گروه‌های ذینفع یعنی مشتریان، کارگزاران، شرکت‌های بیمه‌گر و شرکت‌های بیمه‌گر اتکایی را درگیر خود می‌کند. نتیجه‌ی این پیچیدگی نیز چیزی جز افزایش ریسک نیست.

هر یک از مراحل این فرایند می‌تواند خطاهای خاص خودش را داشته باشد. گم شدن اطلاعات، تفسیر نادرست بندهای بیمه‌نامه و طولانی‌ شدن فرایند حل اختلاف از جمله مشکلاتی هستند که در این فرایند روی می‌دهد.

بلاک چین: راه‌حل رمزنگاری‌شده برای ثبت عمومی داده‌ها

فناوری بلاک چین سروصدای زیادی در یکی دو سال اخیر به پا کرده است و به نظر می‌رسد برخی گفته‌ها درباره‌ی آن چندان درست نباشد. با این وجود تردیدی نیست که یکی از اصلی‌ترین حوزه‌هایی که بلاک چین می‌تواند تحولی اساسی در آن پدید آورد، صنعت بیمه است. این صنعت به خاطر نیاز به هماهنگی و همکاری بین واسطه‌های مختلف که هر یک انگیزه‌های خاصی دارند، به شدت به فناوری بلاک چین نیاز دارد.

البته رسیدن به این نقطه ایده‌آل چندان هم کار ساده‌ای نیست. شرکت‌های بیمه و استارتاپ‌هایی که به سراغ فناوری بلاک چین می‌روند باید فکری هم به حال مقررات و موانع قانونی موجود در مسیر بکنند. برخی کارشناسان بر این باورند که موانع موجود به حدی سختگیرانه است که این صنعت حتی هنوز نتوانسته از فناوری ذخیره‌سازی ابری برای امور خود استفاده کند، چه برسد به فناوری بلاک چین که به مراتب جدیدتر و دگرگون‌سازتر به شمار می‌رود.

شاید زود باشد درباره‌ی اینکه آیا بلاک چین می‌تواند موانع حقوقی و قانونی موجود را پشت سر گذاشته و به رویه‌ی جامع در صنعت بیمه تبدیل شود صحبت کنیم. با این حال تردیدی وجود ندارد که این فناوری از قابلیت‌های بسیاری برخوردار است که می‌توانند صنعت بیمه را چابک‌تر و کارآمدتر سازند.

برخی از اصلی‌ترین کاربردهایی که می‌توان برای بلاک چین در صنعت بیمه متصور شد عبارتند از:

۱- شناسایی موارد تقلب و جلوگیری از ریسک: با انتقال ادعاهای درخواست بیمه از سوی مشتریان به یک دفتر کل غیرقابل دستکاری، بلاک چین می‌تواند اصلی‌ترین عواملی را که به تقلب در این صنعت می‌انجامد از میدان به در کند.

۲- بیمه اموال و تلفات: یک دفتر کل توزیع شده و نیز بیمه‌نامه‌هایی که در قالب قراردادهای هوشمند اجرا می‌شوند می‌توانند به بهبود قابل توجه کارایی بیمه اموال و تلفات بیانجامند.

۳- بیمه سلامت: سوابق پزشکی در بلاک چین به شکل رمزنگاری شده نگهداری می‌شود و فعالان بیمه سلامت (نظیر پزشکان و کارگزاران بیمه) به آن دسترسی خواهند داشت. این امر به افزایش تعامل میان این فعالان زیست‌بوم بیمه سلامت می‌انجامد.

۴- بیمه‌گری اتکایی: با تنظیم و عقد قراردادهای بیمه‌گری اتکایی از طریق قراردادهای هوشمند روی بلاک چین، جریان اطلاعات و پرداخت‌ها بین بیمه‌گر و بیمه‌گر اتکایی به شکل بهتری جریان می‌یابد. (بیمه‌گر اتکایی به شرکتی گفته می‌شود که برای کاهش ریسک یک شرکت بیمه در کنار آن قرار گرفته و با دریافت بخشی از حق بیمه، در صورت بروز مشکل، برای جبران خسارت به کمک شرکت بیمه مذکور می‌آید.)

حال به بررسی تک‌تک موارد بالا و تاثیرات مثبت بلاک چین بر آنها می‌پردازیم:

شناسایی موارد تقلب و جلوگیری از ریسک

پیچیدگی‌های موجود در صنعت بیمه در دنیای امروز سبب ایجاد شکافی در شفافیت امور در این حوزه شده که زمینه را برای وقوع انواع تقلب فراهم می‌سازد. ادعاهای بیمه‌‌گذار (مشتری)، بیمه‌گر و بیمه‌گر اتکایی در فرایندی کُند و مبتنی بر کاغذ اجرا می‌شود. همین امر سبب ایجاد فرصتی برای افراد نادرستکار به منظور درخواست خسارت از چند شرکت بیمه‌گر می‌شود. تقلب در صنعت بیمه فقط به این مسئله محدود نمی‌شود و شکل‌های دیگری نیز از آن وجود دارد.

آمارها گویای آن است که فقط در ایالت متحده،‌ تقلب در بیمه (بدون احتساب تقلب در بیمه سلامت) سالانه ۴۰ میلیارد دلار ضرر به همراه دارد. این ضرر فقط به شرکت‌های بیمه وارد نمی‌شود. هر خانواده‌ی آمریکایی نیز هر سال بین ۴۰۰ تا ۷۰۰ دلار به خاطر افزایش نرخ بیمه اختصاصی (که بیمه‌ها برای جلوگیری از خسارت‌های خود اتخاذ می‌کنند) متضرر می‌شود.

فناوری بلاک چین امکان هماهنگی بیشتر بین شرکت‌های بیمه را برای مبارزه با تقلب‌های احتمالی فراهم می‌سازد. شرکت‌های بیمه‌گر می‌توانند سوابق فروش بیمه‌نامه‌های خود را بر روی دفتر کل توزیع شده قرار دهند و به صورت محدود به اسامی بیمه‌گذاران یکدیگر دسترسی یابند. به محض اینکه یکی از بیمه‌گذاران ادعایی مطرح کرد، با بررسی سوابق بیمه‌ای او که بر روی بلاک چین قرار دارد، به راحتی می‌توان هر مورد مشکوک را به سرعت شناسایی کرد. این امر به از بین رفتن احتمال تقلب‌های رایج در صنعت بیمه می‌انجامد.

اکنون شرکت‌های بیمه بر روی شبکه‌های اشتراک داده برای جلوگیری از تقلب سرمایه‌گذاری می‌کنند. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که زیان این تقلب‌ها در سال ۲۰۲۳ به بیش از ۴۲ میلیارد دلار خواهد رسید. از این داده‌ها می‌توان برای شناسایی الگوهای رایج تقلب استفاده کرد. بااین‌حال، حساسیت به اشتراک‌گذاری اطلاعات بین سازمان‌های مختلف سبب شده این شیوه با مشکلاتی روبرو باشد. برای نمونه، به اشتراک‌گذاری نام، نشانی و تاریخ تولد شخص بیمه‌گذار محدودیت‌هایی دارد.

سیستم کنونی اشتراک‌گذاری اطلاعات برای اینکه به بیشترین بازدهی برسد، نیازمند همکاری گسترده میان شرکت‌های حاضر در این صنعت است. اما فناوری بلاک چین در آغاز کار می‌تواند صرفا ادعاهای دریافتی از سوی مشتریان را بین شرکت‌های بیمه‌گر به اشتراک بگذارد. این کار نه تنها می‌تواند جلوی ادعاهای تکراری را بگیرد، بلکه به شناسایی شکل‌های مختلف تقلب نیز کمک می‌کند.

در مجموع استفاده از بلاک چین برای این کار سه مزیت اصلی با خود به همراه دارد:

۱- از بین رفتن امکان بررسی دوباره‌ی یک ادعا در دو شرکت مختلف بیمه‌گر

۲- جلوگیری از تقلب از طریق ایجاد مدارک دیجیتال

۳- کاهش احتمال فروش بیمه‌نامه‌ از سوی نمایندگی‌های بدون مجوز

کاهش تقلب در بیمه سبب افزایش حاشیه سود شرکت‌های بیمه می‌شود. این امر به نوبه‌ی خود می‌تواند به کاهش هزینه‌ی بیمه برای شهروندان بیانجامد.

برای نمونه، اورلجر (Everledger) از بلاک چین برای ایجاد یک دفتر کل ثبت مالکیت الماس استفاده می‌کند. این شرکت تاکنون توانسته ۱/۶ میلیون قطعه الماس را با استفاده از فناوری بلاک چین به صورت دیجیتال ثبت کند. یک شناسه ویژه به وسیله لیزر در هر الماس قرار داده می‌شود. این شناسه اطلاعاتی نظیر شماره سریال، میزان شفافیت و تراش الماس را در خود دارد. این شناسه سپس بر روی بلاک چین قرار می‌گیرد و غیرقابل تغییر خواهد بود.

حال فرض کنید یک جواهرفروش گزارشی نادرست را مبنی بر سرقت یک قطعه الماس از فروشگاهش اعلام می‌کند و از بیمه طلب خسارت می‌کند. او برای این کار یک سری مدارک مرتبط با این الماس را جعل می‌کند و سعی می‌کند این الماس (که اصلا سرقت نشده) را با هویتی جدید به یک مشتری بفروشد. از آنجا که مشخصات الماس قبلا بر روی بلاک چین اورلجر ثبت شده است، دست این جواهرفروش حقه‌باز رو شده و نه تنها بیمه از ضرر مالی مصون می‌ماند، بلکه می‌تواند علیه این فرد متقلب نیز شکایت کند.

تقلب در بیمه یکی از اصلی‌ترین موانع موجود در این صنعت به شمار می‌رود که سبب افزایش دریافتی از بیمه‌گذاران و نیز پوشش بیمه‌ای نه چندان دلخواه برای آنها می‌شود. به همین دلیل، مبارزه با تقلب یکی از اصلی‌ترین کاربردهای بلاک چین در صنعت بیمه است. بلاک چین امکان بررسی درستی ادعاهای بیمه‌گذاران را فراهم می‌سازد. افزایش سرعت و دقت این فرایند، در نهایت هم به نفع شرکت‌های بیمه و هم به نفع مشتریان آنها تمام می‌شود.

بیمه اموال و تلفات

اصلی‌ترین دشواری در زمینه بیمه اموال و تلفات، جمع‌آوری اطلاعات ضروری به منظور ارزیابی ادعای صورت گرفته از سوی بیمه‌گذار است. امروزه این فرایند با مشکلات زیادی روبروست و خطای زیادی در آن به چشم می‌خورد. بسیاری از اطلاعات به صورت دستی و غیرخودکار در این فرایند جمع‌آوری و ثبت می‌شود و نیاز شدیدی به همکاری بین طرف‌های مختلف وجود دارد.

فناوری بلاک چین می‌تواند به شرکت‌های بیمه امکان رهگیری و مدیریت دیجیتال اموال بیمه‌گذاران را بدهد. به این ترتیب در صورت بروز خسارت، فرایند ادعای خسارت و دریافت آن به صورت کاملا خودکار و از طریق قراردادهای هوشمند به انجام می‌رسد. در این صورت، بیمه‌نامه یک قرارداد خواهد بود که حق بیمه‌ای که بیمه‌گذار می‌پردازد و نیز شرایطی که بیمه‌گر باید خسارتی را پرداخت کند در آن درج شده است. البته شاید تعیین میزان خسارت کار ظریفی باشد که نتوان به صورت کامل به شکل خودکار به انجام رساند. با این وجود، بلاک چین می‌تواند این فرایند را به مراتب کارآمدتر سازد.

برای درک بهتر این مسئله، بیایید مثالی را بررسی کنیم. فرض کنید به تازگی در حال رانندگی با یک خودروی دیگر تصادف کرده‌اید و راننده‌ی مقابل مقصر ماجراست. برای جبران خسارت، باید درخواست خسارت را به شرکت بیمه ارائه دهید. شرکت بیمه باید ادعای شما را مورد ارزیابی قرار دهد و سپس آن را برای شرکت بیمه‌ی راننده‌ی مقابل ارسال کند. این فرایند نیز زمان‌بر است و مراحل متعددی دارد.

به همین دلیل است که بیمه اموال و تلفات یکی از اصلی‌ترین کارکردهای بلاک چین در صنعت بیمه خواهد بود و می‌تواند شیوه مدیریت، رهگیری و بیمه‌ی دارایی‌های ملموس را به کلی متحول سازد.

قراردادهای هوشمند روی بلاک چین می‌تواند قراردادهای کاغذی را به یک سری کد قابل برنامه‌ریزی تبدیل کند. این امر به خودکارسازی فرایند رسیدگی به درخواست‌های جبران خسارت و تعیین نقش برای هر یک از فعالان این زنجیره می‌پردازد. یک قرارداد در واقع یک توافق مبتنی بر کاغذ بین دو یا چند طرف است که اجرای آن بنا بر قانون الزامی است. یک قرارداد هوشمند یک قرارداد بین دو یا چند طرف است که بر روی بلاک چین قرار دارد و اجرای آن به وسیله کدهای دیجیتالی صورت می‌گیرد.

برای مثال، وقتی یک ادعای دریافت خسارت به دست شرکت بیمه‌گر می‌رسد، قرارداد هوشمند می‌تواند به صورت خودکار آن را تأیید کرده و درخواست بررسی درستی ادعا و میزان خسارت را به کارشناس مربوطه ارجاع کند. در بیمه‌های هوایی، قرارداد هوشمند می‌تواند به پایگاه داده‌ی کنترل هوایی متصل شود و در صورت بروز تأخیر یا لغو پرواز، مبلغ خسارت را به ذینفع تعیین شده پرداخت کند.

بیمه الیانز (allianz) به تازگی طرحی را بر بستر بلاک چین هایپر لجر را به صورت ویژه برای بیمه اموال طراحی کرده است. این سامانه هر نوع تمدید، پرداخت حق بیمه و نیز ادعای خسارت را بر روی بلاک چین ثبت می‌کند. به این ترتیب فرایند گردش کار بین طرف‌های مختلف به مراتب ساده‌تر می‌شود. یان کراتیگر (Yann Krattiger) که از مدیران بیمه الیانز است می‌گوید: «پردازش خودکار جایگزین تبادل هزاران ایمیل و انبوهی از فایل‌های داده می‌شود.»

به این ترتیب، بلاک چین می‌تواند موجب افزایش بهره‌وری و کارایی برای شرکت‌های بیمه شود. اما این بهبود فقط برای شرکت‌های بیمه نیست و می‌تواند تجربه‌ی کاربری بهتری را نیز برای مشتریان به همراه آورد. برای نمونه، شرکت «داکوساین» (DocuSign) به تازگی به همراه شرکت «ویزا» (Visa) سامانه‌ای آزمایشی و مبتنی بر بلاک‌ چین را طراحی کرده است که فرایند خرید اقساطی و بیمه خودرو را ساده‌تر می‌سازد. این سامانه بر بلاک چین بیت کوین استوار است. هر نوع تعامل (از انتخاب خودرو گرفته تا انتخاب طرح بیمه و پرداخت هزینه‌ی آن) بر روی بلاک چین ثبت و به‌روزرسانی شده و مورد تأیید قرار می‌گیرد.

یکی دیگر از حوزه‌هایی که ناکارآمدی زیادی در زمینه‌ی رهگیری و پردازش درخواست‌ پوشش هزینه از سوی مشتریان وجود دارد، بیمه سلامت است.

بیمه سلامت

ساختار بیمه سلامت در دنیای امروز مجموعه‌ای بسیار پراکنده و ناکارآمد است که ارائه‌دهندگان خدمات پزشکی، شرکت‌های بیمه و نیز بیماران را در خود دارد. یک بیمار در طول زندگی خود به پزشکان و متخصصان متعددی مراجعه می‌کند. از آنجا که حوزه‌ی سلامت فعالان زیادی را در خود دارد، به‌اشتراک‌گذاری و هماهنگ‌کردن اطلاعات حساس بین این فعالان کار دشواری است. سوابق پزشکی که در اختیار برخی فعالان این حوزه قرار دارد، نمی‌تواند به راحتی در اختیار برخی دیگر از آنها قرار گیرد. همین امر موجب ایجاد سوابق دوگانه و گاه پُراشتباه می‌شود. این امر نه تنها هزینه‌ی زیادی را به نظام سلامت تحمیل می‌کند، بلکه فرایندهایی زاید را در برابر بیماران قرار می‌دهد که موجب هدر رفتن وقت و صرف بی‌دلیل هزینه‌ی اضافی از سوی آنها می‌شود.

سامانه‌ی بلاک چین امن و رمزگذاری شده می‌تواند حریم خصوصی بیماران را حفظ کند و در عین حال، منبعی از داده‌های مربوط به سوابق آنها باشد. این امر به میلیاردها دلار صرفه‌جویی خواهد انجامید.

فرض کنید قصد دارید به خاطر شکستگی پا به یک جراح ارتوپدی مراجعه کنید. برای ارائه تشخیص و درمان مناسب، پزشک باید اطلاعات درستی درباره شکستگی از بیمارستان و نیز اطلاعات تشخیصی را از اولین پزشکی که شما را معاینه کرده دریافت کند. منشی متخصص ارتوپدی باید زمان زیادی را صرف دریافت این اطلاعات کند و با شرکت بیمه نیز هماهنگی‌های لازم را انجام دهد. در حال حاضر، الگوی به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات در نظام سلامت بسیار ناکارآمد است. دو دلیل اصلی ناکارآمدی این نظام به شرح زیر است:

اول اینکه زیرساخت‌های مورد نیاز برای ثبت سوابق پزشکی به هیچ وجه به‌روز نیست. با وجود اینکه بازار سوابق الکترونیکی پزشکی بازاری ۲۸ میلیارد دلاری دارد، شرکت‌های بیمه و فعالان نظام سلامت هنوز هم به شیوه‌های سنتی و نه چندان کارآمد ثبت اطلاعات بیمار پایبند هستند. هنوز هم اطلاعات پزشکی به صورت دستی بین بیمارستان‌ها، شرکت‌های بیمه و داروخانه‌ها تبادل می‌شود.

مسئله‌ی دوم نیز قوانین و مقررات بسیار سخت‌گیرانه در زمینه‌ی حریم خصوصی بیماران است که جلوی همکاری نزدیک‌تر نهادها و فعالان نظام سلامت را می‌گیرد. در واقع تلاش برای حفظ حریم خصوصی بیماران سبب افزایش ناکارآمدی و افزایش هزینه‌های تحمیل شده به نظام سلامت شده است.

در این میان، فناوری بلاک چین می‌تواند کفه‌ی این ترازو را بیشتر به نفع بیماران سنگین کند. بلاک چین این امکان را به فعالان نظام سلامت و شرکت‌های بیمه می‌دهد که به جای ذخیره سوابق بیماران در پایگاه‌های داده‌ی مجزا، آن را به صورت رمزنگاری شده بر روی دفتر کل توزیع شده قرار دهند. اطلاعات حساس بیمار بر روی این شبکه قرار نمی‌گیرد و سایر اطلاعات مورد نیاز برای تعامل میان بیمه‌ها، بیمارستان‌ها و پزشکان به شکل کدگذاری‌شده روی بلاک چین قرار می‌گیرد.

هر گاه تغییری بر روی یک سند اعمال می‌شود، این تغییر بر روی دفتر کل توزیع شده نیز اعمال می‌شود. در نتیجه، شرکت‌های بیمه و نیز فعالان حوزه سلامت می‌توانند به آن دسترسی یابند. بلاک چین همچنین امکان دسترسی محدود را نیز فراهم می‌سازد. به این ترتیب امکان جستجوی بدون نام بیمار نیز فراهم می‌شود.

جم هلث (Gem Health) یک شبکه‌ی مبتنی بر بلاک چین اتریوم است که امکان تهیه‌ی انواع برنامه و نیز زیرساخت‌های مرتبط با سلامت را فراهم می‌سازد. بیماران به کمک این شبکه می‌توانند کنترل کاملی بر اطلاعات خود داشته باشند. به این ترتیب فعالان حوزه سلامت و نیز شرکت‌های بیمه می‌توانند اطلاعات فرد بیمار را به شکل آنی مشاهده کنند. این امر به افزایش بهره‌وری در فرایند پرداخت هزینه‌ی درمان از سوی بیمه می‌انجامد. جم هلث قصد دارد با همکاری شرکت فیلیپس یک بلاک چین مجوزدار ایجاد کند که شرکت‌های حوزه‌ی سلامت بتوانند از آن استفاده کنند.

مد رک (MedRec) نیز یک سامانه غیرمتمرکز مدیریت محتوا برای مدارک پزشکی است که توسط مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) راه‌اندازی شده است. این سامانه سوابق پزشکی را روی بلاک چین بایگانی می‌کند. به این ترتیب فعالانی که مجوز دسترسی دارند می‌توانند این سوابق را مشاهده کنند. این سامانه نه تنها حریم خصوصی کاربر را حفظ می‌کند، بلکه امکان بررسی صحت ادعای بیمار نیز وجود دارد. با وجود اینکه مک‌رک هنوز در حد یک پروژه‌ی آزمایشی دانشگاهی است، مدلی ارزشمند برای درک شیوه ارائه مدارک پزشکی به صورت امن بر روی بلاک چین به شمار می‌رود.

باید دقت داشته باشیم که بلاک چین نوش‌داروی همه مشکلات موجود در صنعت بیمه سلامت نیست. شرکت‌های فعال در حوزه‌ی فناوری بلاک چین هنوز راه زیادی در پیش دارند و باید با مشکلات و مقررات دست‌وپاگیر موجود مقابله کنند.

بیمه‌گری اتکایی

کاهش ریسک و پیامدهای ناخوشایند رویدادهای غیرمترقبه (از بلایای طبیعی گرفته تا مشکلات مربوط به سلامتی) اصلی‌ترین دلیل شکل‌گیری بیمه است. بااین‌حال، فعالیت بیمه‌ها نیز در برخی موقعیت‌ها (نظیر بروز بلایای طبیعی گسترده نظیر زلزله‌های سهمگین) می‌تواند بسیار مخاطره‌آمیز باشد. به همین دلیل معمولا هر شرکت بیمه معمولا با یک شرکت بیمه دیگر قراردادی عقد کرده تا ریسک مربوطه تقسیم شود. شرکت بیمه دوم را بیمه‌گر اتکایی می‌نامند. مشکل اینجاست که الگوی کنونی بیمه‌گری اتکایی بسیار ناکارآمد، سنتی و مبتنی بر فرایندهای غیرخودکار است. بیمه اتکایی ممکن است فقط رویدادهای یک بازه‌ی زمانی مشخص و یا یک سری مخاطرات خاص را پوشش دهد.

بیمه‌گران اتکایی با استفاده از داده‌های به‌اشتراک گذاشته شده روی دفتر کل توزیع شده و غیرقابل دستکاری، بهتر می‌توانند سرمایه‌ی خود را مدیریت کنند. در واقع فرایند ارزیابی و بررسی ادعای خسارت به شکلی سریع و بدون نیاز به دخالت شرکت بیمه‌گر اولیه صورت می‌گیرد.

فرایند کنونی بیمه‌گری اتکایی به شدت پیچیده و ناکارآمد است. برای نمونه، مشخص کردن جزئیات قرارداد و امضای آن ممکن است تا ۳ ماه طول بکشد. یک شرکت بیمه معمولا با چند بیمه‌گر اتکایی کار می‌کند و این بدان معناست که اطلاعات باید به شکلی درست بین آنها تبادل شود. همه‌ی اینها سبب افزایش قابل توجه هزینه و زمان مصرفی می‌شود.

بلاک چین می‌تواند با ایجاد زمینه‌ای به منظور تبادل بی‌دردسر اطلاعات میان همه‌ی طرف‌ها، کارایی این فرایند را به‌طور قابل‌توجهی افزایش دهد. اطلاعات دقیق درباره‌ی بیمه‌گذار و خسارت‌های وارده به صورت همزمان در اختیار بیمه‌گر و بیمه‌گر اتکایی قرار می‌گیرد. به این ترتیب نیاز به مکاتبه برای این امر از بین می‌رود.

برخی کارشناسان تخمین می‌زنند بلاک چین بتواند بین ۵ تا ۱۰ میلیارد دلار در هزینه‌های عملیاتی مربوط به بیمه‌گری اتکایی صرفه‌جویی کند. این صرفه‌جویی در نهایت می‌تواند به کاهش حق ‌بیمه بیانجامد.

الیانز یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های بیمه در اروپاست. این شرکت با همکاری یک شرکت دیگر از فناوری بلاک چین برای بیمه‌گری اتکایی از طریق قراردادهای هوشمند در زمان بروز بلایای طبیعی استفاده می‌کند. به این ترتیب ریسک موجود از بیمه‌گر به بیمه‌گر اتکایی انتقال می‌یابد. وقتی یک بلای طبیعی روی می‌دهد، قرارداد هوشمند به صورت خودکار اجرا شده و مبلغ تعیین شده را به بیمه‌گر می‌پردازد.

یک کنسرسیوم دیگر با نام B3i نیز با مشارکت چندین شرکت بزرگ بیمه و بیمه اتکایی شکل گرفته است. این کنسرسیوم مدتی پیش نمونه‌ی آزمایشی یک سامانه‌ی مدیریت قرارداد هوشمند را راه‌اندازی کرد. قرارداد هر یک از شرکت‌های بیمه‌گر اتکایی به صورت یک قرارداد هوشمند بر روی شبکه بلاک چین قرار می‌گیرد. به محض بروز یک رویداد غیرمترقبه (نظیر زلزله یا طوفان) قرارداد مذکور به ارزیابی داده‌های دریافتی پرداخته و هزینه‌ای که هر یک از طرفین باید پرداخت کنند را محاسبه می‌کند.

به سوی صنعت بیمه متکی به بلاک چین

با وجود اینکه فناوری بلاک چین هنوز در مراحل اولیه‌ی خود قرار دارد، کاربردهای جالبی برای آن در صنعت بیمه در نظر گرفته شده است. شرکت‌های بزرگ بیمه نظیر الیانز و نیز استارتاپ‌های نوآور نیز به فکر بهره‌گیری از این توان بالقوه هستند.

البته شاید زمینه برای استفاده گسترده از بلاک چین هنوز به اندازه‌ی کافی آماده نباشد. برای نمونه، هنوز آمادگی ذهنی کافی در میان شرکت‌های بیمه برای پذیرش این فناوری وجود ندارد. همچنین خود فناوری بلاک چین نیز باید توسعه یابد. شبکه‌های عمومی بلاک چین (نظیر اتریوم) که در آن تعداد زیادی کاربر از سراسر دنیا به شبکه دسترسی دارند چندان برای صنعت بیمه کاربرد ندارد و دلیل آن نیز مسائل مربوط به حریم خصوصی و امنیت اطلاعات است. شبکه‌های خصوصی بلاک چین نیز هنوز در مراحل اولیه‌ی شکل‌گیری قرار دارند.

در نهایت اینکه صنعت بیمه انبوهی از قوانین و مقررات را در خود دارد. هدف از این مقررات، کاهش سوء‌استفاده و حفظ حقوق مشتریان است. اما همین چهارچوب‌های حقوقی می‌تواند جلوی فعالیت بلاک چین را بگیرد. به همین دلیل لازم است در برخی از این مقررات بازنگری شود.

منبع: cbinsights

آیا بلاک چین، می‌تواند صنعت بیمه را دگرگون کند؟

بلاک چین و بیمه سلامتبیمهتقلب در بیمهکاربرد بلاک چین در صنعت بیمه

تولید صنعتی و بلاک چین: هنوز زمان تحول فرا نرسیده است

از زمان انقلاب صنعتی در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی، حجم و تقاضای تولید صنعتی به شکل نمایی افزایش یافته است. زنجیره‌های تامین پیچیده‌تر شده‌اند و در عین حال، نیاز به نیروی فیزیکی کارگران در صنعت نیز کاهش یافته است.

علاوه‌برآن، نه تنها به مدیریت زنجیره تامین نیاز داریم، بلکه برون‌سپاری کسب‌وکارها نیز به موضوعی جدی تبدیل شده است. همچنین موضوعاتی نظیر مسئولیت اجتماعیِ شرکت و لزوم حرکت در مسیر توسعه پایدار نیز از دیگر موضوعاتی است که اهمیتی دوچندان یافته‌اند. به همین دلیل، نوآوری و همگامی با تغییرات فناوری یکی از موارد ضروری برای موفقیت در دنیای کسب‌وکار امروزی به شمار می‌رود.

یکی از پیامدهای چنین عدم قطعیتی این است که شرکت‌ها با موجی گسترده از رقبای متنوع روبرو می‌شوند و همین امر آنها را به بازنگری ساختاری که برای اعتمادسازی دارند سوق می‌دهد. رویکردهای کنونی چندان کارآمد نیستند و استفاده از آنها با دردسرهای زیادی روبرو است.

فناوری بلاک چین رویکردی غیرمتمرکز و مبتنی بر اجماع است که می‌تواند درستی ادعاهای هر یک از ذینفعان را مورد اعتبارسنجی قرار دهد. به همین دلیل راه‌حلی نویدبخش به شمار می‌رود. بلاک چینهمچنین می‌تواند به ما برای رسیدن به دنیای عادلانه‌تر کمک کند. البته صاحبان صنایع نمی‌توانند برای رسیدن به این اهداف فقط روی بلاک چین حساب کنند. واقعیت این است که هیچ فناوری در دنیا وجود ندارد که بتواند به تنهایی از پس حل این مشکلات برآید. در مقابل، باید به بررسی دقیق توان بالقوه هر یک از فناوری‌ها پرداخت و ترکیبی منطقی از آنها را مورد استفاده قرار داد.

یک محیط پرچالش

اگر از دیدگاه قرن بیستمی به وضعیت کنونی صنایع بنگریم، وضعیتی روشن و امیدوارکننده را مشاهده خواهیم کرد. رشد جمعیت سبب شده است صنایع به شدت به دنبال افزایش بهره‌وری و سرعت خود باشند. حدود ۲۷ درصد از تولیدکنندگان در سراسر دنیا در پنج سال آینده، هر سال تا ۱۰ درصد درآمد بیشتری کسب خواهند کرد. حدود ۳۰ درصد از تولیدکنندگان نیز انتظار رشد درآمد ۵ تا ۱۰ درصدی دارند. اما این همه‌ی داستان نیست!

واقعیت این است که رشد اقتصادی، مشکلات و دردسرهایی نیز با خود به همراه دارد که کمبود منابع و آسیب به محیط زیست از مهم‌ترین آنها به شمار می‌روند. الزامات مربوط به بهره‌وری نیز از دیگر چالش‌های پیش روی تولیدکنندگان در دنیای امروز است.

شرکت‌ها در حال حاضر به این نتیجه رسیده‌اند که مدیریت زنجیره تامین آنها باید به شکل هوشمندانه هدایت شود تا بتوانند کسب‌وکاری پایدار داشته باشند. زیان‌های ناشی از اتلاف وقت، واسطه‌ها و نیز عدمِ شفافیت از دیگر مواردی است که باید به آن توجه شود. همه‌ی این چالش‌ها را باید در حالی که هر روز بر پیچیدگیِ محیط کسب‌وکار افزوده می‌شود حل کرد.

کسب‌وکارهایی که نتوانند خود را با این وضعیت جدید وفق دهند، مغلوب رقیبانی خواهند شد که از ابزارهای جدید نظیر اینترنت اشیا، داده‌های ماهواره‌ای، شیوه‌های نوین تحلیل و نیز بلاک چین استفاده می‌کنند. این فناوری‌ها نه تنها به افزایش بهره‌وری کمک می‌کنند، بلکه شفافیت را نیز افزایش می‌دهند.

برخی کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که بازار اینترنت اشیا از ۱۵/۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۵ به ۳۰/۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۰ و ۷۵/۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۵ خواهد رسید. مدیریت ناوگان در حمل‌ونقل، کاربردهای امنیتی در نهادهای دولتی، مدیریت انبار و موجودی در خرده‌فروشی‌ها و مدیریت اموال در شرکت‌های تولیدی، برخی از اصلی‌ترین کاربردهای اینترنت اشیا به شمار می‌روند. همه این موارد نیازمند فرآیندهایی به منظور پردازش سریع‌تر و شفاف‌تر تراکنش‌ها در زنجیره تامین هستند.

امروزه شرکت‌های تولیدی سرمایه‌گذاری سنگینی را روی شبکه‌های مورد اعتماد زنجیره تامین به انجام می‌رسانند. برای انتخاب تامین‌کنندگان جدید، وسواس زیادی به خرج داده می‌شود و همه جوانب امور مورد بررسی قرار می‌گیرد. این اقدامات به منظور اطمینا‌ن‌یابی از چابکیِ تامین‌کنندگان در رویارویی با نیازهای متغیر روز، شفافیت در فرآیندهای زنجیره تامین، جلوگیری از تقلب و نیز حفاظت از دارایی‌های ملموس و غیرملموس صورت می‌گیرد. شرکت‌ها در این فرآیند، پیوند خود با سایر ذینفعان در شبکه زنجیره تامین را تقویت کرده و از الگویی متمرکز برای کنترل روند امور استفاده می‌کنند.

این روابط موجب ایجاد امنیت می‌شود. اما این امنیت تا جایی پایدار است که هر یک از طرفین مراقب روند امور باشد. پس این امنیت پایدار نیست و ممکن است با اندکی بی‌دقتی از هم بپاشد. به همین دلیل، نیاز شدیدی به یافتن راه‌حل‌هایی جامع و پایدار برای این مسئله وجود دارد.

فناوری بلاک چین می‌کوشد این مساله را به روشی متفاوت حل کند. در این ساختار نوین، داده‌ها پس از تأیید در شبکه قرار می‌گیرند و به‌این‌ترتیب، طرف‌هایی که اعتماد کمتری به آنها وجود دارد نیز می‌توانند داده‌هایی را به اشتراک بگذارند. بلاک چین طوری طراحی شده است که تراکنش‌ها را برای همیشه در خود ثبت می‌کند. این داده‌ها فقط شامل تراکنش‌های مالی نیستند، یعنی هر نوع تبادل داده‌ای را می‌توان در این شبکه ثبت کرد و اطلاعات ثبت‌شده قابل دستکاری نخواهد بود. این درست نقطه‌ی مقابل مراکز داده متمرکز است که در آن اطلاعات وارد شده را می‌توان دستکاری کرد و تغییر داد.

این طراحی منحصر‌به‌فرد به این معناست که بلاک چین می‌تواند به تقویت اعتماد در سازمان‌ها بیانجامد و موجب افزایش امنیت و اعتماد در سامانه‌ی اطلاعاتی زنجیره تامین شود. بلاک چین راه‌حلی غیرمتمرکز است و چون هیچ یک از ذینفعان کنترلی بر آن ندارند، شفافیت بیشتری نسبت به سامانه‌های کنونی بلاک چین داشته و امکان جریان بهتر اطلاعات را نیز فراهم می‌سازد. تولیدکنندگان و نیز مصرف‌کنندگان می‌توانند محصولات و فرآیندهای انجام شده روی آن را رهگیری کنند. خلاصه اینکه بلاک چین موجب افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها می‌شود.

منافع بلاک چین

یکی از جنبه‌های جالب مدیریت زنجیره تامین مبتنی بر بلاک چین، دفتر کل توزیع شده و غیرقابل دستکاری است که می‌تواند امکان رهگیری محصولات و خدمات را فراهم سازد. داده‌های مربوط به مبدأ مواد اولیه، کشور تولیدکننده، نظارت صورت گرفته، شیوه‌های حمل، مدت حمل و الزامات رعایت شده‌ی زیست‌محیطی همگی از مواردی هستند که ذینفعان زنجیره تامین می‌توانند وارد شبکه کنند و به این ترتیب بر شفافیت زنجیره تامین بیافزایند.

برای درک توان بالقوه‌ی این فناوری فقط یک مورد کاربرد آن را در نظر بگیرید. یکی از مشکلات موجود در اقتصاد جهانی، ارتکاب انواع تقلب است. سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) تخمین می‌زند هر ساله حدود نیم تریلیون دلار محصولات مختلف در دنیا به صورت تقلبی تولید شده یا مورد دستکاری قرار می‌گیرد. فقط در صنعت خودروسازی، تقلب سالیانه موجب ضرر ۱۲ میلیارد دلاری می‌شود که این امر تاثیری منفی بر روی حدود ۲۰۰ هزار شغل دارد. در صنایع دارویی نیز اثرات سوء دارویی هم تا حدی به خاطر انواع محصولات تقلبی صورت می‌گیرد.

مزایای بلاک چین فقط به رهگیری محصولات ختم نمی‌شود. این فناوری می‌تواند به بهبود اتوماسیون در سراسر زنجیره تامین بیانجامد. بلاک چین در واقع موجب خودکارسازی توافق‌ها بین ذینفعان و انجام خودکار تراکنش‌های توافق شده می‌شود. این کار به کمک قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین صورت می‌گیرد. یک قرارداد هوشمند توافق بین طرفین را به صورت کُد درآورده و در صورت تامین مفاد قرارداد، آن را اجرا می‌کند.

قرارداد هوشمند این اطمینان را به طرفین می‌دهد که توافق‌شان بدون صرف زمان و هزینه‌ی اضافی و حضور واسطه به صورت خودکار اجرایی می‌شود. همچنین ازآنجایی‌که قرارداد هوشمند صرفا پس از اجرایی‌شدن الزامات مورد توافق طرفین اجرا می‌شود، ریسک ناشی از سپردن امور به یک واسطه‌ی بیرونی نیز کاهش می‌یابد.

برای نمونه، شرکت دانمارکی مارسک (Maersk) که در زمینه‌ی حمل‌ونقل فعالیت دارد با همکاری آی‌بی‌ام(IBM) دارد به‌صورت آزمایشی از رویکردی مبتنی بر بلاک چین استفاده می‌کند که می‌تواند مدارک مربوط به حمل محموله‌های بزرگ را در یک فایل غیرقابل دستکاری روی شبکه بلاک چین قرار دهد. به محض اینکه تولیدکننده فهرستی از محصولات و یا مواد اولیه‌ای که برای این شرکت حمل‌ونقل فرستاده را روی بلاک چین قرار می‌دهد، این فرآیند آغاز می‌شود. با برداشته شدن گام‌های بعدی در این زنجیره تامین، مدارک موجود روی شبکه بلاک چین نیز به تدریج کامل می‌شود. به این ترتیب، همه‌ی شرکت‌کنندگان در این فرآیند می‌توانند از مدارک ثبت‌شده، شرکتی که آن مدارک را ثبت کرده و نیز زمان ثبت آن آگاه شوند. هیچ یک از طرفین نمی‌تواند محتوای ثبت‌شده را بدون توافق سایر ذینفعان تغییر دهد.

یکی دیگر از مزایای بلاک چین، کمک به کسب‌وکارها برای مدیریت داده‌های ارزشمندشان است. در دنیای امروز که با موج چهارم انقلاب صنعتی روبرو هستیم و داده به معنای واقعی حکم طلا را دارد، نیاز به تبادل اطلاعات به شکل کارآمد و همکارانه به شدت حس می‌شود.

بسیاری از این داده‌ها توسط دستگاه‌های خودکار تولید می‌شوند. به همین دلیل برای اینترنت اشیا ما نیاز به یک «دفتر کل اشیا» (Ledger of Things) داریم تا بتواند داده‌های تبادل‌شده بین دستگاه‌های مختلف را ثبت کند. بهتر بگوییم، به یک بلاک چین نیاز داریم.

هنگامی‌که بتوان اطلاعات را از طریق این سامانه‌ی امن بین ذینفعان مختلف تبادل کرد، شرکت‌های بزرگ می‌توانند با خیالی راحت منابع مالی و نظایر آن را به زنجیره تامین تزریق کنند. این اقدام به تامین‌کنندگان کوچک امکان می‌دهد دیگر با مشکلاتی نظیر کمبود سرمایه‌ی در گردش روبرو نباشند.

بلاک چین امکان تحلیل و پیش‌بینی را نیز فراهم می‌سازد. درواقع شرکت‌ها می‌توانند با کمک این فناوری به جمع‌آوری داده‌ها، مدلسازی از آن، تولید آمار و سپس استفاده از این آمار برای تصمیم‌گیری بهتر استفاده کنند. از آنجا که بلاک چین همه‌ی مراحل یک فرآیند را ثبت می‌کند، می‌تواند مبنای آماری خوبی برای پیش‌بینی رفتار مشتری به منظور کاهش ریسک تعامل با او باشد.

ترکیب بلاک چین با اینترنت اشیا نیز می‌تواند به خودکار شدن هر چه بیشتر تعاملات در زنجیره تامین منجر شود. دستگاه‌های مختلف مورد استفاده در زنجیره تامین می‌توانند کیف پول دیجیتال خود را داشته باشند و البته هر کیف پول مقداری ارز دیجیتال و یا توکن‌های ویژه‌ی آن زنجیره تامین را در خود داشته باشد.

فرض کنید یک دستگاه دارای الگوریتم ویژه‌ی تحلیل آینده است. این الگوریتم پیش‌بینی می‌کند که تا یک زمان مشخص، قطعه‌ای مشخص از دستگاه باید تعویض شود. خودِ دستگاه به صورت اتوماتیک قطعه‌ی مورد نظر را سفارش داده و هزینه‌ی خرید آن را نیز از طریق یک قرارداد هوشمند از پیش تعریف شده با تامین‌کننده‌ی قطعات می‌پردازد. بی‌تردید این فرآیند به صرفه‌جویی قابل‌توجهی در زمان و هزینه‌های مرتبط می‌انجامد.

پذیرش بلاک چین چندان هم ساده نیست

تاکنون بیشتر کاربردهایی که از بلاک چین طراحی‌شده در حد نظریه باقی مانده و هنوز عملی نشده است. باید منتظر بمانیم تا ببینیم آیا فناوری بلاک چین می‌تواند این کارایی‌ها را به همراه آورد یا خیر. همچنین باید منتظر طرح‌های آزمایشی صورت گرفته توسط آی‌بی‌ام، مارسک، جنرال الکتریک و سایر شرکت‌ها باشیم. طرفداران بلاک چین با علاقه‌ی زیاد درباره‌ی توانایی این فناوری برای کاهش هزینه‌ها، افزایش بهره‌وری و کنترل بهتر بر زنجیره تامین صحبت می‌کنند. این فناوری به بهبود ظرفیت همکاری بین ذینفعان تجاری و نیز تمایل آنها برای به اشتراک‌گذاری اطلاعات‌شان منجر می‌شود.

با اینکه کارشناسان مدیریت زنجیره تامین معمولا از پیچیدگی و ناکارآمدی زیاد این زنجیره گلایه دارند، بسیاری از شرکت‌ها وضعیت کنونی را قابل‌قبول می‌دانند و به همین دلیل استقبال چندانی از راه‌حل‌های ارائه‌شده (نظیر بهره‌گیری از فناوری بلاک چین) نمی‌کنند. مشکل اینجاست که جاافتادن یک فناوری فرآیندی پیچیده و زمان‌بر است و اگر یک فناوری تهدیدی برای فرآیندهای کنونی (که شغل و درآمد عده‌ای نیز به آن وابسته است) باشد، پذیرش آن به مراتب دشوارتر خواهد بود.

به همین دلیل، صرف‌نظر از نتایج به‌دست‌آمده توسط طرح‌های آزمایشی انجام شده، باز هم راضی‌کردن شرکت‌ها به استفاده از فناوری بلاک چین آسان نیست. چندین مورد کاربردی را باید در فرآیند گسترش استفاده از این فناوری و ایجاد تحول در فرآیندهای موجود کنونی در نظر گرفت. برای نمونه، بهره‌گیری از فناوری بلاک چین برای محصولات غیرملموس ساده‌تر از محصولات ملموس است. همچنین برای محصولات ملموس، استفاده از این فناوری برای رهگیری مبدأ یک ماده‌ی خاص (نظیر الماس یا ماهی) و مسیری که در زنجیره تامین طی می‌کند، اقدام ساده‌تری به شمار می‌رود. کارشناسان جنرال الکتریک که بر روی طرح‌های آزمایشی بلاک چین کار می‌کنند به این نتیجه رسیدند که زنجیره تامین این شرکت برای دارایی‌های صنعتی (نظیر موتورهای هواپیما و یا توربین بادی) و رهگیری فرآیند تولید و مونتاژ قطعات و در نهایت تولید قطعه‌ی نهایی به مراتب دشوارتر است. با اینکه بلاک چین می‌تواند فرآیند به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات میان مجموعه‌ای از فعالان را ساده‌تر سازد، غلبه بر مشکل بی‌اعتمادی در مواردی که ذینفعان زیادی در شبکه وجود دارند در آغاز کار بسیار دشوار است.

همچنین باید به این نکته نیز دقت داشته باشیم که وقتی بلاک چین بر شبکه‌ای شامل چندین کامپیوتر استوار باشد، عملیات پردازش اطلاعات کندتر از مراکز داده متمرکز صورت می‌گیرد. به همین دلیل برخی کارشناسان بر این باورند که داده‌های موجود در دفتر کل توزیع شده باید بر روی یک مرکز داده متمرکز قرار گیرد تا به این ترتیب بتوان کارایی زنجیره تامین را به حداکثر رساند. چنین رویکردی به معنای چشم‌پوشی از تأیید داده‌های وارد شده به شبکه به صورت عمومی و شفافیت موجود در بلاک چین است.

خلاصه اینکه بلاک چین در جاهایی بیشترین مزایا را دارد که کاهش واسطه‌گری، امنیت و نیز ارائه‌ی شواهد مستدل درباره منابع از اهمیت بالایی برخوردار است. در حوزه‌هایی که سرعت نسبت به مسئله‌ی عدم وجود اعتماد به مدیر مرکزداده مهم‌تر است، شاید بلاک چین بهترین راه‌حل نباشد و یا حداقل وضعیت کنونیِ بلاک چین نتواند راه‌حل مناسبی باشد.

البته با پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینه‌ی لایه‌های رمزنگاری غیرموجود روی زنجیره‌ی بلاک چین (نظیر شبکه لایتنینگ) می‌توان انتظار افزایش سرعت تراکنش‌ها و نیز کارایی را داشت. همچنین راه‌حل‌های جدید اینترنت اشیا نیز به بهبود امنیت و سرعت ارتباطات بین دستگاه‌های مختلف می‌انجامد. اینها می‌توانند فناوری بلاک چین را کاربردی‌تر سازند. همچنین هر قدر شرکت‌های بزرگِ فناوری اطلاعات نظیر آی‌بی‌ام و مایکروسافت به سمت استفاده از راه‌حل‌های مبتنی بر بلاک چین بروند، این فناوری مقیاس‌پذیرتر شده و ضرورت آن بیشتر نمایان می‌شود.

آینده‌ی بلاک چین

براساس گزارشی که به‌تازگی از سوی تراکتیکا (Tractica) منتشر شد، کاربردهای شرکتی از بلاک چین در جهان در سال ۲۰۱۶ درآمدی ۲/۵ میلیارد دلاری داشت و پیش‌بینی می‌شود این رقم در سال ۲۰۲۵ به ۱۹/۹ میلیارد دلار برسد.

یکی از گزارش‌های مجمع جهانی اقتصاد (World Economic Forum) در سال ۲۰۱۵ به این نکته اشاره داشت که حدود ۱۰ درصد از درآمد ناخالص داخلی به نوعی با فناوری بلاک چین ارتباط خواهد داشت. آیا این پیش‌بینی‌ها بیش‌از‌حد خوش‌بینانه است؟ یا بیش‌از‌حد بدبینانه است؟ واقعیت این است که پاسخ دقیق به این پرسش‌ها در دنیای پر از تحول امروزی ناممکن است.

اما تقریبا می‌توانیم با اطمینان بگوییم که گسترش استفاده از فناوری دفتر کل توزیع شده در شبکه بلاک چین می‌تواند منافع گسترده‌ای برای اقتصاد جهانی به همراه داشته باشد و اینکه این فناوری موجب ایجاد معیارهایی جدید در تجارت و تولید خواهد شد.

با طراحی مدلی که فراتر از فایروال‌های کنونی و نیز قراردادهای مرسوم جلوگیری از افشای جزییات محرمانهباشد، بهتر می‌توانیم از داده‌های مهم حفاظت کنیم. همچنین اگر بتوانیم محیطی امن‌تر برای ارتباطات در شبکه ایجاد کنیم، همکاری‌های بین شرکتی بیشتری نیز شکل خواهد گرفت و همین امر می‌تواند به رونق نوآوری و شکل‌گیری فرصت‌های جدید کسب‌وکار بیانجامد.

سرعت تغییرات در این حوزه و نیز سایر فناوری‌هایی که کاربردهایی برای صنایع تولیدی دارند بسیار بالاست. پرسشی که مدیران شرکت‌ها با آن روبرو هستند این است که «چگونه می‌توان حس فوریت را برای هماهنگی با این فناوری‌ها در فضای شرکت ایجاد کرد و چگونه می‌توان کارکنان شرکت را به سمت ارزش‌آفرینی سوق داد تا بتوانند خود را با تغییرات در دنیای فناوری و کسب‌وکار هماهنگ کنند؟»

مشتریان امروزه نیازمند ارسال سریع‌تر و ایمن‌تر سفارشات، هماهنگی، امنیت، اعتماد، مسئولیت‌پذیری و کیفیت هستند. اگر شرکتی نتواند این خواسته‌های مشتریان را برآورده سازد، شاهد رفتن مشتریان به سمت رقبایش خواهد بود. ظرفیت بالقوه‌ی بلاک چین برای کمک به کسب‌وکارها به منظور تامین این نیازها بسیار بالا است.

منبع: coindesk

تولید صنعتی و بلاک چین: هنوز زمان تحول فرا نرسیده است

افزایش بهره وری زنجیره تامیناینترنت اشیاپذیرش بلاک چینزنجیره تامینکاربرد بلاک چین در تولید صنعتی

آذر جهرمی: قصد مقابله با بلاک چین را نداریم

وزیر ارتباطات می‌گوید پیکره اینترنت در حال انتقال به پروتکل بلاک چین است و نباید در مقابل آن مقاومت کرد.

محمد جواد آذری جهرمی درباره چالش‌های پروتکل بلاک چین از جمله دور زدن فیلترینگ و راهکارهای وزارت ارتباطات برای مواجهه با این چالش‌ها با بیان اینکه چرا باید در مقابل هر فناوری نو موضع بگیریم و به دنبال مقابله با آن باشیم؟، گفت:

بلاک چین اتفاق بدی نیست که در حوزه ارتباطات روی می‌دهد، اما در افکار عمومی اینگونه جا افتاده که این فناوری برای دور زدن فیلترینگ استفاده می‌شود در حالی که کاربرد اصلی این پروتکل چیز دیگری است.

وی افزود:

زمانی در دنیا حمل و نقل جاده‌ای ابزار اصلی تجارت بود، بعد ارتباطات ریلی نقش اصلی را بر عده گرفت و سپس ارتباطات هوایی جهان را متحول کرد. در حوزه ارتباطات هم پیشرفت به همین روش بوده است.

جهرمی اظهار داشت:

زمانی پروتکل‌های ارتباطی بر روی نظام کلاینت سرور (client server) قرار داشت، در مقطعی ارتباطات پیر تو پیر (peer to peer) یا ارتباطات دوگانه شکل گرفت و خیلی توسعه پیدا کرد. بعد صنعت کلود (clod) یا فضای ابری آمد و آنها را تجمیع کرد و امروز پیکره اینترنت در حال شکل گیری بر روی فناوری بلاک چین (blockchain) است.

وزیر ارتباطات گفت:

یکی از قابلیت‌ها و در عین حال چالش‌های بلک چین هم اینست که فیلترینگ دیگر در آن معنای کنونی را نمی‌دهد چون نقطه تمرکزی برای سرورها وجود ندارد که بتوانیم آنرا فیلتر کنیم. ولی حالا چون نمی‌توانیم فیلتر کنیم بنا نیست با آن مقابله کنیم.

آذری جهرمی تصریح کرد:

نظام بانکداری الکترونیکی که امروز شکل گرفته و مبتنی بر خدمات ابری است، اگر روی نظام بلک چین قرار گیرد مفهوم نظام بانکداری ما را متحول می‌کند. ثبت احوال و ثبت اسناد ما متحول می‌شود. حالا ما دو راه داریم. یا برای مقابله با آن اقدام کنیم یا این فرصت و ظرفیت را بکار بگیریم و از این فناوری نو برای بهبود زندگی مردم، بالا بردن دانش و تأثیرگذاری و گرفتن سهم جهانی استفاده کنیم.

آذری جهرمی درباره امکان معرفی نسخه بدون فیلتر تلگرام هم اظهار داشت:

نسخه بدون فیلتری از تلگرام تا الان ندیده‌ایم. تلگرام یک قابلیتی بنام پراکسی در خودش داشت که مبتنی بر پروتکل ساکس بود. اخیراً این پیام رسان یک پروتکل جدید به پروتکل‌های خود اخیرا اضافه کرده است. با این حال ما نه در شاخص‌ها تغییری داشته‌ایم که شتاب جهنده‌ای را در استفاده نشان دهد نه اینکه نسخه بدون فیلتری آمده است.

آذر جهرمی: قصد مقابله با بلاک چین را نداریم

آذری جهرمیبلاک چینتلگرامجهرمیجهرمی بلاک چینوزیر ارتباطات

رهگیری ماهی تن با بلاک چین از فیجی تا بروکلین

مقداری گوشت ماهی تن در بشقاب من است و کم‌کم از آن می‌خورم. همین چند دقیقه پیش داشتم فیلمی را می‌دیدم که نحوه‌ی صید این ماهی در فیجی، مسیری که برای فرآوری آن طی شد و در نهایت برای طبخ یک سوشی به‌کار رفت را نشان می‌داد. مسیر صید تا مصرف ماهی در مناطق مختلف جهان بر روی بلاک چین اتریوم ثبت شده است. همه بخش‌های این سفر، از کشتی ماهیگیری تا کارخانه‌ی فرآوری و کامیونی که آن را به بروکلین حمل کرد ثبت شده است. این کار توسط استارتاپی با نام ویانت (Viant) صورت گرفته است. این استارتاپ با هدف اجرای یکی از جذاب‌ترین کاربردهای فناوری بلاک چین راه‌اندازی شده است. تعداد قابل‌توجهی از استارتاپ‌ها در کنار شرکت‌های بزرگی همچون آی‌بی‌ام و والمارت بر این باورند که این فناوری می‌تواند تاثیری قابل ملاحظه بر زنجیره تامین موادغذایی در سراسر جهان داشته باشد.

بلاک چین درواقع یک زنجیره‌ی توزیع شده از داده‌هاست که همه می‌توانند آن را مشاهده کنند، ولی امکان تغییر آن به سادگی امکان‌پذیر نیست. به کلامی دیگر، بلاک چین شکل دیجیتال و امن‌ترِ همان دفتر کلی است که تاجران و اهالی کسب‌وکار صدها سال است از آن استفاده می‌کنند.

البته این فناوری هنوز در مراحل اولیه‌ی خود قرار دارد. حوزه‌ی بلاک چین هنوز دربردارنده‌ی وعده‌های غیرواقعی و کلاهبرداری‌هایی به شکل‌های مختلف است و تردیدهای زیادی درباره‌ی آن وجود دارد. تلاش برخی طرفداران بلاک چین برای حل برخی مشکلات شاید آنقدرها هم منطقی و ضروری نباشد.

اما تردیدی نیست که زنجیره تامین یکی از حوزه‌هایی است که این فناوری می‌تواند با رهگیری محصولات در سراسر نقاط جهان به بهبود آن کمک کند. نشانه‌های نویدبخشی را می‌توان از گسترش فناوری بلاک چین در حوزه‌ی لجستیک مشاهده کرد. با این حال، موانع جدی نیز در این میان وجود دارد. شاید پیاده‌سازی کامل این الگو سال‌ها و حتی دهه‌ها طول بکشد.

وقتی استارتاپ «ویانت» در «نشست اتریال» (Ethereal Summit) به معرفی خود به حاضرین می‌پرداخت، چندین ایمیل پیاپی را بر روی تلفن همراهم دریافت می‌کردم. این پیام‌ها از اداره‌ی پست ایالات متحده ارسال می‌شد و موقعیت بسته‌ای که قرار بود به دستم برسد را به من اعلام می‌کرد. همانجا سئوالی در ذهنم شکل گرفت و آن هم این بود که «با توجه به اینکه هم اکنون سامانه‌هایی نظیر رهگیری پست وجود دارد، چه نیازی به بلاک چین هست؟»

یک بارِ انبه

اما ‌بنیانگذار دیگرِ استارتاپ «ویانت» یعنی کیشور اتریا (Kishore Atreya) نظر دیگری دارد. او می‌گوید نظام کنونی زنجیره تامین بسیار محدود است. فناوری رهگیری در سازمان‌هایی نظیر اداره‌ی پست ایالات متحده فقط اطلاعاتی که برای خودشان مهم است را ثبت می‌کنند. برای نمونه در انتقال یک بسته‌ی پستی، مشتری فقط می‌تواند سابقه‌ی مربوط به حمل آن را مشاهده کند و هیچ نوع اطلاعاتی درباره‌ی محصول (نظیر محتویات، منبع، فرآوری و …) در دسترس نیست.

دستیابی به اطلاعاتی درباره‌ی نقطه‌ی تولید لباسی که به تن دارید یا قهوه‌ای که می‌نوشید ناممکن نیست، ولی دشوار است. برای نمونه، در فرآیند حمل یک کانتینر انبه از هند به هلند، ده‌ها انسان و شرکت یا سازمان حضور دارند. کشاورزان باید انبه‌ها را برداشت کنند، قایق‌هایی آنها را حمل کند، مقامات رسمی گمرک باید محتوای کانتینرها را تأیید کنند و یک نفر هم باید اطمینان یابد که انبه‌ها خراب نشده‌اند. بیشتر این مراحل به صورت غیرخودکار صورت می‌گیرد و ارتباطات میان هر یک از این مراحل نیز به صورت آنالوگ انجام می‌شود.

کریستیان سلویج (Christiaan Sluijs) مدیر مالی شرکت بلژیکی تی-ماینینگ (T-mining) است که در زمینه‌ی لجستیک مبتنی بر بلاک چین فعالیت دارد. او می‌گوید: «ذینفعان زیادی در فرآیند زنجیره تامین حضور دارند، بیش از ۳۰ طرف مختلف همگی در حمل یک کانتینر مشارکت دارند و هر یک منتظر دریافت اطلاعات از دیگری است.» او اضافه می‌کند که بسیاری از شرکت‌ها هنوز هم از کاغذ برای ثبت استاد مهم نظیر گواهی مبدا، فاکتورهای صادر شده و بیمه‌نامه استفاده می‌کنند. آی‌بی‌ام تخمین می‌زند این روند اداری انجام شده با کاغذ حدود یک پنجم هزینه مجموع حمل محصول را تشکیل می‌دهد. آقای سلویج می‌گوید: «کمی احمقانه است،‌ زیرا می‌توانیم این اطلاعات را به شکل دیجیتال برای یکدیگر ارسال کنیم.»

در اینجاست که فناوری بلاک چین می‌تواند کاربرد داشته باشد. هدف این است که یک نسخه‌ی دیجیتالی از فرآیند مبتنی بر کاغذ تهیه شود و همه طرف‌ها در زنجیره تامین بتوانند از موقعیت محموله آگاه شوند. این سامانه می‌تواند روی یک اپلیکیشن تلفن‌همراه و یا در قالب سایر فناوری‌ها نظیر کیوآر کد (QR)، دوربین یا حسگرهای متصل به اینترنت جای گیرد.

یکی از جذاب‌ترین ویژ‌گی‌های بلاک چین این است که با استفاده از آن می‌توان از «قرارداد هوشمند» نیز بهره گرفت. قرارداد هوشمند یک توافق خودکار است که به محض حصول یک سری شرایط مشخص،‌ اجرایی می‌شود. برای نمونه، به محض اینکه محموله‌ی انبه به شهر آمستردام رسید، پرداخت به شرکت ارسال‌کننده در هند به صورت خودکار صورت می‌گیرد. از قراردادهای هوشمند می‌توان برای مدیریت فرآیندهای حساس و بااهمیت کاغذی استفاده کرد، زیرا به مراتب از امنیت بیشتری نسبت به فایل‌های پی‌دی‌اف ارسال شده با ایمیل برخوردارند و کسی هم نمی‌تواند بدون اجازه‌ی دیگران در آن تغییری ایجاد کند.

دروغ درباره‌ی محموله موز

امید است روزی برسد که همه‌ی فعالان در زنجیره تامین از یک سامانه‌ی واحد دیجیتالی استفاده کنند. فناوری بلاک چین به همراه سایر ابزارها نظیر چیپ‌های آراف‌آی‌دی (RFID) و نیز حسگرهای متصل به اینترنت می‌تواند برای رهگیری وضعیت محموله‌ها به صورت آنی به کار رود. برای نمونه، فرض کنید یک حسگر به پایش دمای یک کانتینر موز می‌پردازد. همه می‌توانند این اطلاعات را مشاهده کنند و به این ترتیب اطمینان حاصل می‌شود که دما طوری نیست که سبب خراب‌شدن موزها شود. این داده‌های دریافتی از حسگر دما وارد بلاک چین می‌شود و همه می‌توانند آن را به صورت آنی مشاهده کنند، ولی کسی نمی‌تواند آن را تغییر دهد. اگر موزها خراب شوند، به راحتی می‌توان زمان خراب‌شدن و دلیل آن را تعیین کرد.

اما اگر کسی بخواهد درباره دمای محموله موز و یا سایر اجزای زنجیره تامین دروغ بگوید چه؟ بلاک چین یک سامانه‌ی غیرمتمرکز است. هیچ شخص یا سازمانی نمی‌تواند آن را کنترل کند. حتی شرکت سازنده‌ی نرم‌افزارش نیز کنترلی بر روی آن ندارد. هر نوع تلاش برای تغییر داده‌ها را می‌توان شناسایی کرد. چنین تلاش‌هایی حتی به صورت بالقوه می‌تواند سبب از کار افتادن سامانه شود.

دقیقا همین غیرمتمرکز بودن است که می‌تواند روند داستان را تغییر دهد. کریستیان سلویج می‌گوید یکی از شرکت‌های حمل‌ونقل کالا از یک سامانه‌ی خاص برای مدیریت ارسال محموله‌هایش استفاده می‌کرد. یکی از رقیبان، شرکت تولیدکننده‌ی این نرم‌افزار را خرید و به‌خاطر تغییرات ایجاد شده، شرکت حمل‌ونقل مذکور همه داده‌هایی را که ذخیره کرده بود از دست داد. اگر از بلاک چین برای این کار استفاده می‌کردند، هرگز اطلاعات‌شان از بین نمی‌رفت.

بااین‌حال، مشکلات پیچیده‌تری نیز ممکن است روی دهد. برای نمونه، فرض کنید یکی از طرف‌ها در زنجیره تامین اعلام می‌کند که کانتینر دارای بار آوکادوو است، حال آنکه یک کیلوگرم کوکائین نیز در آن جاسازی شده است. امیدهایی وجود دارد که سامانه‌های مبتنی بر بلاک چین در آینده بتوانند تقلب‌های صورت‌گرفته را شناسایی کنند. برای نمونه، حسگر موجود در کانتینر می‌تواند به محض باز شدن غیرقانونیِ کانتینر از کار بیفتد. به این ترتیب همه طرف‌های ذینفع در زنجیره تامین از این مسئله آگاه می‌شوند.

فناوری بلاک چین می‌تواند به کاهش انواع تقلب و اشتباهات کمک کند، اما نمی‌تواند این مشکلات را به طور کامل برطرف سازد. رامش گوپینث (Ramesh Gopinath) معاون واحد راه‌حل‌های بلاک چین شرکت آی‌بی‌ام است. او که از سال ۲۰۱۴ بر روی این فناوری کار کرده است می‌گوید: «بلاک چین یک پیشرفت قابل‌توجه در زمینه‌ی اعتمادسازی است، اما نوش‌داروی همه مشکلات نیست. همیشه تراکنش‌ها از سوی انسان‌ها صورت می‌گیرد و انسان هم همیشه انسان است؛ یعنی ممکن است خطاهایی از او سر بزند!»

گوپینث بر این باور است که دو مانع اصلی برای حضور جدی بلاک چین در زنجیره‌های تامین وجود دارد و البته هیچ کدام به طور مستقیم به این فناوری ارتباطی ندارد. مانع اول، متقاعدسازی ذینفعان این زنجیره برای استفاده از بلاک چین است. راضی‌ کردن شرکت‌های متعددی که در این حوزه فعالیت می‌کنند دشوار و زمان‌بر است.

مانع دوم به مدیریت چنین سامانه‌ای مربوط می‌شود. از آنجا که بلاک چین الگویی متمرکز نیست، تصمیم‌گیری درباره‌ی اینکه چطور باید مدیریت شود کاری دشوار است. گوپینث می‌گوید: «چه کسانی می‌تواند از داده‌های موجود روی بلاک چین استفاده کنند؟ چه کسانی اجازه‌ی مشاهده‌ی این داده‌ها را دارند؟ چه کسانی می‌توانند به تحلیل این داده‌ها بپردازند؟ چه کسانی حق به اشترا‌ک‌گذاری این داده‌ها را دارند؟ همه‌ی اینها سئوالاتی هستند که باید به آنها پاسخ داد تا اکوسیستمِ زنجیره تامین در نهایت به استفاده از بلاک چین متقاعد شود.» به نظر می‌رسد حل کردن همه این مسائل و تعیین یک ساختار مدیریتی برای چنین سامانه‌ای سال‌ها طول بکشد. گوپینث در ادامه می‌گوید: «اگر کسی بگوید که می‌تواند همه‌ی این مشکلات را طی ۶ ماه حل کند به او می‌خندم، زیرا چنین اتفاقی نخواهد افتاد.»

خیلی خوشحالم که خوراک ماهی تن که می‌خورم از طریق بلاک چین رهگیری شده است. اما با اینکه اکنون می‌دانم این ماهی چه مسیری را طی کرده تا سر سفره‌ی خانه‌ی ما بیاید، باز هم مزه‌اش با ماهی‌های دیگر تفاوتی ندارد!

منبع: wired

رهگیری ماهی تن با بلاک چین از فیجی تا بروکلین

بلاک چین و رهگیری کالاهای مصرفیتاثیر بلاک چین بر زنجیره تامین

صرافی بیترکس دلار را وارد مبادلات ارزهای دیجیتال می‌کند

صرافی بیترکس یکی از بزرگترین صرافی‏‌های ارز دیجیتال است که در سال ۲۰۱۴ برای ارائه‏‌ی خدمات خرید و فروش ارز دیجیتال در آمریکا تأسیس شد. در حال حاضر این صرافی به حدود ۳ میلیون سرمایه گذار و معامله گر، خدمات خود را ارائه می‏نماید و در حدود ۲۰۰ ارز دیجیتال در صرافی بیترکس مورد مبادله قرار می‏‌گیرند.

بیترکس برای افزایش کیفیت خدمات و رهایی از مشکلات توکن‌های USDT، قصد دارد امکان خرید مستقیم ارز دیجیتال به خصوص بیت کوین با دلار را برای مشتریانش فراهم نماید.

در همین راستا این صرافی با بانک Signature در نیویورک قراردادی را امضا نموده است. بر اساس این قرار داد از این پس مشتریان صرافی بیترکس قادر هستند که در چند ایالت آمریکا از طریق دلار، به طور مستقیم نسبت به خرید ارزهای دیجیتال اقدام نمایند.

در کل نگرش بانک‏ها و مؤسسات مالی نسبت به ارزهای دیجیتال منفی است و این مؤسسات به ارزهای دیجیتال به عنوان وسیله‏‌ای برای پول شویی و فعالیت‏های خلافکارانه نگاه می‏‌کنند.

در ماه فوریه سال جاری میلادی، مشتریانی که قصد داشتند با استفاده از کارت‌های اعتباری از صرافی Citigroup، ارز دیجیتال خریداری نمایند، با مشکلاتی مانند کنسل شدن خرید، تأخیر در خرید و … از طرف بانک مواجه شدند در ادامه این اتفاق و نحوه‏ی برخورد باعث شد تا بانک‏های Chase و Bank of America نیز چنین رفتار و عکس العملی را در پیش گیرند که این دو بانک ممنوعیت‏هایی را برای جلوگیری از خرید ارز دیجیتال برای مشتریان خود در نظر گرفتند تا مخالفت علنی خود با ارزهای دیجیتال را بیان نمایند.

معمولاً در صرافی‎ها، سرمایه گذاران قادر هستند که فقط ارزهای دیجیتال را با هم مبادله نمایند و امکان خرید مستقیم با ارزهای سنتی برای افراد وجود ندارد. اما رویکردها با گرایشات هر چه بیشتر مردم به ارزهای دیجیتال در حال تغییر هستند.

اخیراً صرافی محبوب کوین بیس، چند قرارداد همکاری‏ با بانک‎های Cross River Bank، Metropolitan Bank و Silvergate Bank در آمریکا به ثبت رسانده است.

در کل می‏توان نتیجه گرفت که وضعیت و نحوه‏‌ی برخورد بانک‏ها و مؤسسات مالی با ارزهای دیجیتال در حال تحول است و با توافق اخیری که بیترکس انجام داد سرعت این تحول بیشتر خواهد شد.

صرافی بیترکس دلار را وارد مبادلات ارزهای دیجیتال می‌کند

bittrexارزهای دیجیتالبیت کوینبیترکسدلارصرافی ارزهای دیجیتالصرافی بیترکس